Vera - 01.12.1994, Blaðsíða 17

„Röddin er eins og hvert annað hljóðfæri. Ef að
þung lóð eru sett inn í það þá breytist hljómurinn.
Á meögöngunni var rödd mín þéttari og hljómur
í gömlu húsi viö Smiðjustíg í Reykjavík býr
ung sópransöngkona, Guörún Marfa Finn-
bogadóttir, ásamt manni sínum Óskari og
4ra mánaða syni þeirra Þóri. Á þessu hausti
brosti gæfan við Guðrúnu Maríu þegar hún
varð hlutskörpust í stórum hópi ungs tónlistar-
fóiks sem keppti um Tónvakann, tónlistar-
verölaun Ríkisútvarpsins. VERA náði tali af
henni á stilltu og sólríku októbersíðdegi,
skömmu eftir verölaunaafhendinguna. Það
var notalegt að líta inn til mæðginanna, Guð-
rúnar og Þóris. íbúðin þeirra er búin falleg-
um antikhúsgögnum, óperusöngur hljómaði
í stofunni, og fyrr en varði fyllti kökuilmur
húsið, því Guðrún María var að baka. Flún
lét ekki trufla sig við baksturinn, en bauð
mér inn í eldhús og svalaöi forvitni minni á
meðan Þórir litli hjalaði í barnastólnum.
Ég spurði Guörún fyrst hvenær tónlistar-
áhugi hennar vaknaði.
- Amma mín Guðrún V. Finnbogadóttir,
sem ég heiti í höfuðið á, var mikill píanisti og
var undrabarn á sínum tíma. Flún vildi helst
aldrei leika fýrir áheyrendur, en hún vildi
alltaf spila fyrir mig. í fjölskyldu minni er tón-
listaráhugi og pabbi söng f kór. Ég hef fund-
ið til sönggleði frá því ég man eftir mér og í
barnæsku söng ég í kór. Það var bæði gam-
an að syngja og að koma fram. Síðan fór ég
í Söngskólann 18 ára gömul en þá var ég
fyrst og fremst áhugamanneskja og var ekki
ákveðin í að leggja sönginn fyrir mig. Auðvit-
að leiðir tíminn einn í Ijós hvað f manni býr.
Elísabet F. Eiríksdóttir hefur alltaf verið kenn-
arinn minn og hef ég nú lokið 8. stigi í al-
mennri deild skólans. Ég er f framhaldsdeild
núna og stefni að burtfararprófi vorið ‘95.
Áttu þér uppáhaldssöngvara eöa er ein-
hver sem hefur haft áhrif á þig sem
túlkanda?
- Vissulega á ég uppáhaldssöngvara og
nefni þá helst Maríu Callas, Joan Suther-
land og Pavarotti, en maður reynir að vera
ekki áhrifagjarn og umfram allt að falla ekki
í þá gryfju að herma eftir öörum.
Söngur eöa garöyrkja
Áhugamál Guðrúnar Maríu eru margvísleg
og bað ég hana að segja nánar frá þeim.
- Við Óskar höfum um nokkurt skeið rek-
ið Fornsölu Fornleifs, antikverslun sem nú
er á Laugavegi 20b, en hann hefur nú tekið
reksturinn yfir að mestu. Ég hef ofsalega
mikinn áhuga á gömlum húsgögnum og svo
finnst mér gaman að baka. Útivist er líka
mitt áhugamál og að fara í leikhús og á tón-
leika. Garöyrkja er líka mjög skemmtileg. Ef
ég heföi ekki farið í söngnám hefði ég örugg-
lega lært garðyrkju.
Tónvakinn er tónlistarverðlaun Ríkisút-
varpsins, sem afhent eru að lokinni strangri
keppni. Markmið hennar er að kynna ungt
tónlistarfólk og koma því á framfæri. Kepp-
endur eru söngfólk yngra en 30 ára og hljóð-
færaleikarar 25 ára og yngri. Sá sem fær
verðlaunin keppir svo fyrir íslands hönd t
keppni ungra norrænna tónlistarmanna
sem verður haldin í Reykjavík haustið '95.
Þeirri keppni veröur sjónvarpað á Norður-
löndunum.
Guðrún Marta fékk peningaverðlaun, kr.
250.000, en það eru eins konar laun sem
hún fær fyrir vinnu hjá Ríkisútvarpinu. í því
felst vinna við tónleikana þegar keppnin var
haldin t sumar, og fyrir hátíðartónleikana
með Sinfóntuhljómsveitinni sem haldnir voru
13. okt. sl. Síðan veröajóla- og páskatónleik-
ar. Og loks er mikil vinna framundan fyrir nor-
rænu keppnina næsta haust.
Þegar Guörún Maria tók þátt t keppninni
t sumar voru aðeins 10 dagar liönir frá fæð-
ingu sonar hennar. Ég hafði frétt að rödd
hennar hefði tekiö breytingum á meðgöng-
unni og spuröi hana um það.
- Já, það er rétt. Röddin er eins og hvert
annað hljóðfæri. Ef að þung lóð eru sett inn
það þá breytist hljómurinn. Á meðgöngunni
var rödd mtn þéttari og hljómur hennar
dekkri en áður. Eftir fæðinguna varð hún
hins vegar léttari og skýrari og þá gat ég náð
hærri tónum en nokkru sinni fyrr.
Frábært tækifæri
Ég spuröi Guðrún Martu hvaða merkingu
Tónvakinn hefði fyrir hana, persónulega og
varðandi starfsferilinn.
- Það er auðvitað frábært að fá tækifæri
til að vinna óskipt að söngnum í heilt ár, það
er mikill skóli. Svo er þetta vtst auglýsing.
Óneitanlega eflir þetta sjálfstraustið hvað
sönginn varðar. Maðurtrúir því loks að mað-
ur sé á réttri braut. Mig langar að komast til
útlanda og víkka sjóndeildarhringinn, þegar
keppninni lýkur. Helst t tónlistarlegt um-
hverfi. Til Ítalíu, Austurríkis eða Englands.
Aöalatriöið er að komast til góðs kennara,
en það er ekki sjálfgefið að þeir dýrustu og
frægustu séu bestir. Það spyrst út manna á
meðal hverjir eru góðir. En mig langar að
starfa hér heima að námi loknu. Ég er bjart-
sýn þrátt fyrir mikla samkeppni meðal
söngvara. Það þýðir ekkert annað. Það er
samkeppni á öllum sviðum; maður verður
bara aö vinna
mikiö og hafa trú
á því sem maður
er aö gera.
VERA óskar
Guðrúnu Maríu
Fhmbogadóttur
til hamingju ?/ieó
Tónvakaverðlaunin
og velfa/maðar ísíðari
hh/ta keppt/ii/i/ar.
Viótal Vala S.
Vaidimarsdóttir
Ljósmyndastofa Þórii
frekskonur og hvundagshetjur