Vera - 01.05.1988, Blaðsíða 9

HVAÐ GERÐIST
OG HVERS VEGNA?
ERKFALL
SNÓTAR
í launamálabaráttunni undanfarið vöktu verkakonur í Vestmanna-
eyjum athyglifyrireinarðlega framgöngu þegarþærfóru íverkfall
dagana 5.-18. mars. Verkfall Snótar hafði tvímælalaust áhrif á
það að mörg félög innan Verkamannasambandsins felldu þá
samninga sem sambandið stóðað um svipað leyti. Þegar Ijóst var
að andstaðan við láglaunastefnuna var svo almenn vöknuðu von-
ir í brjóstum margra um breytta tíma í baráttunni við atvinnurek-
endur. Þó olli það vonbrigðum að félögin sem felldu VMSI-samn-
ingana skyldu ekki láta kné fylgja kviði og grípa til verkfallsað-
gerða. Snótarkonur stóðu því einar í verkfalli og jafnvel heyrðust
raddirum að ,,gera ætti þærút" í langvarandi verkfall til að reyna
að brjóta skarð í múr Garðastrætisdrengjanna. En hvers konar
samstaða er það?
Vonbrigði Snótarkvenna urðu að vonum mest þegar Ijóst varð
að karlarnir í Verkalýðsfélagi Vestmannaeyja unnu myrkranna á
milli meðan á verkfallinu stóð. Félagið gerði að vísu tilraun til að
boða yfirvinnubann, en það var vitlaust boðað og dæmt ógilt!
Snótarkonur stóðu í verkfalli í tvær vikur með veikan verkfalls-
sjóð sem efldist þó töluvert meðan á verkfallinu stóð. Þrátt fyrir
peningaleysið var fjöldi félagskvenna tilbúin til að halda verkfall-
inu áfram í von um að geta með því bætt kjörin, sem þær segja
sjaldan hafa verið verri. Þær trúðu því að vinna þeirra væri það
mikilvæg fyrir þjóðarbúið að það hefði efni á að borga þeim
a.m.k. dagvinnulaun upp að skattleysismörkum. En svo var ekki.
Bátarnirsigldu með aflann og nú er konunum kenntum verðhrunið
á Bretlandsmarkaði!
Veru lék forvitni á að spyrja Snótarkonur um reynsluna af þess-
ari baráttu og brá sér til Eyja um miðjan apríl.