Akranes - 01.10.1952, Blaðsíða 30

SKÁLDKONAN TJNDÍNA
Framhald af 120 sífiu.
Vörul|Ap|)4n«tti jSÍB3
Með árinu 1953 gengur í gildi ný skipan um tilhögun happ-
drættisins.
—★—
Vinningum ársins fjölgar úr 4000 í 5000
—★—
Samanlögð f járhæð þeirra vex úr kr. l.OlO.OOO.oo
í kr. 2.400.000.OO
—★—
Dregið verður mánaðarlega, í 1. flokki 10. janúar, í öðrum
flokkum 5. hvers mánaðar.
Skrá um vinninga ársins 1953:
1 vinningur á 150.000,00 ........................... kr. 150.000,00
1 — — 75.000,00 ............................... — 75.000,00
10 vinningar á 50.000,00 — 500.000,00
31 — — 10.000,00 — 310.000,00
49 — — 5.000,00 — 245.000,00
71 — — 2.000,00 —• 142.000,00
102 — — 1.000,00 — 102.000,00
474 — — 500,00 — 237.000,00
4261 — — 150,00 — 639.150,00
5000 vinningar Kr. 2.400.150,00
Kaupverð miðans er 10 kr. sem áður. Endurnýjun 10 kr.
—★—
Ársmiði 120 krónur.
—★—
Aðeins heilmiðar útgefnir. Vinningsfjárhæðin fellur því
óskert í hlut eiganda.
—★—
Ársmiði í happdrættinu getur fært eiganda sínum ef fyllsta
heppni er með, 725 þúsund krónur, í tekjuskattfrjálsu fé.
UMBOÐSMAÐUR HAPPDRÆTTISINS Á AKRANESI
ELÍAS GUÐJÓNSSON
Vcrzlunin STAÐARFELL
vel. Á meðal þess, er nefna mætti í þeirri
grein, er ljómandi fallegur sálmur eftii
eitt af höfuðskáldum Ameriku á nítjándu
öld (J. G. Whittier) og þessi lipru erindi:
Hvað gerðirðu’, ástmey, ef að ég
um ægi bláan kýs mér veg
og bárur skilja okkur að,
og ættmenn þínir banna það,
að eins og nú þú unnir mér
þá ég er horfinn burt frá þér (osfrv.,
KvœSi, bls. 150).
Þið megið ekki ætla, hlustendur mínir,
að með því sem ég hef nú sagt og lesið,
hafi ég gert Undínu og skáldskap hennar
nein skil; til þess að gera svo, þarf miklu
meira, og ég hef alls ekki drepið á suma
þá þætti í lífi hennar og starfi, sem þó
eru mjög frásöguverðir. En ég vil minna
ykkur á, að í EimreiSinni 1942 er góð grein
um hana eftir aldavin hennar um fimmtíu
ára skeið, þann ágæta mann Jóhann Magn-
ús Bjarnason, skáldið alkunna, og önnur
lengri er í Lesbók MorgunblaSsins 1950.
En betra en allt slíkt er það, að nú er
um þessar mundir væntanleg vönduð út-
gáfa af kvæðum hennar, og þar kynnist
þið henni hetur en af frásögn minni eða
annarra. Eftir áttatíu ára útlegð er hún
loksins að koma heim aftur til ættlands-
ins, og hæði er það, að hún er þess mak-
leg að ættjörðin taki henm vel, enda er
það örugg trú mín, að svo muni hún gera,
og að ljóð Undínu og minning hennar
muni lengi lifa í landinu, sem hún kvaddi
svo nauðug og tregaði svo djúpt, allt til þess
er andi hennar var leystur úr fjötrum
líkamans. Sjálf var hún, er hún kvaddi
heiminn treguð af öllum þeim, er til henn-
ar þekktu. Þó að enginn sé minnisvarði
á leiðinu hennar, harma ég það ekki svo
mjög, því að „í vöggunnar landi skal varð-
inn standa,“ og þar hefir hún sjálf reist
hann með kvæðunum, sem ykkur gefst
nú hráðum kostur að kynnast. Aðrir hafa
líka reist henni þá varða, sem Island eitt
megnar að varðveita. Gamla sagan hefir
endurtekið sig:
í íslenzkri örbirgð, úr ljóði
á ástfólgnu gröfunum vér
oft hlóðum þó merki til minja,
og eftir Undínu hefir verið kveðið á móður-
máli hennar báðumegin Atlantshafsins.
Áður en ég nú býð ykkur góða nótt, skal
ég leyfa mér að hafa yfir niðurlagserind-
in úr einu þeirra kvæða:
Sem skýhnoðrar hverfum við eitt eftir eitt,
en Undína’ og Kaldbrynnir lifa,
því nafn þeirra’ í söguna var henni veitt
svo verður ei afmáð að skrifa (osfrv.,
KvœSi, xxii—xxiii).
138
AKRANES