Teningur - 01.06.1989, Blaðsíða 27

JORGE LUIS BORGES
SAUTJÁN HÆKUR
1
Kvöldið og fjöllin
hafa sagt eitthvað við mig.
Nú er það mér týnt.
2
Nóttin hin mikla
er ekki orðin annað
en ilmurinn einn.
3
Er eða ekki
draumurinn sem úr hug mér
hvarf fyrir dögun?
4
Strengirnir þegja.
í tónlistinni leyndist
þetta sem ég finn.
11
Þetta er höndin
sem strauk mjúkt einhvern tíma
hár á höfði þér.
12
Undir þakinu
er spegilmyndin aðeins
mynd af tunglinu.
13
Undir tunglinu
þar lengist svartur skugginn
einsamall er hann
14
Er það heimsveldi
Ijósið sem er að slokkna
eða maurildi?
5
Nú gleðst ég ekki
við möndlutré í garði.
Minningu þína.
6
Óljóst og sífellt
auðnu minni hafa fylgt
bækur, lyklar, tákn.
7
Allt frá þeim degi
ekki hef ég taflið snert.
Óhreyfðir skákmenn.
8
Á sandauðninni
rósfingruð morgungyðjan.
Einhver veit af því.
9
Iðjulaust sverðið
um orusturnar dreymir.
Mig dreymir annað.
10
Maðurinn dauður.
Skeggið veit ekki af því.
Neglurnar vaxa.
15
Nýtt tungl er kviknað.
Hún horfir einnig á það
úr öðrum dyrum.
16
Fuglskvak í fjarska.
Ekki veit næturgalinn
að hann sorg sefar.
17
Ellihrum höndin
er enn að skrifa kvæði
handa gleymskunni.
Sigrún A. Eiríksdóttir þýddi
25