Akranes - 01.10.1952, Blaðsíða 25

fyrir óteljandi sorgir og erfiðleika, sem
hún átti við að búa. Það vissu þeir, sem
þekktu hana bezt, og nutu ástar hennar
og umhyggju, að ekkert annað en trúin
gat gefið henni þennan kraft og þetta
Öryggi, til að standast eða brjóta á bak aft-
ur alla erfiðleika, sem hún svo oft varð
að mæta og reyna. Ekkert annað en trú-
in gat fyllt hug hennar og hjarta þeirri
göfgi og þeim kærleika, sem einkenndi líf
hennar, sem án tillits til þess, hvort ég
eða aðrir, gætu eða vildu, endurgreiða það
í einhverri mynd. Slík fórnarlund sem
hennar spyr ekki að launum, heldur leit-
ar hún sifellt að nýjum verkefnum, til
þess að eyða sorgum, lina þrautir, og gera
samferðamönnunum lífið fegurra og inni-
haldsrikara. Hún átti oft erfitt, og frá
mannanna sjónarmiði nóg með sjálfa sig
og sína. Samt gat hún verið veitandi af
auðlegð hjarta sins, og létt öðrum byrðar.
Þegar ég var nauðuglega stödd, átti hvergi
höfði mínu að að halla, gat hún hýst mig
og bam mitt og gefið okkur mat. Ég man
þetta svo lengi sem ég lifi. Þó ég hafi aldr-
ei verið þess megnug að endurgjalda það
í nokkurri mynd.
Ég vildi óska, að trú hennar og dreng-
lyndi, kjarkur hennar, dugnaður og fórn-
arlund, ætti í mörgum svo djúpar rætur.
Það mundi fæða af sér mikla blessun, og
okkar tímar þurfa slíkrar blessunar við,
ekki síður en oft áður.
Ég get ekki goldið neinum neitt. En
ég blessa minningu hennar, og það gera
vafalaust fleiri.
Akranesi 7. apríl 1936,
SigrtSur Helgadóttir.
Börn þeirra Margrétar Kristjánsdóttur
og Sveinbjamar Þorvarðarsonar vom
þessi:
A. Símon, skipstjóri, tvikvæntin-. Fyrri
kona hans var Sigríður, Jónsdóttir jám-
smiðs í Reykjavik, elskuleg kona. Þau gift-
ust 23. nóvember 1907, en hún andaðist
9. janúar 1908. Dóttir þeirra er Sigríður,
gift Ólafi Friðrikssyni bókara. Þeirra böm:
Margrét, gift Orra Gimnarssyni, Halldórs-
sonar i Reykjavík. Þau eiga einn son, er
heitir Ólafur. Ásta og Friðrik, sá sem nú
stendur einna fremst í taflíþróttinni og
hefrn- margsinnis verið sendur á erlend
taflmót til keppni þar, þótt segja megi, að
enn sé hann barn að aldri.
Símon átti og barn milli kvenna, með
Þóru Þórarinsdóttur, það er stúlka, og
heitir Svava. Hún er gift Sigurði Þorvalds-
syni, Ólafssonar frá Bræðraparti, en þau
eru búsett hér á Akranesi.
Síðari kona Símonar var Ingibjörg Sig-
urást Hallsdóttir, tannsmiður í Reykjavík.
Þeirra börn:
1. Kristján, stýrimaður á Tröllafossi,
akranes
kvæntur Herdísi Símonardóttur, kaup-
manns í Reykjavík. Þeirra böm: Ása,
Margrét og Ingibjörg.
2. Gunnar, loftskeytmaður, kvæntur El-
inu Runólfsdóttur frá Sandi. Þeirra
börn: Ásta, Gunnar, Björk og Rúnar.
3. Hallur, blaðamaður, kvæntur Stefan-
iu Runólfsdóttur frá Sandi. Þeirra börn:
Símon, Valgarður, Ómar og Hallur.
4. Símon, nýlega útskrifaður úr Verzlun-
arskóla íslands.
Ásta Hallsdóttir -—- en svo skrifar hún
sig venjulegast — missti Simon mann sinn
7. júlí 1935, frá börnum þeirra öllum
ungum. Hún er vel gefin og forkur dug-
leg og hefur rækt sínar móðurskyldur af
mikilli prýði.
B. Þóra, gift Sighvati Brynjólfssyni toll-
þjóni, ættuðum úr Rangárvallasýslu.
Þeirra börn:
1. Sveinbjöm, kvæntur Jarþrúði Jóns-
dóttur frá Sandi. Þeirra börn: Erla,
Þóra, Svana, Ingveldur og Eðtvarð
Daði.
2. Lilja, gift Magnúsi Björnssyni, vél-
stjóra og verzlunarmanni, Hallgríms-
sonar frá Sandgerði. Þeirra böm: Bjöm,
Unnur, Stefanía, Magnús og Sjöfn.
3. Brynjólfur, kvæntur Þóru Benedikts-
dóttur. Þeirra börn: Haukur Sighvat-
ur og Brynjólfur.
4. Steinunn, gift Stanley Raff. Þeirra
börn: Arnold, Una Stefany og Bragi.
Áður en Steinunn giftist, átti hún eitt
barn, það er drengur og heitir Þórir,
og er Pálsson.
5. Unnur, dáin.
6. Haukur Sigurður, dáinn.
7. Margrét, gift Haraldi Sigurðssyni.
Þeirra börn: Gunnar og Þóra. Áður en
Margrét giftist, átti hún barn með
norskum manni, Petersen, er það
drengur og heitir Haukur Már.
C. Margrét, giftist Benjamín Gislasyni,
skipstjóra, úr Reykjavík. Þeirra börn:
1. Þórunn, gift Jens Konráðssyni, stýri-
manni, frænda sínum frá Isafirði. Þau
systrabörn. Hann drukknaði af tog-
aranum Max -Pemberton. Þau bam-
laus.
2. Magnús, ókvæntur, en átti eina dótt-
ur, er heitir Hjördís.
3. Kjartan, kvæntur, 1. Helgu Stefáns-
dóttur, 2. Lilju Guðmundsdóttur.
Þeirra dóttir Sóldís.
4. Gísli, kvæntur Guðlaugu Ólafsdóttur.
Þeirra dætur: Lára Margrét, Dagný
Ólafía og Helga Jenny.
5. Birgir, ókvæntur.
D. Þorvarður. Hann nam prentaraiðn,
fór uppkominn til Ameríku, ókvæntur, og
er þar liklega enn á lífi, þótt lítið fréttist
af honum.
E. Þorbjörg, gift Konráð Jenssyni, veit-
inga manni á Isafirði. Þeirra börn:
1. Elín, gift Garíbalda Einarssyni, sjó-
manni á Isafirði. Þeirra böm: Áslaug,
Gunnlaug, Jenny, Einar Þorbjörn.
2. Þórir bakarameistari á Siglufirði,
kvæntur Hrönn Jónsdóttur. Þeirra
börn: Fylkir, Helga, Jens og Jón.
3. Jens, stýrimaður, kvæntist Þómnni
frænku sinni sem fyrr segir.
4. Ólöf, gift Petter Vilberg, norðmanni.
Þeirra börn: Ragnheiður Ásta, Ás-
geir, og drengur óskírður.
6. Rannveig, gift Einari Sigurðssyni vél-
stjóra frá Vestmannaeyjum. Þeirra
böm: Arnar, Þorbjörg, Konráð og Sig-
urjón.
7. Unnur, gift Eyjólfi Bjarnasyni. Þeirra
dóttir Birna.
8. Edda, ógift.
Eins og fyrr var frásagt, drukknaði með
Sveinbirni, systir hans Rannveig, mjög
myndarleg stúlka og elskuleg. Eftir hana
og Sveinbjörn eru þessi eftirmæli í Isa-
fold 27. janúar 1892, eftir einhvern Þ.V.G.
„Rannveig Kristin Þorvarðardóttir og
Sveinbjörn Þorvarðarson 8/12—1891. (á
að vera 9. des.).
Fártrylltir stormar æða um hafið auða,
Aflramir boðar rísa hátt frá djúpi,
Og dauðans engill skrýddur skýja-hjúpi.
Að skipun Alvalds boðar harðan dauða;
Lítið er fley í fári sárra nauða.
Formaður sveigir stýrið hraustum armi.
Systir hans andlit hylur fullt af harmi.
Hásetar sex við bráðan stríða dauða.
Mannanna kraftur megnar ekki hót.
Máttugar höfuðskepnur krafta reyna.
Ei dugar nein mót vindi og sjónum vörn.
Skipinu hvolfir hafsins öldurót.
Hér mega börn og ekkja sáran kveina.
Og margþjáð gráta móðir tvö sín böm.
Á síðustu stundu systir kæran bróður
Sveipaði armi — nú er lífið tapað
Og auðsætt báðum dánardægur skapað.
Þá bað hún Guð að annast sina móður,
Þau litu upp bæði: Guð, þú sem ert
góður.
Þér, Guð minn fel ég, sagði hann,
mina konu.
Og ungar dætur, óuppkomna sonu.
Og enn hún bað Guð fyrir sinni móður.
Hin síðustu andvörp flugu leiftur fljót
Fyrir Drottin upp, sem blessun lagði
Yfir þau, sem andláts-háðu stríð.
En boði reis — þau horfðu himni mót
Og hurfu þá á sama augabragði,
Dóu — en sáu sælli byrja tíð.
Þ. V. G.“
Árið 1889 kemur að Skuld Ingjaldur
Jón Ingjaldsson frá Nýlendu og kona hans
Guðrún Jónsdóttir frá Skálpastöðum í
Framhald d síSu 141.
133