Austurland - 23.12.1997, Blaðsíða 4

4
Jól 1997

Öí&MH
soe
^ jAnstfilfjUnqHM
BUnm {jUÍlUqta fila cq
fatsatOat 4 kðmanbl 4tí
Þökkum viáskiptin á árinu sem
er að líða.
NESBAKKI
mn 1609 og 897 1109
Rafgeisli - Tómas Zoega
Hafnarbraut 10 8 477 1 175
Ofika vrðfikffjtavinum mínum
glfiðilegm jóla og
farsæls komandi ars
Þakka viðskiptin á árinu
sem er að líða
Bifreiðavehkstæði
Ómars Biamasonar
Weskaupstað
. 4r
Oskar viðskiptavinum
sínum gleðilegra
jóla og farsældar
á nýju ári
Vátryggingafélag íslands
Svæðisskrifstofa Eskifirði sími 476 1272
Egilsstöðum sími 471 1975
Gleðileg jól á
sameinuðu Austurlandi
Þegar litið er yfir farinn veg á
árinu sem nú er að líða sést í
sviphendingu að Austfirðingar
hafa ekki setið með hendur í
skauti síðustu misserin. I mínum
huga er ársuppgjörið fyrir Austur-
land afskaplega jákvætt og fjórð-
ungnum í hag þó satt að segja
hafi ég ekki alltaf verið bjartsýnn
meðan atburðir ársins voru í
gerjun.
Hér er ég að sjálfsögðu að
vísa til þeirra sviptinga sem
orðið hafa á vettvangi sveitar-
stjómarmála á Héraði, miðfjörð-
um og í Skaftafellssýslum. Um
allt Austurland hafa menn verið
að ýta út af borðinu allskyns
fordómum og úreitum hugmynd-
um um nágranna sína til þess að
bretta upp ermar og ráðast til
atlögu við úrlausnarefnin í stærri
og sterkari einingum. Það sem er
sérstaklega ánægjulegt í þessari
þróun er að víðast hvar hafa
íbúar Austurlands tekið afgerandi
afstöðu í atkvæðagreiðslum, gegn
aðgerðaleysi og með framfara-
hyggju. Einn og einn maður lét
hafa eftir sér í fjölmiðlum að
honum þætti það allt í lagi þótt
fólk flýði í stórum stíl blómlegar
byggðir. Þeir sáu enga ástæðu til
sameiningar. Það er hins vegar
mat meirihluta Austfirðinga að
það sé ekki í lagi að byggðimar
rými frá ári til árs og því sé ástæða
til að bregðst við. Það finnst mér
niðurstaða sem ber vott um kjark
og vilja til að takast á við vanda-
málin en flýja þau ekki.
Nýbirt skýrsla sem Stefán
Olafsson prófessor hefur unnið
fyrir Byggðastofnun staðfestir
það sem lengi hefur verið vitað
að Islendingar hafa streymt til
höfuðborgarinnar í 40 ár og fátt
bendir til þess að sá straumur sé
að stöðvast. Spákaupmenn á
suðvesturhominu keppast nú við
að reisa verslunarhallir fyrir
fyrrverandi landsbyggðarfólk að
versla í og fasteignamarkaðurinn
býr sig undir þenslu. Það er í
sjálfu sér ekkert óeðlilegt þótt
fólk flytji og hverjum og einum
er frjálst að velja sér stað til
búsetu. Það skiptir þó, að mínu
mati, miklu máli hver ástæða
flutninganna er. Væringar í aust-
firskum sveitarstjómarmálum á
líðandi stund tek ég sem vitnis-
burð um að íbúar svæðisins hafi
uppgötvað þá staðreynd að örlög
þess eru í þeirra höndum.
Búseturöskunin er ekki
náttúmlögmál sem fólk verður að
sætta sig við. Það er hægt að
grípa til aðgerða. Það má jafnvel
breyta grónu kerfi í þeirri von að
breytingamar reynist
heilladrjúgar.
A komandi ári verður mikið
að gera hjá Austfirðingum við að
útfæra þær breytingar sem þeir
hafa samþykkt að ráðast í. Miklu
skiptir hvemig sú vinna gengur
en eins og þráfaldlega hefur
verið bent á þá koma framfarir
ekki sjálfkrafa í kjölfar samein-
inga. Það þarf að búa til nýtt kerfi
og til þess að einhver ávinningur
verði þarf það kerfi að vinna
betur en þau sem fyrir em. Hér
eru nýjungar á ferðinni og þarf
að svara mörgum spumingum
sem aldrei hefur áður verið
spurt. Sá mikli stuðningur sem
sameiningartillögur hafa fengið í
atkvæðagreiðslum gefur vissu-
lega ástæðu til bjartsýni og á
eftir að reynast sveitarstjómar-
fólkinu ómetanleg hjálparhella í
erfiðri, en jafnframt spennandi,
vinnu sem nú fer í hönd.
Desember hjá
vikublaðinu Austurlandi
Ég hef oft hugsað til fyrrver-
andi samstarfsfólks á blaðinu að
undanförnu. Síðustu tvö árin hef
ég tekið þátt í öllum þeim hasar
sem fylgir því að setja saman
stórt og mikið jólablað auk ýmissar
annarrar vinnu sem kemur upp í
útgáfunni í desember. Vinnudag-
arnir hafa oft orðið æði langir,
stundum vegna þess að við höf-
um verið að reyna eitthvað nýtt,
en ekki síður vegna þess að í
aðdraganda jóla eiga margir
Austfirðingar erindi við sína
fjölmiðla. Auglýsendur þurfa að
koma áríðandi boðum til við-
skiptavina, rithöfundar og bóka-
útgefendur vilja upplýsa blaða-
menn um bækur sínar og penna-
liprir velunnarar og ljósmyndarar
vilja gauka efni að blaðinu, svo
eitthvað sé nefnt. I margri vinnu
er einmitt oft skemmtilegast
þegar álagið er mest og mér
finnst það eiga við um jólamán-
uðinn hjá Austurlandi.
Minningar síðustu tveggja des-
embermánaða snúast fyrst og
fremst um veðurblíðu og skemmti-
leg samskipti við skemmtilegt
fólk. Þetta er sjálfsagt að ein-
hverju leyti blekking en að öðru
leyti staðreynd. Þótt það hafi
sumpart verið erfitt að búa á
Egilsstöðum og vinna í Nes-
kaupstað hafði það líka mjög
skemmtilega kosti. Mig langar
að ljúka þessari hugvekju í lok
árs með því að deila þeirri
reynslu með lesendum, sem nú
eru flestir íbúar sveitarfélaga
sem eru að fara út í vinnu við að
útfæra samþykktar skipulags-
breytingar.
Flökkuaustfirðingurinn
Mér fannst ég alltaf vera svo-
lítið sér á báti í sameiningarum-
ræðunni þegar hún stóð sem
hæst. Það var einna helst þegar
ég ræddi við aðra svona flökku-
austfirðinga að ég finndi virki-
lega samhljóm við mínar hug-
myndir og tilfinningar í þessum
málum. Þá á ég við fólk eins og
Einar Má Sigurðarson, Helgu
Hreinsdóttur og piltana á Þró-
unarstofu Austurlands en þetta
fólk gerir það sem ég gerði, að
vinna út um allan fjórðung.
Þannig var það þegar ég lagði af
stað í vinnuna frá heimili mínu á
Egilsstöðum að ég sinnti e.t.v.
einhverjum erindum þar. Síðan
fór ég á Reyðarfjörð og tók
kannski eina eða tvær myndi þar,
keypti mér hádegisverð á sjoppu
og hélt svo áfram á Eskifjörð.
Stundum hringdi Elma (sem er
blaðamaður á Austurlandi ef ein-
hver veit það ekki) meðan ég var
á leiðinni og stakk upp á að ég
hitti mann að máli á Eskifirði
eða sinnti einhverju erindi þar.
Þegar svo á Neskaupstað var
komið fannst mér ég ekki enn
vera farinn að heiman en vera
löngu kominn í vinnuna. Á Hér-
aði var ég Norðfirðingur og
Norðfirðingar stríddu mér á að
vera Héraðsmaður. Sjálfum leið
mér eins og Austfirðingi.
Þessi reynsla hefur líklega
gert það að verkum að mér gekk
aldrei vel að skilja málflutning
þeirra sem tjáðu sig um samein-
ingarmál og töluðu um hags-
muni einstakra byggðarlaga sem
andstæða við hagsmuni þess
næsta. Hugmyndir um að eitt
sveitarfélag „gleypi” önnur
fannst mér alltaf gjörsamlega
innantómar þar sameiningarhug-
myndin snerist einmitt um að
nýta styrkleika hvers staðar,
heildinni til heilla. Heildin er allt
Austurland og því fannst mér
alltaf miður þegar sameiningar-
sinnar voru að nota sem röksemd
að firðirnir þyrftu að sameinast -
gegn Héraðinu. Vinsamleg og
lipur samskipti milli sveitarfél-
aga verða áfram mikilvæg þótt
einingarnar stækki. Því á ekki að
ala á fomum kala sem á sér rætur
í einhverju sem hefur ekkert með
daglegan veruleika Austfirðinga
í dag að gera. Austfirðingar eiga
allir að leggja sitt af mörkum til
að fjórðungurinn verði enn betri
staður að búa á. Að hugsa það
dæmi í einstökum fjörðum og
víkum er einfaldlega ekki rétt
hugsun. Austurland þarf að mynda
sterka heild og því betur sem sú
myndun tekst þeim mun betur
reiðir einstökum hlutum hennar
af.
Með kærri jólakveðju, von og
vissu um heilladrjúgt nýtt ár á