Ljósmæðrablaðið - 01.07.1990, Síða 24

gera að hinni verstu afturgöngu, og ef
barn deyr óskírt, fær það ekki hlotið
himnaríkissælu og verður því kölska og
árum hans að bráð. Þetta átti ekki
hvað sízt við, ef kvenmaður 61 barn í
dulsmáli og bar það út. — Þegar börn
fóru að hjala, var það fyrrum trú hér á
landi, að þau væru að tala hebresku,
en týndu henni svo niður aftur, þegar
þau lærðu móðurmál sitt. Séra Jónas
Jónasson telur, að þessi trú hafi ekki
verið útdauð í Rangárvallasýslu, þegar
hann var þar prestur upp úr 1880. Það
var ekki furða, þótt fólki þætti það und-
arlegt, að börn kæmust ekki á fót, fyrr
en þau eru ársgömul, þar sem af-
kvæmi flestra skepna komast á fótinn
óðara en þau eru fædd að kalla má.
En allt á sér sína orsök, og sú er sök til
þessa, að einu sinni gekk ungbarn frá
móður sinni og meiddi sig. Ólafur helgi
var þar staddur og tók barnið og kleip í
lærin á því og mælti svo um, að börn
skyldu ekki geta gengið, fyrr en þau fengju
nokkurt vit til að forða sér frá háska.
Áður voru þau eins og önnur ungviði.
Fingraför Ólafs helga sjást enn á lærum
ungbarna. Ymsar voru þær varúðir, sem
hafa þurfti við börn. Ekki má fleygja
málbeini fyrir hunda eða í sorp, þar
sem ómálga barn er á bæ, eða í móð-
urkviði, því þá fær barnið aldrei mál ►
sitt, heldur skal stinga beininu í veggjar-
holu, eða geyma vel á annan hátt, og
fær barnið þá því fljótara málið. Ekki
má gefa unbarni lifur, nema það geti
nefnt ,,lifur“ annars getur það aldrei
nefnt ,,1“. Ef snældu er snúið eða
spunnið niður í höfðu á barni, vex það
ekki úr því. Ef börn klippa mat sinn
með skærum, í stað þess að skera
hann með hníf, þá vaxa þau ekki
meira. Ef börn blóta kemur svartur
blettur á tunguna í þeim. Ef börn syngja
eða kveða yfir mat sínum, verða þau
jafnsvöng eftir sem áður. Ekki mátti
klippa hár eða neglur barns á fyrsta ári,
og margt fleira slíkt mætti telja. »
Baldur Jónsson.
22
ljósmæðrablaðið