Teningur - 01.06.1989, Blaðsíða 52

STEINUNN ÁSMUNDSDÓTTIR BIRGITTA JÓNSDÓTTIR
EINVÍGI VINUR
Á hringvelli dauöans Augað flöktir
standa tveir menn í eilífri leit
og horfast í augu. að sál með svipað
Vopnaöir hetjuskap tónfall.
skelfingar og ótta,
dragast þeir hvor aö öðrum Sumar eru aðeins
sem bræður sem vinsæl popplög
í dvínandi hatri. sem óma um stund
Skjóta hvor annan en gleymast svo.
og hníta til foldar,
fallast í faöma En til eru verk
og gráta brostnum augum svo fá, svo fá,
í hinum eilífu sem standast aldir alda,
veiöilendum stoltsins. og tími fær þau aldrei beygt. Tónverk sem eru svo fossandi af lífi ofsafengin og titrandi. Þau byrja hægt og heyrast varla, með magnþrungnum köflum og klingjandi þögn. Verk sem í sálinni óma og óma þó haf og fjöll skilji að. Þau fylgja þér ætíð, uns augað lokast og tónar dauðans taka við.
50