Austurland - 23.12.1997, Blaðsíða 21

Jól 1997
21
UOKKSAGA - FRAKHALD
keppni í Atlavík um verslunar-
mannahelgina, til að fá frítt inn á
svæðið. Hljóðfæraskipanin var
frumleg, þeir voru með tvo
trommuleikara, einn bassaleik-
ara auk söngvara. A trommur
spiluðu Magnús Bjarkason og
Kristinn Harðarson (Kiddi í
Freyju), bassaleikarinn var Jón
Skuggi og Tryggvi Þór Herberts-
son söng. Hljómsveitin vakti
athygli fyrir kraftmikla spila-
mennsku. Þeir voru frjóir og beitt-
ir í sinni tónsköpun og textagerð.
“Við syngjum hér saman í
kór...“
Vegna velgengninnar í Atla-
vík, þar sem þeir voru í úrslitum
hljómsveitakeppninnar, var ákveð-
ið að halda áfram um haustið.
Hljómsveitin fékk aðstöðu til
æfinga í bræðslunni. “Við byrj-
uðum af krafti um áramótin, þá
fórum við að vinna markvisst."
sagði Kiddi. Ingvar Jónsson,
hljómborðsleikari, bættist í hóp-
inn og hljómsveitin fór að halda
tónleika. Fyrstu tónleikamir voru
um páskana 1983, á þeim kom
hljómsveitin Súellen fram í
fyrsta skipti, en auk þeirra voru
þarna Bjami Tryggva, og kvenna-
hljómsveitin Broadcrest Lydro
Band. Einnig vom frægir tón-
leikar um sjómannadagshelgina í
Neskaupstað og á Seyðisfirði.
“Tónleikamir byrjuðu á ein-
hverju kórdæmi. Jón Skuggi tók
það upp. Hann söng sama stefið
aftur og aftur, ofan í sömu hljóð-
rásina. Þannig fékk hann út marg-
radda kór sem söng: “Við
syngjum hér saman í kór, samkór
lögreglunnar.“ Um sumarið gekk
Eðvarð Lámsson, Tíbrármaður
af Skaganum, gítarleikari, í
hópinn. Hann hafði komið austur
um vorið til þess að vinna,
stofnað hljómsveitina Berlínar-
bollurnar með Þresti Rafnssyni
og Pjetri Hallgrímssyni. Eðvarð
fór svo að spila með SKLF.
Talið í vals í Færeyjum
Þetta sama sumar fer hljóm-
sveitin til Færeyja. “Það var
Tryggvi sem náði í þennan díl“,
sagði Kiddi, “þetta er í kringum
vinabæjarheimsókn Þróttaranna."
Hljómsveitin spilaði fimm
kvöld í Klubben í Þórshöfn. Fyrir
ferðina keyptum við langferða-
bíl, appelsínugulan Benskálf.
Rútan dugði túrinn. A bakaleið-
inni, bræddi hún úr sér á Fjarðar-
heiðinni. Henni var því skilað til
fyrri eiganda.
Svissinn á rútunni var bilaður,
til að starta henni varð að nota
skrúfjám. Um borð í ferjunni var
rúta full af gamalmennum í
eldriborgaraferð til Færeyja.
„Þeir voru alltaf að gera grín að
þessari rútu okkar sem var start-
að með skrúfjámi. Við spiluðum
í Havnarklubben í Þórshöfn. Eitt
kvöldið kom hópurinn á tónleik-
ana. Ein gömul kona steytti
framan í okkur skrúfjám. Við
Ingvar Jónsson, hljómborðsleik-
arí, var í SKLF en hér er hann á
sviðimi með hljómsveitinni Sú
Ellen. Armann Einarsson er í
baksýn. Ljósm. KL
vomm að spila svona pönk og
sungum um „Anarký". Stoltið
var samt ekki meira en svo að
talið var í vals, “einn, tveir, þrír,
einn, tveir, þrír.“ Eddi hafði
verið í danshljómsveit áður.
Hann kunni því fullt af svona
lögum. Hann kallaði til okkar
hljómana og við spiluðum valsa
allt kvöldið. Þama voru
pönkararnir með sína tvo tromm-
ara að spila gömlu dansana",
sagði Ingvar.
Eg spurði Kidda, hvemig
Færeyingar hefðu tekið þeim?
“Þeir fíluðu þetta ekki neitt.
Stærsta kvöldið spilaði með
okkur frægasta grúppan í Fær-
eyjum, sem var þá. Hún hét
05hum öllum ftusffiröingum
öleöilegra jóla og farsæls homandi árs
Þöhhum viöshipiin á árinu sem er aö líöa
Hljómsveitin SKLF á sviðinu íAtlavík.
Blackbirds, dansgólfið var tómt
þegar við spiluðum en fullt hjá
þeim. Þeir spiluðu svona „Anna í
Hlíð“, prógramm.“
Hljómsveitin lenti í fangelsi í
Færeyjum. Rótarinn þeirra hafði
hnuplað ódýrri myndavél. Ingvar
sagði söguna svona: „Við sátum
fyrir utan klúbbinn og vorum að
bíða. Þá sjáum við allt í einu
hvar lögreglan kemur og leggur í
grenndinni. Tryggvi stendur keikur
og segir: “Þeir hljóta að vera
með rassíu héma í hverfinu.“
Það skiptir hins vegar engum
togum að þeir rjúka beint á okk-
ur og draga okkur inní bíl. Lög-
reglan talar eitthvað í talstöðina,
og Tryggvi þýddi þetta. “Þetta er
allt í lagi, málið snýst bara um
einhverja myndavél, sem var
stolið.“ Þeir Tryggvi og Eddi
vom báðir með myndavéladellu
og voru með flottar myndavélar
hangandi framan á sér, miklu
flottari en þessi vél sem var
stolið. Löggubíllinn ekur með
okkur á stöðina. Þeir eru allan
tímann eitthvað að blaðra í stöð-
ina. “Við emm hérna með þá,“
og eitthvað svoleiðis. A stöðinni
bíður okkar her manns. Okkur er
skellt beint í fangelsi og fáum að
vita um hvað málið snýst. Við
náttúmlega vitum ekki neitt og
sitjum þama fram eftir degi
alveg á tauginni því við erum að
missa af ferjunni. Síðar kemur á
daginn að rótarinn, sem var með
okkur hafði hnuplað einhverri
“imbamatik-vél“, og hann skilaði
henni. Við áttum að borga ein-
hverja sekt en höfðum ekkert
handbært fé, og þar sem við vor-
um alveg að missa af feijunni losn-
uðum við við það. Þegar við kom-
um niður á bryggju er Jón þar
með rútuna alveg ein taugahrúga
búinn að bíða eftir okkur í lengri
tíma. Þannig að við náðurn ferj-
unni, en fyrsta sem við heyrum
þegar við komum um borð er lfétt
í útvarpinu um myndavélarránið“.
Ingólfur Guðbrandsson
fyrstur á svæðið
Ingvar sagði mér að þeir
hefðu haft ágætt uppúr því að
vera pönkhljóinsveit og spila aðal-
lega á tónleikum, “við keyptum
okkur hljóðkerfi og höfðum fullt
af peningum.“ Haustið 1983
spilaði hljómsveitin á tónleikum
í Atlavík, og síðan héldu þeir
suður á bóginn. Hljómsveitin
SKLF spilaði á tvennum tónleik-
um í Reykjavík. Þeir fyrri voru á
Hótel Borg, sem á þessum árum
var Mekka rokktónlistar á íslandi.
Þeir fengu frekar slæma gagn-
rýni fyrir þá tónleika. I dagblað-
inu Tímanum birtist klausa eftir
Bra, undir nafninu “Fáránleg
samkoma". Nokkru seinna var
ákveðið að halda tónleika á
skemmtistaðnum Safarí. Félag-
Ljósm. KH
arnir í hljómsveitinni voru eitt-
hvað niðurdregnir fyrir tónleik-
ana og héldu að enginn myndi
koma á þá, vegna greinarinnar úr
Tímanum. Þegar tónleikamir
áttu að hefjast, er Ingólfur Guð-
brandsson fyrsti maðurinn sem
mætti á svæðið, ásamt einhverju
fólki sem fylgdi honum að mál-
urn. Það var eitthvað fleira lið
þarna á staðnum. Svo fór segul-
bandið í gang með rödd Jóns
Skugga: “Við syngjum hér
saman í kór, samkór lögregl-
unnar.“ Það fóru nú að renna
einhverjar grímur á viðstadda.
Svo þegar hljómsveitin kom
fram datt andlitið af gestunum.
Hljómsveitin leystist upp í
kjölfarið. Nokkrir af þeim sent
voru í Samkómum eru ennþá í
rokkinu.