Austurland - 23.12.1997, Blaðsíða 19

Jól 1997
19
þekkti hann engan í skólanum.
“Ætli þeir hafi ekki fengið mig
til að vera með sér í hljómsveit af
því að ég var bróðir Agga“, sagði
Guðjón. Eins og títt er um hljóm-
sveitir var nafnið vandamál,
Orækja, Vírus, Zeppelín greifi
og Prólogus eru nöfn sem þeir
félagamir störfuðu undir. Nokkrir
fleiri spila tímabundið með þeim
auk Jóhanns. Guðmundur Sólheim
söng með hljómsveitinni. “Guð-
mundur var ráðinn af því hann
átti söngkerfi“, segir Sigurður.
„Við kunnum ekkert að spila
þegar við byrjuðum. Ég kunni
ekkert á gítar og Guðjón kunni
ekki á bassa. Við réðum og rák-
um menn eftir “behag“. Kiddi í
Freyju spilaði með okkur. Hann
er ekki ennþá búinn að fyrirgefa
okkur að hafa verið rekinn úr
hljómsveitinni. Þröstur Rafnsson
var með okkur í Zeppelín greifa.
Guðmundur Sólheim var sá eini
okkar sem hafði reynslu af því að
spila á böllum, hann kunni hins
vegar ekki alltaf textana. Eitt
sinn söng hann lagalistann þar
sem texta vantaði.
Fyrsta skiptið sem við spiluð-
um opinberlega var á balli með
Amon Ra. Við komum fram í pásu
á áramótaballi. Þá hét hljóm-
sveitin Vírus. Jói var svo ungur
að hann þurfti að fá leyfi fógeta
til að spila með okkur á böllum."
Hljómsveitin Kvöldverður á Nesi
verður svo til um vorið 1979. í
blaðinu Poppgusa, sem gefið var
út árið 1980 í tengslum við
tónleika sem haldnir voru í
Félagslundi á Reyðarfirði, talið
þið um að hljómsveitin hafi
orðið til í kring um “Snobb-
veislur", sem bærinn hélt. Þar
hafi þið spilað svona “dinner
músík“. “Þetta voru kvöldverða-
boð sem bæjarstjórnin hélt og
voru “snobbveislur" að því leyti
að þama voru öngvir nema bæjar-
stjómin og gestir þeirra. Við
tókum bara svona til orða þá. Það
er örugglega af þessum kvöld-
verðarboðum sem hljómsveitin
dregur nafn sitt.“
Vakti athygli fyrir
vandaða spilamennsku
Um haustið gengur Guð-
mundur Sólheim til liðs við
hljómsveitina á ný og hljóm-
sveitin spilar undir nafni Prológ-
us. “Dinnerbandið“ Kvöldverður
á Nesi starfaði áfram sem slíkt.
Vorið 1980 vom haldnir tónleik-
ar í Félagslundi Reyðarfirði. Þar
komu fram hljómsveitir vfðsveg-
ar af Austurlandi, frá Stöðvar-
firði, Eiðum, Egilstöðum, Hlöð-
um og frá Reyðarfirði, auk þess
sem Kvöldverðurinn spilaði þama.
Hljómsveitin vakti sérstaka at-
hygli hvar sem hún kom fyrir
vandaða spilamennsku. Eftir þessa
tónleika var gefið út blaðið
Poppgusa . I því blaði er farið
mjög lofsamlegum orðum um
“strákana frá Neskaupstað". Þeir
voru eina hljómsveitin á tónleik-
unum sem spilaði lög sem hent-
uðu fyrir tónleika. Hinar hljóm-
sveitimar vora með lög af “ball-
prógramminu“ sínu.
Sumarið eftir réð hljómsveitin
tvo söngvara, þau Hauk Hauks-
son og Láru Heiði Sigbjörns-
dóttur. Hvernig kom það til að
þaufóru að syngja með ykkur?
“Haukur var bróðir Eiríks,
sem hafði verið héma að syngja
með Amon Ra. Það var bekkjar-
bróðir okkar sem flutti suður
sem benti okkur á Hauk. Siggi
og Danni fóm suður, heyrðu í
Hauki og hann kom og söng með
okkur þetta sumar. Þetta var árið
1980. Við höfðum hins vegar
heyrt í Lám á Reyðarfjarðartón-
leikunum. Hún var að syngja
með einhverju Eiðabandi sem
hét Saltator, en í því vom Bjöm
Vilhjálmsson (Bjössi pönk) og
Bjami Halldór Kristjánsson
(Halli í Súellen)."
Að halda fólki frá
flöskunni
Þannig starfaði hljómsveitin
um sumarið. Þeir fóru meðal
annars suður og spiluðu á SATT-
kvöldi á Hótel Borg. Þetta sumar
fékk Haukur magasár. “Við
vorum með böll í Hjaltalundi í
tengslum við Sumarhátíð UÍA.
Spiluðum bæði á föstudags- og
laugardagskvöldi. Haukur grey-
ið var alveg fárveikur. Hann bara
lá og var alveg að drepast í mag-
anum. Hann kúkaði rauðu. Við
héldum að hann væri bara að
grínast. Hann fékk því ekki
mikla samúð frá okkur við hlóg-
um bara að honum. Hann söng á
báðum böllunum. Eftir helgina
var hann svo lagður inn á sjúkra-
hús. Þá kom í ljós að hann var
með blæðandi magasár."
Hljómsveitin reyndi ýmislegt,
hélt meðal annars tónleika
kvöldið fyrir sjómannadag, sem
áttu að vera tilraun til að halda
fólki frá flöskunni. Þó ekki væri
nema eina kvöldstund. A þessum
tónleikum spilaði Armann Ein-
arsson með þeim. Þeir útsettu
klassísk lög í poppstfl meðal
annars útsettu þeir “Gotneska
svítu fyrir orgel“ eftir Böellmann
fyrir popphljómsveit. Þeir æfðu
tvisvar í viku svo hafði hver og
einn ákveðið heimaverkefni.
“Armann kom með nýjan tón
inní hljómsveitina", sagði Daníel.
“Siggi spilaði með okkur á
básúnu og víólu, en Armann
spilaði á baxafón og klarínett
með okkur. Við höfðum áður
tekið ma. lög eftir Jethro Tull, þá
spiluðu Daníel og Siggi báðir á
blokkflautur. Þannig að hljóm-
sveitin hafði verið með ýmis
konar tilraunir. Það er lærdóms-
ríkt að pikka upp lög og endur-
skapa þau. Við spiluðum fyrst og
fremst fyrir okkur.“
Gaman að gera hitt á
sumrin
“Við byrjuðum í ljúfum bak-
grunni þannig var hægt að prófa
hugmyndir. Það var svo gaman
að gera hitt á sumrin. Við reynd-
um að vera danshljómsveit yfir
sumartímann, en vomm of litlir
kaupsýslumenn til að spila á
böllum", segir Daníel. “Við
kunnum ekki að láta þetta virka
sem ballhljómsveit.“ Kvöldverð-
urinn spilaði á einu af fyrstu
SATT-kvöldunum sem voru
haldin, þar komu fram hljóm-
sveitimar Friðryk og Fræbblamir.
Um haustið 1980 fóru þeir
Guðjón, Sigurður og Daníel í
skóla til Reykjarvíkur. Jóhann
Geir varð eftir í Neskaupstað, og
spilaði með skólahjómsveitum
þar eins og Súersæt og Straff,
áður en hann byrjaði í hljóm-
sveitinni Súellen. Það stóð til að
halda hljómsveitinni gangandi
og réðu þeir til sín trommara.
“Hann var einn af þeim sem lifði
hraðar en við, svo hratt að hann
vissi ekki hvað sneri upp og
hvað niður á trommuskinnun-
um“, sagði Daníel.
Hljómsveitin spilaði á tveim-
ur Atlavíkurhátíðum. Árið 1982
var Jóhann Geir í Ameríku og
Siggi var ekki með í Atlavík það
ár. I staðinn voru Pjetur Sævar
Hallgrímsson og Sigurður Hr.
Sigurðsson fengnir til að spila
með hljómsveitinni. Pjetur á
trommur og Siggi var hljóm-
borðsleikari. Annað lagið sem
hljómsveitin spilaði var eftir
Danna. “Það var samsuða úr stfl-
tegundum. Hugmyndin var sú að
enginn spilaði í sömu takt-
tegund." Hitt lagið sem þeir
spiluðu hét “Water Closet" og
var textinn eftir ma. Áma
Þorsteinsson, bróður Danna, en
textinn í millikaflanum eftir Þórð
Júlíusson frá Skorrastað. Hljóm-
sveitin komst í úrslit hljóm-
sveitakeppninnar þetta ár. Árið
eftir spilaði hljómsveitin einnig í
hljómsveitakeppni í Atlavík. Þá
var Haukur með og þeir Jói og
Siggi voru komnir. Það ár gekk
hljómsveitinni ekki eins vel í
keppninni. Þó em þeir með
skemmtilegar tilraunir. Haukur
söng lag sem hét „I bakgarðin-
um“.
Æfðu hver í sínu lagi
Það eru minnisstæðir dans-
leikir sem hljómsveitin spilaði á
um jól og áramót árið 1982. Þá
var Guðjón með ælupest og fór
ælandi út af sviðinu en hélt þó út
ballið. „Fyrir þessa tónleika æfð-
um við hver í sínu lagi. Við
ákváðum hvaða lög við ætluðum
að spila og dreifðum þeim á kas-
ettum og svo lærði hver heima
hjá sér og æfði sig. Þegar við
komum austur æfðum við svo
saman. Þetta gekk allt saman
mjög snöggt fyrir sig“.
Meðan að hljómsveitin starf-
aði vakti hún athygli fyrir vand-
aðan flutning og tilbreytingu í
hljóðfæraskipan. Þeir era starf-
andi tónlistarmenn í dag. Um
þetta segir Guðjón: „Maður sat
með hljóðfærið í höndunum tím-
unum saman. Ég segi við krakk-
ana sem ég er að kenna, hlustið á
lögin og reynið að “pikka“ þau
upp sjálf. Það er mjög hollt.
Margir sem ekki fara í tónlistar-
skóla gera þetta. Spila eftir eyr-
anu. Með pönkinu þá var þetta
bannorð. Þá áttu menn að gera
allt sjálfir. Menn áttu ekki að
verða fyrir áhrifum frá einu eða
neinu. Málið er bara að maður
lærir svo mikið af því að hlusta á
tónlist og reyna að spila eftir
eyranu".
Þeir Sigurður og Daníel tóku
undir þetta. Sigurður sagði að
þetta hafi reynst sér vel í klassík-
inni að kunna að spila eftir eyr-
anu. „Maður lærir hljómfræði á
þessu, Jafnvel margir mjög
frægir klassískir hljóðfæraleik-
arar spila eftir eyranu. Þetta fer
þó allt eftir því hvernig tónlistar-
uppeldi fólk hefur fengið.
Margir í Simfóníunni hafa mjög
svipaðan bakgrunn og ég, þeir
hafa verið í poppinu."
Kvöldverður fyrir bæjar-
stjórn nýs sveitarfélags
Daníel líkti poppinu við
frunsu: “Þetta er eins og Herpes
Simplex, brýst fram undir álagi.“
Guðjón sagði það gæti komið
til greina að hljómsveitin kæmi
saman á ný. „Sumir þurfa alltaf
að vera að velta sér uppúr þessu
gamla. Það gæti verið gaman ef
hljómsveitin kæmi saman á ný
að spila þá einhver ný lög. Það
er ekki með okkur eins og suma
af þeim sem hafa verið í hjóm-
sveitum að þeir gerast síðan
pípulagningamenn eða skrif-
Sigurður og Guðjón.
Ljósm. Pjasta
Björn Vilhjálmsson, Breiðdœl-
ingur í sveiflu. Ljósm. KL
Greinarhöfundur á sviðinu í
Atlavík ‘82. Ljósm. KL
Guðjón einbeittur með bassann.
Ljósm. KL
stofustjórar. Við höfum allir
verið eitthvað í músík, og við
erum allir góðir félagar í dag.“
Nú er búið að sameina sveitarfél-
ögin á miðfjörðum Austurlands.
Það væri sniðugt ef hljómsveitin
kæmi saman og spilaði fyrir
fyrstu bæjarstjórnar sameinaðs
sveitarfélags.
Höfðu ágætt uppúr því að
spila pönk
Hljómsveitin SKLF (Samkór
lögreglufélagsins) var stofnuð í
júlímánuði árið 1982. Markmið-
ið var að taka þátt í hljómsveita-