Akranes - 01.10.1952, Blaðsíða 5
inni. Þá var kosin bráðabirgðastjórn og
hlutu þessir kosningu:
Jes Zimsen.
Tryggvi Gunnarsson.
Ásgeir Sigurðsson.
Þama stendur og svofelld bókun: „Eftir
talsverðar umræður var samþ. með meiri
hluta atkvæða að ráða hr. Jens Hammer-
aas, enn um tíma, með þvi skilyrði, að
hann lofi að vera reglumaður.“ Enn var
itrekuð samþ. um að fela stjórninni að
semja lög fyrir félagið.
Hinn 21. október 1902 er svo haldinn
fundur til þess að ræða frumv. það til
laga fyrir félagið, sem stjórnin hafði sam-
ið. Þéssi lög voru þar samþ. grein fyrir
grein og í heild, og þessir menn kosnir í
stjórn fyrir félagið:
Tryggvi Gunnarsson.
Ásgeir Sigurðsson.
Jes Zimsen, — til vara:
Runólfur Ólafsson, Mýrarhúsum. End-
urskoðendur voru kosnir: Pétur Sigurðs-
son og Guðmundur Ólafsson, Nýjabæ.
Eftir nokkrar umræður, var á þessum
sama fundi samþ. að segja Jens Hammer-
aas upp, og stjórninni „falið á hendur að
gjöra fyrirspumir um annan útlendan
verk-stjóra.“ Samþ. var og að félagið láti
byggja smá skúr „undir eigur félagsins.“
Allt virðist því benda til, að allir aðiljar
hafi talið þetta, (21. október) hinn eigin-
lega og endanlega stofnfund félagsins.
Geðjast þeim ekki að
gullspöngunum ?
Eins og hér hefur mátt sjá, var ráðinn
hingað norskur skipasmiður, að nafni
Hammeraas, til þess að byggja slippinn.
Ef aðeins er stuðzt við það, sem fundar-
gerðimar segja um þennan Hammeraas,
verður hlutur hans ekki glæsilegur. Það
er auðséð af fundargerðinni 29. marz, að
þá er Hammeraas enn ekki kominn til
landsins. Á fundinum 21. júní
er fyrst skýrt frá áliti hins
norska „sérfræðings,“ sem þó
er næsta óákveðið, að því er
virðist, sbr.: „annars mætti eins
setja hann — þ. e. slippinn —
upp í Hlíðarhúsasandi.“ Á fund
inum 14. okt. er svo eftir lang-
ar umræður samþ. að halda
Hammeraas eitthvað áfram,
tneð því hann lofi að vera reglu-
samur. En á næsta fundi, að-
eins eftir viku þar frá, er samþ.
að segja honum upp, en stjórn-
inni jafnframt falið að ráða
„annan útlendan verkstjóra.“
Nú skal gerð hér nokkur
grein fyrir þessum fyrsta slipp,
byggingu hans og viðskiptum
Oft voru þarna erlend skip.
stjórnarinnar við Hammeraas.
Áður var þess getið, að efninu hafi ekki
verið skipað upp á þann stað, þar sem
hann átti að byggja. Þvi var sem sé skipað
upp við steinbryggjuna gömlu, og hann
var byggður á svæðinu þar fyrir ofan, þar
nálægt sem nú er verzlunarhús O. Elling-
sens, og að nokkru leyti var hann byggð-
ur í vörugeymsluhúsi Nordborgarverzl-
unar, sem Knudzon eignaðist og rak verzl-
un lengi, en það hús stóð, þar sem Ingólfs-
hvoll stendur nú. Nyrðri hluta þessarar
lóðar eignaðist Guðjón Sigurðsson úrsmið-
ur og byggði á henni Ingólfshvol 1903,
en syðri hlutann eignaðist Landsbankinn
og byggði þar. Nú á Landsbankinn einnig
Ingólfshvol.
Þegar verkinu var lokið, var öllu fleytt
vestur í Hlíðarhúsasand, að svonefndum
Kríusteini, sem hér var áður nefndur. Af
þeim smiðum, sem voru við byggingu
slippsins i Nordborgarhúsi eru aðeins tveir
lifandi, þeir Guðni Helgason og Eyjólfur
Gíslason. Báðir þessir menn byrjuðu og
skipasmiðar í Slippnum það ár, er hann
tók til starfa, einnig síðar á árinu Daníel
Þorsteinsson, sem síðar stjómaði honum
í mörg ár.
Allt er mjög á huldu um þennan fyrsta
„slippstjóra,“ Hammeraas. Með hliðsjón
af fyrrnefndri bókun liggur næst að halda,
að áfengisnautn hafi orðið honum sérstak-
lega að falli i augum stjórnarinnar og hlut-
hafa. Enda þót.t maðurinn hafi ef til vill
drukkið mikið, virðist mér þessar samþ.
gagnvart ráðningu og uppsögn, — sem
gerðabókin getur um, — vera gerðar með
of stuttu millibili, til þess að geta tekið
þær alvarlega í sambandi við verkstjór-
ann, næstmn eins og að hefðu staðið „fana-
tízkir“ bindindispostular nú á tímum. Mér
fannst þetta því ekki nóg til að dæma
hann úr leik og „vísa honum úr landi.“
Viðbótargagna er þó-ekki auðgert að afla
sér nú i slíku máli. Ég leitaði því á fund
þeirra fáu manna, sem enn eru á lífi, og
unnu i Slippnum undir hans stjórn, eða
á annan hátt máttu vel vita um álit manna
á starfshæfni hans og göllum. Þessum
mönnum kemur öllum saman um, að
Hammerass hafi verið mjög góður fag-
maður og kunnað verk sitt með ágætum.
T. d. sagði Daníel Þorsteinsson, að smíðið
á hinni fyrstu braut hafi borið vitni um
mikla vandvirkni og kunnáttu. Þegar
Hammeraas kom hingað mun hann hafa
verið milli 60—70 ára gamall, og er talið
að hann hafi þá verið búinn að byggja
milli 50 og 60 stærri og smærri skip. Hitt
er svo alveg víst, að hann drakk mikið,
þó þannig, að litið sást á honum, og aldrei
kvað hafa heyrst i honum orðinu hærra.
Þessi fyrsta dráttarbraut i Hlíðarhúsa-
sandi var auðvitað mjög ófullkomin, og í
sambandi við hana voru engin tæki til
útaffærslu. Það var þvi alls ekki hægt að
taka á land nema eitt skip til viðgerðar
í einu. Þetta mun Hammeraas og sjálf-
sagt öllum hafa þótt mjög bagalegt, þvi
að skip, sem mikillar viðgerðar þurfti við,
stóð þarna auðvitað lengi í vegi
fyrir þvi næsta, en skipin orðin
mörg, eins og áður er að vik-
ið. Heyrt hefi ég, að Hammer-
aas hafi viljað reyna að bæta
úr þessu á einfaldan og ódýran
hátt. Hann hafi athugað af-
stöðu þama, og þótt f jaran vera
svo þétt og góð, að óhætt væri
að leggja „sliskjurnar“ einar á
sandinn — svo margar sem
þurfti — og setja svo skip upp
á þeim án frekari eða meiri
undirbúnings. Er haldið að
Hammeraas hafi reynt þetta,
en þegar fyrsta skipið hafi ver-
ið tekið upp á þessari nýgerðu
braut, hafi það dottið og legið
við skemmdum. Ekki telja
AKRANES
113