Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1891, Side 78

að bera fram síðustu bæn sína, og mæltist hann þá til þess, að
honum væri leyft að bjóða til sín nokkrum af kunningjum sínuW
og stallbræðrum, til þess að gjöra sjer glaðan dag ineð þeim;
var þetta látið eptir honum. Hann sendi því út 60 brjef, m_eð
heimboði til vina sinna. í öllum brjefunum var sama innihaldið>
og hljóðuðu þau á þessa leið: »Háttvirti herra og bróðir! Eins
og yður er kunnugt, hefur qettvísin í landi þessu, falið mjer a
hendur að fara í rannsóknarferð inn í ókunna landið. Jeg het
ekki getað skorazt undan því, að takast þessa ferð á hendur.
Jeg legg af stað 27. nóv. kl. 6., þessvegna bið jeg yður að koma
að kvöldi þess 26., til að kveðja mig með einu staupi. Af þvl
jeg legg upp frá mjög afviknum stað, neyðist jeg til þess að
biðja yður að hafa sjálfur dálítinn sopa með yður. Jegvona jeg
fái að sjá yður; vinsamlegast. Jun. Kelly."
27 af stallbræðum hans tóku á móti þessu boði, og sátu þeir
allir að drykkju, ásamt nokkrum embættismönnum fangelsisins,
þangað til aftakan átti fram að fara. Jun Kelly kvaddi þá gesti
sína og var hinn kátasti, þegar hann lagði af stað til gálgans.
Ameríkönsk auglýsing.
Óbótamaður í Texas átti að hálshöggvast. þegar hann
kom að höggstokknum, bað hann böðulinn, að hann mætti segja
nokkur orð til áhorfendanna, er stóðu þar í kring, þúsundum
saman; honum var leyft það, gengur hann þá fram á pallinn
og hrópar með háum róm. «Góðir hálsar, áður en jeg skil við
þetta líf, vil jeg segja yður leyndarmál, sem er mikilsvert að
vita, og það er: að Thomsons sírop, er það bezta, sem
fæst í pessum heimi, og kostar ekki nema 1 dollar flaskan«-
Meira hafði hann ekki, að fræða menn um, og var að því búnu
hálshöggyinn. En Thomson greiddi umsamin auglýsingarlaun
til erfingjanna.
Hj ónaskilnaðurinn.
Frásaga ein frá Ameríku hljóðar svo: Maður einn stóð fyrir
rjetti, og vildi skilja við konuna sína, en dómarinn gjörði honum
eins örðugt fyrir, eins og unt var, svo við sjálft lá, að hann
fengi ekki skilnaðinn. Maðurinn greip þá til þeirra úrræða, að
hann tók fram hljóðrita Edisons, og hafði hann geymt í honum
nokkrar skammaræður, sem konan hans hafði haldið yfir honum.
— pegar hann opnaði hljóðritann urðu skjót umskipti. Dómarinn
Ijell í öngvit á dómstólnum, ijettarvitnin flúðu þegar á dyr, og
lögregluþjónninn, sein var viðstaddur, lá dauður á gólfinu; hann
hafði í fátinu fyrirfarið sjer.
Hver fjekk sitt.
Svo er sagtum hershöfðingja einn, að hann vaknaði j
tjaldi sínu, einhvern morgun, og varð þess var, að hann hafði
misst úrið sitt; grunaði hann þegar einn af varðmönnunum, og