Vera - 01.05.1988, Blaðsíða 43

Fréttir úr borgar-
stjórn:
,,Ég geri þetta sjálf“
Ekki reyndist auðvelt að fá svarendur til að tjá sig um
þarfir sínar og óskir og þegar farið var að spyrja um
þessa hluti heyrðist mjög oft viðkvæðið: „Ég geri þetta
sjálf/ur meðan ég get“. í Ijós kom þó að stærstu hóparnir
í báðum úrtökum hafa mikinn áhuga á snyrtingu og end-
urhæfingu. Þá er ferðaþjónusta mjög ofarlega á blaði
hjá svarendum og eins matarþjónusta, annað hvort í
mötuneyti gegn vægu gjaldi eða heimsending matar.
Það vekur athygli að alls 39 einstaklingar sögðust hafa
áhuga á að nýta sér heimsóknarþjónustu ef hún væri í
boði. Rennir það stoðum undir þá skoðun að ákveðinn
hópur aldraðra sé einangraður og einmanna og hafi fáa
til að tala við.
í könnuninni segir að það sem hafi komið skýrast í
Ijós, þegar spurt var um þarfir og óskir hins aldraða,
væri það öryggisleysi sem margir finna fyrir. í könnunni
segir m.a.: „Margir nefndu að það mikilvægasta væri,
að það væri öruggt að maður gæti fengi þjónustu ef/
þegar heilsan bilar og greinilegs ótta varð vart hjá mörg-
um um að það myndi bregðast." Því miður er þessi ótti
ekki ástæðulaus því mikið vantar upp á að borgin veiti
öldruðum Reykvíkingum rétta þjónustu á réttum tíma.
Niðurstöður
í niðurstöðum könnunarinnar er bent á nokkur atriði
til umhugsunar sem fyllsta ástæða er til að taka undir.
Þessi atriði eru:
Byggja verður upp stoðkerfi sem felst í margháttaðri
þjónustu við þá aldraða sem vilja dveljast heima.
Byggja verður upp dagvistunarþjónustu og „hvíldar-
þjónustu" fyrir heimili sem hafa aldraðan einstakling
búandi heima.
Hjúkrunarþjónustu verður að auka svo að þau úrræði
sem nú þegar eru fyrir hendi í þjónustuíbúðum/vist-
heimilisplássum séu ekki teppt af sjúklingum sem ekki
geta nýtt sér né notið þjónustunnar.
Gæta verður að því að lögboðnar tryggingar séu ekki
svo lágar að það geti verið heilsuspillandi að lifa af
Þeim. Margt af því fólki sem hér um ræðir hefur ekkert
annað til aö lifa af.
Blýta þarf uppbyggingu þjónustuíbúða og vistheimilis-
rýma fyrir þann hóp sem bíður eftir slíkri þjónustu og
gæti ekki nýtt sér samfélags/heimaþjónustu.
Gæta þarf að því að þjónustuíbúðir verði ekki forréttindi
Þeirra sem geta keypt þær á kostnað þeirra sem ekki
geta það, en þurfa slíka þjónustu af félags- og heilsu-
farsástæðum.
— isg.
Borgarfulltrúar minnihlutans lögðu fram tillögu í borg-
arstjórn þann 17. mars sl. um að gerð yrði könnun á því
hvar reykvísk börn undir skólaskyldualdri dvelja á dag-
inn og jafnframt að leitað yrði eftir óskum foreldra um
dagvist. Markmiðið með slíkri könnun yrði m.a. að leita
svara við því hvort börn eru í einni dagvist eða fleirum
og hvað flutningur milli dagvista hefur að segja fyrir
akstur og vinnudag foreldra. Þá yrði kannað hversu oft
börn hafa skipt um dagvist og þá hvers vegna.
í þessu sambandi má geta þess að í ársskýrslu Dag-
vista barna fyrir árið 1986 kemur fram að 68% barna
sem eru í vistun hjá dagmæðrum eru 6 mánuði eða
skemur hjá hverri dagmóður. Þá kom fram í könnun sem
Samband ísl. bankamanna gerði meðal sinna félags-
manna 1986 að 24% barna 4—6 ára eru í tveimur vist-
um á degi hverjum. Er þetta hvort tveggja ótvíræð vís-
bending um að fjöldi barna má þola þeyting úr einum
stað í annan með því óöryggi og rótleysi sem því fylgir.
Rétt er að segja frá því í tengslum við þessa tillögu að
sl. haust fór borgarmálaráð Kvennalistans fram á það
við stjórn Dagvista barna að fá að taka úrtak af biðlista
dagvistarheimilanna og gera slíka könnun á sínum veg-
um. Þeirri beiðni var hafnað. Tillaga minnihlutans um
að borgaryfirvöld geri þetta þá sjálf er nú til umsagnar
hjá þessari sömu stjórn.
Á sama borgarstjórnarfundi, þ.e. þann 17. mars sl„
flutti minnihlutinn líka tillögu um að settur yrði á laggirn-
ar samstarfshópur umferðardeildar borgarinnar, slysa-
deildar Borgarspítalns og lögreglunnar í Reykjavík sem
hefði það verkefni með höndum að gera úttekt á orsök-
um umferðarslysa á börnum og unglingum í Reykjavík.
Þá átti hópurinn að leggja fram tillögur til úrbóta. Var til-
laga þessi flutt m.a. vegna þess að svo virðist sem slys
á þessum aldurshópum séu mun tíðari á íslandi en í
mörgum nágrannalöndum okkar.
Á árinu 1987 urðu alls 39 börn fyrir bifreið og þar af lét-
ust tvör þeirra og 13 hlutu mikil meiðsl. Athygli vekur að
þarna var um að ræða 24 drengi og 14 stúlkur. Meðal-
aldur drengjanna var 7.6 ár en stúlknanna 10.6 ár. Þá
voru 7 drengjanna aðeins 3—4 ára en yngsta stúlkan
var 6 ára. Þetta vekur upp þá spurningu hvort litlir
drengir séu í bókstaflegri merkingu fórnarlömb þeirrar
karlímyndar sem karlveldið byggist á. Er ætlast til að litl-
ir og ósjálfbjarga drengir séu kaldir karlar sem kunni fót-
um sínum forráð í hörðum heimi blikkbeljunnar? í öllum
hamingjunnar bænum breytum þessari karlímynd.
Af tillögunni er annars það að segja að henni var vís-
að til umferðarnefndar borgarinnar og ómögulegt er að
segja hvað verður um hana þar.
Á borgarstjórnarfundi þann 31. mars sl. fluttu fyrr-
nefndir borgarfulltrúar tillögu um að komið yrði á fót
ferðaþjónustu fyrir aldraða. Fyrst í stað yrði þjónustan
við það miðuð að keyra aldraða í félagsstarf á vegum
borgarinnar og til læknis. Var bent á þann möguleika að
gera samning við leigubílastöð um þessa þjónustu og
hún yrði niðurgreidd af borginni að hluta. Tillögu minni-
hlutans var vísað til félagsmálaráðs til skoðunar.
— isg.
43