Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1907, Síða 38

veitt Kristjáni prins guðsifjar og kröfðust þau pess
því, að mega ráða nokkru um framtiðarbraut prins-
ins. Lögðu þau það til, að prinsinn fengi uppeldi
sitt í Danmörku, til þess síðan að ganga í þjónustu
Danakonungs. Petta varð þá líka ofan á, enda í fylsta
samræmi við óskir sveinsins sjálfs, því að hann hafði
erft hinn hlýja hug föður síns til Danmerkur, þótt
hann væri sjálfur fremur þýzkur en danskur.
Að hinn ungi sveinn, er nú fluttist til Kaupmanna-
hafnar 13 vetra gamall, ælti fyrir höndum að verða
konungur í Danmörku, gat vissulega engan grunað,
því að þótt hann væri bæði í föður- og einkum í
móður-ætt náskyldur Aldinborgar-ættliðnum, er þá
hafði um nokkrar aldir ráðið rikjum i Danmörku, þá
stóð annar ættstuðull nær til ríkiserfða, samkvæmt
erfðalögum konungsrikisins, ef svo færi, að hinn beini
karlleggur frá Friðriki III. konungi yrði aldauða. En
til þess voru engar líkur þá, svo menn vissu. Friðrik
VI. konungur átti að vísu engan son skilgetinn, en
ríkiserfinginn, Kristján Friðrik (seinna Kristján VIII.)
átti son á lífl (F'riðrik VII., er síðar varð), og hann
var aðeins tæpum 10 árum eldri en Kristján Lukku-
borgar-prins. Ilér gat því enginn rent grun í það,
sem verða átti á ókomnum tíma.
Strax eftir komu sína til Danmerkur varKristján
prins látinn ganga á landhersskólann og honum kom-
ið fyrir á heímili sjálfs yfirmanns skólans, Linde
ofursta. Honum gekk námið bæði tljótt og vel, því
að hann var mjög iðinn og ástundunarsamur og hafði
mikla ánægju af öllum þeim fræðum, er að hermensku
lutu. En jafnframt bóknáminu lagði hann af miklu
kappi stund á ýmis konar likamsíþróttir. Hann varð
fljótt vopnfimur vel og skjtta betri en allur þorri
jafnaldra hans þar á skólanum. Hann hafði einnig
miklar mætur á hestum og varð brátt reiðmaður mikill.
F.ftir fermingu vorið 1835 varð Kristján prins
riddarahöfuðsmaður (Ritmester) í riddaravarðliðinu,
(26)