Morgunblaðið - 10.09.2011, Blaðsíða 44

Morgunblaðið - 10.09.2011, Blaðsíða 44
44 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. SEPTEMBER 2011 Afi Reinhold, við sem hlökk- uðum svo til að fá að hitta þig í sumar. Ætlunin var að þú og amma kæmuð til Tönder í Suður- Jótlandi í 10 daga í sumar. En þú varst skyndilega svo slappur, þannig að mamma fór til Íslands og var með ykkur ömmu í 18 daga, hún var búinn að vera heima í 11 daga, þegar það var hringt í okkur og sagt að afa væri Erlingur Herbertsson (Reinhold Kummer) ✝ Erlingur Her-bertsson (Rein- hold Kummer) blikksmíðameistari fæddist í Leipzig í Þýskalandi 18. júní 1937. Hann lést á líknardeild Land- spítalans í Kópa- vogi 24. ágúst 2011. Reinhold var jarðsunginn frá Fossvogskirkju 30. ágúst 2011. varla hugað líf. Föl- skyldan pantaði flugmiða, en við komum of seint. Við fengum að sjá þig, liggjandi í rúminu á líknardeild Land- spítalans, þú leist svo friðsamlega út og húð þín svo skjannahvít, slétt og falleg. Hvíl í friði, elsku afi. Minningarnar um afa eru margar, t.d. munum við vel dag- inn sem foreldrar okkar giftu sig, við vorum 5 og 6 ára. Við bræð- urnir sátum í brúðarbílnum frammí hjá Jenna vini okkar sem var bílstjórinn. Mamma sat aftur í svaka stórum og viðamiklum brúðarkjól, og svo var beðið í svo- litla stund. Svo bitist afi allt í einu svaka flottur með blóm í barmi, hann gekk i átt að brúðarbílnum þar sem við sátum. Mig varð svo um að ég snéri mér að mömmu og sagði: „Mamma, ætlar þú að gift- ast afa?“ Mamma fór að hlæja og gráta eins og henni er best lagið, nýkomin úr andlitsförðun, það var ekki bara hún sem hló heldur allir í bílnum. Er það nema furða hvað ég varð hissa, afi var svo unglegur. Heimsóknirnar á Lindó voru margar, hjá afa og ömmu voru reglur, sem við vissum fljótlega að best væri að fara eftir. Við bræðurnir vorum kallaðir skæru- liðarnir, sennilega vegna þess að við áttum erfitt með að vera kyrr- ir. Okkur fannst líka alltaf svo flott uppdekkað borð hjá afa og ömmu, með þessum flottu heima- gerðu kökum og brauði. Afi heils- aði alltaf með þéttingsföstu handabandi, með sínum stóru höndum, að okkur fannst, svo fast að maður gat varla sleppt. Þetta fannst okkur gaman, afi var svo sterkur. Hann var sjálfur svolítið stríðinn, þá gat maður séð á honum kímnibros. Ætli hann hafi ekki sjálfur verið lítill skæruliði? Afi var með algjöra bíladellu, hann keypti oft tjóna- bíla og gerði þá upp, svo átti hann líka mótorhjól. Það var svo gam- an að fá far með afa, en við verð- um víst að viðurkenna að stund- um vorum við hræddir, því afi var svolítill glanni. Maður vissi alltaf hvar afa væri að finna, það var eins og hann væri límdur inni á verk- stæðinu sínu. Okkur fannst hann ótrúlega duglegur og að afi gæti hreinlega allt. Okkur systkinin langar að minnast á einn af uppáhaldssálm- um okkar, sem var svo fallega sunginn af Kammerkór Dóm- kirkjunnar á útfarardegi afa þann 30. ágúst sl. „Drottinn er minn hirðir, mig mun ekkert bresta.“ Með þessum orðum kveðjum við þig, elsku afi Reinhold. Hvíl þú í friði, elsku afi, bless- uð sé minning þín. Þín barnabörn Georg Walter, Sveinn Krist- ófer og Rebekka Dagný, börn Dagnýjar og Ágústs. Gengin er mæt kona, góður vinur og vinnu- félagi. Það var gott að vinna með henni Jóhönnu. Allir, bæði heimilisfólk og starfsfélagar, nutu nærveru hennar. Hún var skemmtileg, hafði góða kímni- gáfu og var sannkallaður mátt- arstólpi. Hún var hreinskiptin og lá ekki á skoðunum sínum og oft mynduðust fjörugar umræð- ur í vinnuhópnum. Hún hafði góða skipulagshæfileika og henni voru alveg einstaklega vel lagðar hendur og bar prjóna- og saumaskapur hennar þess glögg merki. Jóhanna var bæði myndarleg og smekkleg kona. Jóhanna vann á Endurhæf- ingardeild Grundar, fyrst sem aðstoðarmaður í sjúkraþjálfun Jóhanna Margrét Aðalsteinsdóttir ✝ Jóhanna Mar-grét Að- alsteinsdóttir fædd- ist í Reykjavík 13. maí 1954. Hún lést á heimili sínu 23. ágúst 2011. Útför Jóhönnu fór fram frá Graf- arvogskirkju 2. september 2011. en seinna og lengst af sem aðstoðar- maður í iðjuþjálf- un. Þar naut hún sín vel bæði sem leiðbeinandi og ekki síst við hina ýmsu handíð. Jóhanna greind- ist með krabba- mein snemma árs 2010. Þá hófst óvægin barátta til að ná betri heilsu sem tók á og var erfið en barátta hennar ein- kenndist af miklu æðruleysi og einbeittum sigurvilja. Við fylgdumst með Jóhönnu í hennar veikindum og leit hún ævinlega við í heimsókn hjá okkur þegar hún hafði tök á, sem okkur þótti mjög vænt um. Lífsganga hennar er sannar- lega sigur þeirra gilda sem hún stóð fyrir og til eftirbreytni þeim sem vilja rækta með sér fagurt mannlíf og umhverfi. Hennar verður sárt saknað. Að lokum viljum við votta Birni, dætrunum og þeirra fjöl- skyldum innilegustu samúð. Fyrir hönd samstarfsfólks í Iðju- og sjúkraþjálfun á Grund, Ágústa G. Sigfúsdóttir. Afi minn. Frá eins árs aldri hef ég búið í næsta ná- grenni við þig. Ég kom heim til ykkar ömmu í pössun eftir leikskóla, í hádegismat í grunnskóla og í heimsóknir í menntaskóla og há- skóla. Það verður skrítið að heimsækja ömmu þegar enginn afi verður þar, enda áttuð þið svo vel saman. Afi minn, rólegur í fasi en léttur á fæti og hló svo innilega. Lék við okkur krakkana og passaði að allir væru með heitt kakó í bollunum og mola í munn- inum. Hrósaði öllum kræsingun- um hennar ömmu – engu var mismunað hjá afa. Afi minn, nostrari. Hugaði vel Jón Ingi Ágústsson ✝ Jón IngiÁgústsson fæddist 23. júní 1925. Hann lést 25. ágúst 2011. Útför Jóns fór fram 5. september 2011. að garðinum, bú- staðnum, þýskunni sinni og ömmu. Skar út flókin, líf- ræn (organísk) mynstur í við fyrir klukkur og skrín. Ræktaði dísæt jarðarber, kartöflur og kál. Á vappi mínu í kringum afa lærði ég ýmislegt. Skera út við, klippa runna og plata snigla frá jarð- arberjunum. Afi kenndi án orða, ef ég hafði áhuga sýndi hann mér þolinmóður hvernig fara ætti að. Afi minn, svo ótrúlega já- kvæður, jafnlyndur og heilsu- hraustur. Ætli ég hafi ekki hald- ið að hann væri eilífur, yrði alltaf til staðar. En á ákveðinn hátt er hann það. Mér finnst frá- bært að hafa búið nálægt, þekkt hann og lært af honum. Afi minn – þú varst eins og af- ar eiga að vera. Embla Vigfúsdóttir. Fortíðin er hluti af nútíðinni, við erum alltaf að tengja okkur aftur í tímann, tengja okkur við fólkið okkar, liðna atburði og ómetanlegar samverustundir. Allt þetta leit- aði á hugann þegar hún Anna Biering kvaddi okkur þann 31. ágúst sl. eftir langa og giftu- sama ævi. Anna var einstök kona, falleg yst sem innst. Hún var alltaf hluti af mínu lífi sem mikilvæg- ur hlekkur í stórfjölskyldunni og einstaklega ættrækin. Fjöl- skyldan er stór og henni sinnti hún á sinn nærgætna og óeig- ingjarna hátt, alltaf til staðar fyrir alla að gefa og gleðja af miklu örlæti. Hún sáði gleði og góðvild hvar sem hún kom. Og hún ræktaði garðinn sinn langt út fyrir fjölskylduna því hún var vinmörg og trygglynd og bar hag samferðafólks síns mjög fyrir brjósti. Hún var alltaf tilbúin að létta öðrum lífið hvernig sem á stóð hjá henni. Anna var alltaf vel klædd með fallega hárið sitt vel lagað en aldrei var hún eins glæsileg og þegar hún skartaði upphlutnum sínum og möttlinum yfir, sem hún gerði við öll stærri tækifæri í fjölskyldunni. En ekki er hægt að minnast Önnu án þess að nefna ástina í lífi hennar, hann Sigga frænda, en hann lést árið 1977. Þau voru elskuleg og samhent hjón sem öllum þótti vænt um og alltaf var gott að koma til þeirra í Fossvoginn og njóta gestrisni og hlýjunnar sem þar ríkti. Lífs- afkoma þeirra byggðist á blóma- sölu í litla skúrnum við Hring- brautina, sem mjög margir Reykvíkingar þekkja og enn er þar rekin verslun af syni þeirra Sigurði Þóri. Og það er gleðilegt að sjá að hann stundar sín við- skipti af sömu einlægni og for- eldrarnir, mannlegi þátturinn alltaf í fyrirrúmi. Mig langar að lokum að þakka þeim heiðurshjónum órofa tryggð og elskusemi og fyrir alla blómvendina, sem við fjölskyldan höfum þegið og glaðst yfir í gegnum árin en Anna og Siggi lifðu eftir lífs- Anna Biering ✝ Anna KristínVilhelmína Bi- ering fæddist 30. nóvember 1912 í Reykjavík. Hún lést á hjúkrunarheim- ilinu Eir 31. ágúst 2011. Úför Önnu fór fram 6. september 2011. spekinni að sælla er að gefa en þiggja. Afkomendum öll- um sendum við ein- lægar samúðar- kveðjur. Margrét og Claus. Mig langar að skrifa fáein kveðju- orð til Önnu Bier- ing. Árið 1954 keyptum við hjónin hús á Fossvogsbletti 2a sem fylgdi hálfur hektari lands. Það var okkar mikla gæfa að í næsta húsi bjuggu Sigurður Guðmundsson garðyrkjumaður og Anna ásamt fjórum börnum. Þau voru talsvert eldri en við og höfðu mikla þekkingu á ýmsu sem við kemur búskap og garð- rækt. Það tókst strax mikill vin- skapur okkar á milli og Anna kenndi mér margt sem ég bý að enn. Hún var sérlega flink í mat- reiðslu og við kökubakstur var hún frábær og skreytingar á kökunum hennar voru hreint listaverk. Aftur á móti var ég mjög klaufsk við bakstur. Því langar mig að nefna smádæmi sem lýsir persónuleika Önnu vel. Alltaf þegar ég þurfti að halda veislu til dæmis við fermingu dætra minna þá bauðst Anna til að baka en setti þau skilyrði að ég segði engum frá því og þar af leiðandi fékk ég allt hrósið hvað ég byggi til flottar kökur og að skreytingarnar væru heilt lista- verk. Ég var því í vandræðum þegar margar konur báðu mig um uppskrift og kennslu í skreytingum. Ég spurði Önnu hvað ég ætti að gera því ég var skelfingu lostin að koma upp um fáfræði mína. Þá sagði Anna: „Vertu ekki með áhyggjur, ég skal kenna þér það helsta,“ og ég þáði það. Þetta sýnir að Anna var þannig að hennar góðverk fóru hljótt og það voru margir sem nutu þeirra. Ótal góðar minningar eru tengdar Önnu, Sigurði og þeirra fjölskyldu og væri efni í heila bók. Ég læt hér staðar numið. Ég tel að það hafi gert mig að betri manneskju að hafa átt samleið með þér, Anna mín, og þínu fólki. Þú hafðir sterka trú á framhaldslífi eins og ég og þar áttum við oft skemmtilegar sam- ræður. Þín heimkoma verður yndisleg. Við hjónin flytjum ykkur að- standendum innilegar samúðar- kveðjur. Kær kveðja, Guðrún Anna Thorlacius. ✝ Þökkum af alhug öllum sem sýndu samúð og kærleik við andlát og útför elskaðs eigin- manns, föður, tengdaföður og afa, HALLDÓRS MAGNÚSSONAR fv. framkvæmdastjóra, Sunnubraut 36, Kópavogi. Sérstakar þakkir til starfsfólks heimahlynningar, líknardeildar Kópavogi og allra sem önnuðust hann af alúð og umhyggju í veikindum hans og heiðruðu minninguna við útför hans. Guð blessi ykkur öll. Jóhanna Guðmundsdóttir, Vilborg, Steinunn, Oddný, Helgi, Orri, Björn Halldór, Sunna, Hanna Alexandra, Þórunn Soffía, Halldór Sörli, Júlía Sif og Fannar Alexander. ✝ Þökkum innilega auðsýnda samúð vegna fráfalls okkar ástkæru móður, tengdamóður, ömmu, langömmu og langalangömmu, GUÐRÚNAR EBBU JÖRUNDSDÓTTUR, Hlaðbrekku 22, Kópavogi. Sérstakar þakkir til starfsfólks á hjúkrunar- heimilinu Skógarbæ og þeirra sem heimsóttu hana í veikindum hennar. Sigurður Jörundur Sigurðsson, Hrefna Erna Jónsdóttir, Gunnar Kristján Sigurðsson, Guðmundur Friðrik Sigurðsson, Barbara Sigurðsson, Óskar Sigurðsson, Jón Sigurðsson, Jóhanna Hannesdóttir, Ingibjörg Þ. Sigurðardóttir, Guðbjörn Baldvinsson, Jens Sigurðsson, Auður Fr. Halldórsdóttir, barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn. ✝ Kæru vinir, við þökkum stuðning og vinarhug við andlát og útför okkar ástkæru JÓHÖNNU ÞÓRISDÓTTUR, Stuðlaseli 3, Reykjavík. Sérstakar þakkir færum við Höllu Skúladóttur lækni og hjúkrunarfólkinu á lyflækningadeild Landspítalans við Hringbraut, einnig hjúkrunarfólkinu á krabbameinslækninga- deild 11-E fyrir kærleiksríka hjúkrun og umönnun. Að lokum þökkum við séra Ólafi Jóhanni Borgþórssyni stuðning með heimsóknum á heimili okkar og spítalann fyrir og eftir andlát Jóhönnu. Hann hefur sýnt okkur ómetanlega hjálp og styrk í sorg okkar. Verið öll Guði falin. Ingþór Jónsson og fjölskylda. ✝ Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför okkar ástkæru dóttur og systur, STELLU VÍÐISDÓTTUR, Hjallalundi 22, Akureyri. Sérstakar þakkir viljum við færa læknum og hjúkrunarfólki á Landspítalanum við Hringbraut, læknum og hjúkrunarfólki á Sjúkrahúsinu á Akureyri, Heimahlynningunni á Akureyri sem og vinum hennar og öllum öðrum sem komu að elsku hjartans Stellu okkar í veikindum hennar. Guð blessi ykkur öll. Víðir Jónsson, Jóna Arnórsdóttir, Valdimar Víðisson, Jón Eggert Víðisson, Halldóra Friðgerður Víðisdóttir. ✝ Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð, hlýhug og vináttu við andlát og útför okkar ástkæra eiginmanns, föður, tengdaföður, sonar, bróður, mágs, afa og langafa, HALLDÓRS SIGURÐAR GUÐMUNDSSONAR plötu- og ketilsmiðs, Bakkastöðum 73, Reykjavík. Guð blessi ykkur öll. Bergljót Harðardóttir, Hulda Björk Halldórsdóttir, Sigfús Jónas Guðnason, Guðmundur Halldórsson, Þröstur Reyr Halldórsson, Steinunn Guðjónsdóttir, Hulda R. Einarsdóttir, Jón Pálsson, Jón Guðmundsson, Guðrún Ólafsdóttir, Helgi Guðmundsson, Anna Magnúsdóttir, afabörn og langafabarn.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.