Vera - 01.07.1986, Blaðsíða 4

|nm* Z
jjjÖPfT;
f ■
Á Selfossi er bæjarstjórnin skip-
uð 9 fulltrúum. Fyrir kosningar var
skiptingin þessi: Sjálfstæðisflokk-
ur 4, Framsókn 3 og Alþýðuflokk-
ur og Alþýðubandalag 1 hvor. Ein
kona átti sæti í bæjarstjórninni þá,
Sjálfstæðiskona. Eftir kosningarn-
ar er skiptingin þannig að Sjálf-
stæðisflokkur hefur nú 3, Fram-
sókn 3 og hver hinna, þ.e. Alþýðu-
flokkur, Alþýðubandalag og
Kvennalistinn einn fulltrúa hver og
konurnar eru nú orðnar 3 — tvær
frá Framsókn og Sjálfstæðisflokki
og svo auð.vitað sú þriðja af
Kvennalista. Fulltrúi hans er Sig-
ríður Jensdóttir. Alls fékk Kvenna-
listinn 10.9% atkvæða á Selfossi.
Skömmu eftir kjördag sló
Vera á þráöinn austur og
náði tali af Rannveigu Óla-
dóttur en hún var i öðru sæti
listans. Fyrst var spurt,
hvenær þær hefðu ákveðið
að bjóða fram til kosning-
anna:
Það var fljótlega upp úr ára-
mótunum að Alþýðubandalag-
ið gerði okkur tilboð um að
bjóða fram sameiginlegan
lista. Við vorum allar sammála
um að taka ekki þvi boði en fór-
um eftir það að ræða það
markvisst, hvort við ættum
ekki að fara út í framboð sjálf-
ar. Eins og þú veist, hefur
Kvennalisti verið starfandi hér
á Selfossi í um tvö ár. Starfið
hefur falist í að halda kynning-
arfundi, t.d. á Flúðum og á
Tæplega verður sagt að kosningarnar 30. maí síðast
liðinn marki tímamót. Ekki verður séð að þær muni hafa
mikil áhrif á stefnu eða starfshætti flokkanna (þó að
kosningaskjálfti sé nú kominn í suma) og fyrir kvenna-
baráttuna í landinu voru kosningarnar eitt skref áfram, til
viðbótar þeim sem komin voru. Þó er ýmislegt sem vert
er að íhuga í kjölfar sveitarstjórnarkosninganna.
Fyrir fjórum árum þegar konur buðu fram sérstaka kvenna-
lista á Akureyri og í Reykjavík var það gert af brýnni þörf. Hóp-
ur kvenna sætti sig ekki við flokkana og stefnu þeirra og
fannst nauðsynlegt að grípa til sinna ráða til aö auka hlut
kvenna í sveitarstjórnum og til að koma ákveðnum sjónarmið-
um á framfæri við landsmenn. í kosningunum 1982 náðist
mikill árangur. Umræður um stöðu kvenna urðu miklar, rót
komst á flokkana og konum fjölgaði úr rúmlega 6% í 12%
sveitarstjórnarmanna. Þegar dró að kosningunum ’86 kom í
Ijós að skoðanir þeirra kvenna sem stóðu að kvennaframboð-
unum ’82 voru all skiptar um það hvort nauðsynlegt og rétt
væri að bjóða fram á ný. Kvennaframboðið á Akureyri ákvað
að bjóða ekki fram og hið sama gerðist hjá Kvennaframboðinu
í Reykjavík. Þetta voru að sjálfsögðu mjög athyglisverð tíðindi
og vert fyrir kvennahreyfinguna að fara vel í saumana á þess-
ari þróun og spyrja hvaða ástæður lágu að baki. Svör við þeim
spurningum kunna að varða miklu fyrir framtíð kvennabarátt-
unnar. Það þarf hins vegar vart að tíunda það hér að Kvenna-
listinn tók upp merkið og bauð fram í Reykjavík, Hafnarfirði og
á Selfossi. Hér gefst ekki færi á að fara út í muninn á Kvenna-
framboði og Kvennalista. í augum sumra er munurinn veruleg-
ur, en í mínum huga er hann lítill, fyrst og fremst spurning um
áherslur, persónur og vinnubrögð, ekki hugmyndir og stefnur,
sem best sést ef stefnuskrárnar eru bornar saman.
Lítum þá á úrslitin. Þegar á allt er litið getum við Kvenna-
listakonur verið þokkalega ánægðar með okkar hlut. Sjónar-
mið kvenfrelsisbaráttu eiga áfram málsvara í borgarstjórn. Á
Selfossi situr Kvennalistakona í bæjarstjórn og Hafnarfjarðar-
konur eru reynslunni ríkari. Auðvitað vonuðumst við til að
Enn
Hellu, jú, svo höfum við verið
með umræðufundi, buðum t.d.
Hólmfríði Garðarsdóttur til að
segja frá ferð sinni á kvenna-
ráðstefnu Sameinuðu þjóð-
anna og í annað sinn fiskverka-
konu til að segja frá kjörum sín-
um og svona hitt og þetta í
þessum dúr. En sem sagt, upp
úr áramótunum hittumst við
vikulega til að ræða framboðs-
málin og þ. 10. febrúar tókum
við endanlega ákvörðun.
Hvernig höguðu þið kosn-
ingabaráttunni, byrjuðu þiö
strax í febrúar?
Nei, nei. Við fórum hægt af
stað og byrjuðum á sjálfum
okkur. Við öfluðum okkur upp-
lýsinga, fengum fundargerðir
bæjarstjórnarinnar, settum
okkur inn í mál og unnum að
stefnuskránni. Sú vinna fór
fram í hópum. Við lögðum
mjög mikla vinnu í stefnu-
skrána og rökstuðning fyrir
sérframboði kvenna. Þar
studdumstvið aðýmsu leyti við
stefnu og hugmyndafræði
Kvennaframboðsins í Reykja-
vík, — okkurfannst mikill styrk-
ur í því. Þessi undirbúnings-
vinna tók mikinn tíma, fólk var
líka farið að spyrja hvers vegna
við létum heyra svona lítið í
okkur, hvort við ætluðum ekki
að fara að kynna þetta! Hér var
óskaplega mikið blaðakapp-
hlaup, allir flokkarnir gáfu út
blöð og bæklinga. En við
hreyfðum okkur lítið fyrr en
stefnuskráin var fullmótuð. En
viö létum gera veggspjald með
myndum af frambjóðendum í
V, líkt og Kvennalistinn gerði í
Reykjavík og með helstu
4