Svart á hvítu - 01.01.1979, Blaðsíða 45

ræðingu í framleiðslunni er
draga skyldi úr kostnaði. Geröir
voru framhaldsmyndaflokkar og
biliö á milli skipulagningar
verksins og úrvinnslu þess var
breikkað. Kvikmyndagerðar-
mennirnir urðu ósjálfstæðir
vegna aukins eftirlits sem fram-
kvæmt var af sérstöku starfs-
fólki. Þekking og geta leikstjór-
anna var eins lítið notuð og hægt
var og framleiðslan stefndi að-
eins að því að ná fyrirfram
ákveðnu stöðluðu gildi. Þessi
stefna leiddi til þess að afurðir
framleióslunnar reyndust geldar
klisjukenndar kvikmyndir sem
fullnægðu ekki kröfum áhorf-
enda. Þetta jók enn á kreppuna
sem þá ríkti. Hinn kunni leikstjóri
Frank Capra hefur látið hafa eftir
sér að þaö séu aðeins örfáir
leikstjórar í Hollywood sem hafi
frelsi til þess aö vinna á listræn-
an hátt. Erfiðleikar kvikmynda-
framleiðenda eru því fólgnir í aö
finna meðalveg milli einstakl-
ingsbundins kvikmyndasmekks
og staölaðrar kvikmyndafram-
leiöslu sinnar.
„Little Caesar" (1930), ein fyrsta glæpamyndin; hún varð síðar fyrirmynd að mörgum
slíkum.
Stjörnukerfið
Kvikmyndastjarnan hefur
reynst öruggasta tryggingin fyrir
velgengni framleiöslunnar. Með
því að beina áhuga neytenda aö
vinsælum leikurum hefur þaö
jafnframt verið tryggt að þær
kvikmyndir sem viðkomandi
leikarar leiki í seljist vel. Að-
dráttarafl stjörnunnar eru að
nokkru leyti háð því að ekki séu
of margar á lofti. Stjarnan tryggir
stöðugt sölugildi í þeim myndum
sem hún leikur í. Þessi stað-
reynd er framleiðendum fullljós
og þeir reyna með öllum hugs-
anlegum ráðum að tryggja vin-
sældir leikara sinna eins lengi og
mögulegt er. Þess vegna eru
þaö ekki hæfileikar leikarans
sem listamanns sem varöa fram-
leiðendur mestu heldur hversu
mikið hann aflar fyrirtækinu í
peningum. Laun leikara ákvarð-
ast af sölugildi þeirra. Framleió-
andinn sér þaö á tekjum hinna
ýmsu kvikmynda sem viðkom-
andi leikari hefur leikiö í. Hin öra
hækkun á launum leikara og
Kvikmyndastjarna.
B. .^fll Evi
mM < 1'M
SVART Á HVlTU