Teningur - 01.06.1989, Síða 29

SLITUR ÚR GÖMLUM FORMÁLA
SEINNA BRÉF ÚR BLOKK Á MIÐNESHEIÐI
Elsku mamma;
stundum
þegar þreifanleg þögn svefnsins
er yfir þessum húsum
og kunnuglegur vindurinn
viröist sokkinn í hafiö
stundum þá
áöur en hraunið hnikast undan myrkrinu
erum við hrifsaöir uppúr draumi
af miðaldra manni með steinrunnið andlit
bíóstjörnu
áður en bátarnir brjóta spegilslétt hafið
áður en dagurinn skellir bílhurðum
glýeygður af eigin birtu
mamma það er satt!
stundum getur hinn rauði óvinur
leynst í morgunroðanum
bless
þinn sonur
ég hef ekkert
að segja
en
ég hef stolið þotuhreyflum úr draumi guða
og er á leið inní sólina
eftir handfylli af sprengibjörtum augnablikum
ég stend á herðum tímans
og sé sjónvarpsstöðvar
verða að söfnum gleymskunnar
ég bryð kletta
svo vindasamt augnaráð konunnar
feyki ekki blóðinu úr farvegi sínum
ég er með handtökuheimild á eilífðina
geri dauðann að sendisveini
og á stefnumót við vindinn
ég hef ekkert að segja en
tungumálið
er konan í lífi mínu;
krjúpandi við fótskör hennar
gruna ég svik bak við hvert
orð hvern staf
líkt og langsoltinn
í faðmi margnotaðra kvenna
ég hef ekkert að segja en
verður stundum hugsað til þín
sem hefur fundið tilgang lífsins
og átt við fituvandamál að stríða
verður stundum hugsað til þin
þegar
rákin
sem sólin skildi eftir á niðurleið
er óðum að hverfa
og kvöldhiminninn breiðir úr sér
þakinn sæðisslettum guðs