Vera - 01.05.1988, Qupperneq 2

í þessu tölublaði Veru skipa verkalýðsmál stóran sess, eins
og í hugum fólks undanfarið. Kvennalistinn í Reykjavík stóð
fyrir opnum fundi 19. mars s.l., þar sem rætt var um kjaramál
sem brunnið hafa á fólki undanfarið.
Meðal annars var viðruð sú hugmynd að konur semdu sér,
þar sem þær eru fjölmennastar á lægstu töxtunum.
Verkakvennafélagið Snót í Vestmannaeyjum hefur staðið
eitt og sér í baráttu og verkfall kennara var lýst ólöglegt
hvernig sem á því stendur.
Eftir desembersamningana 1986, þar sem bónus var lækk-
aður um 22.86 krónur á klukkustund og starfsaldurshækkan-
ir duttu út, fóru að heyrast verulegar óánægjuraddir frá fisk-
verkunarfólki og umræður hófust um stofnun fiskvinnslu-
sambands sem tæki að sér samningamál. í viðtölum við
Snótarkonur kom í Ijós að reynsla þeirra undanfarið hefur
kennt þeim að þær geta ekki lengur vænst góðs af samstarfi
við þau félög sem áhuga höfðu á stofnun fiskvinnslusam-
bands. Verkamannasambandið blés í herlúðra í hringferð um
landið, en þegar staðið var upp frá samningaborðum voru
lágmarkslaun enn langt undir skattleysismörkum. Snótar-
konur bundu vonir við að félögin sem felldu VMSÍ samning-
inn gætu þá bætt um betur, en sú von varð að engu. Þær segj-
ast nú vera búnar að jarða hugmyndina um fiskvinnslusam-
band, því karlarnir sem berjast um að fá að ráða ferðinni þar
eins og annars staðar, hafi ekki tilfinningu fyrir því hvernig er
að lifa af þeim launum sem um er samið.
En hver skyldu launin vera?
í viðtali við Veru sagði kona sem unnið hefur í u.þ.b. 40 ár í
fiski og er með námskeiðsálag: ,,Ég hef 190.80 kr. á tímann
og að meðaltali 75.00 kr. í bónus á klukkustund. Mér gengur
erfiðlega að lifa af þessum launum.“ Og lái henni hver sem
vill.
Úr fílabeinsturni verkalýðsforystunnar heyrast samt þær
raddir að enginn vinni eftir lægstu töxtunum, nema kannski
örfáar konur. Þeir vita sem er að karlar eru víðast hvar yfir-
borgaðir í verkalýðsstétt eins og annars staðar og virðast enn
fjarri skilningi á því að konur þurfi sömu laun og karlar.
SH.
VERA
2/1988 - 7. árg.
Útgefendur:
Kvennaframboðið í Reykjavík
og samtök um Kvennalista.
Sími: 22188
í VERU NÚNA:
3 Lesendabréf
4 Hvað get ég gert?
5—8 Kvennasaga
9—14 Verkfall Snótar — Hvað gerðist og hvers vegna?
14—15 Þaö er undir okkur komiö...
16—17 Það geta allir passað börn
18—19 Af siöferði í samningum
20—21 Eru konur viðgengi karla?
22—23 Börn hafa hundrað mál
24—26 Elka, verkakona í Reykjavík
27 Ljóð
28—30 Smásaga
31—33 Hún stofnaði friðarhreyfingu fyrir ömmur
34—35 Ömmuhlutverkið
36—39 Þingmál
40—43 Borgarmál
46—47 Um kvikmyndir og ofbeldi
47 Myndasaga
Mynd á forsíðu:
Elín Rafsdóttir.
Listaverkið er eftir Kristinu Jóns-
dóttur
Ritnefnd:
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir
Kristín Blöndal
Guðrún Ögmundsdóttir
Ragnhildur Eggertsdóttir
Brynhildur Flóvenz
Elín Garðarsdóttir
Bergljót Baldursdóttir
Sigrún Hjartardóttir
Starfsmaður Veru:
G. Halla Jónsdóttir
Útlit:
Kicki og Halla
Ábyrgð:
Elín Garðarsdóttir
Fjármál:
Ragnhildur Eggertsdóttir
Dreifing og auglýsingar:
Stella Hauksdóttir
Setning og filmuvinna:
Prentþjónustan hf.
Prentun:
Prentberg
Bókband:
Félagsbókbandiö
Ath. Greinar i Veru eru birtar á
ábyrgð höfunda sinna og eru
ekki endilega stefna útgefenda.