Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1907, Síða 48

drotningar 1898, sem hann að maklegleikum, slík á-
gætiskona sem hún var, harmaði mjög, að pess gætti
verulega, að hann var orðinn gamall maður. Spar-
neytinn hafði hann verið alla æli og lifað hinu reglu-
bundnasta Iífi; pví bar hann ellina svo vel.
Síðasta daginn, sem hann lifði, hafði hann veitt
viðtal sjötíu manns og verið hinn hressasti og
gert að gamni sínu eins og hann átti venju til. En
eftir að hann hafði snætt morgunverð, kendi hann
lasleika nokkurs og gekk pví til hvilu hálfri stundu
af nóni. En rúmri hálfri stundu siðar var konungur
skilinn við. Engar pjáningar, ekkert dauðastrið fór
hér á undan. Lífið sloknaði eins og pegar sól geng-
ur til viðai á liaustkveldi.
Þetta var 29. janúar 1906.
Ritsíminn flulti samdægurs fregnina um andlát
konungs um land alt og til útlanda, og hvervetna
var henni viðtaka veitt með innilegri hluttekningu.
Hingað til lands harst fregnin með loftskeyti að
kveldi annars dags eftir andlátið.
I Danmörku vakti andlátsfregnin sannkallaða pjóð-
arsorg. Nú keptust allir menn af öllum flokkum um
að játa frábæra mannkosti hins látna konungs, enda
var sú skoðun pegar áður orðin rótfest í liuga pjóðar-
innar, að pótt stundum litist sitt hverjum, meiri hluta
pjóðarinnar og konungi, hefði honum aldrei gengið
annað til en hið bezta.
Fagurlega, en skrumlaust, vottuðu öll blöð Dana
sorg pjóðarinnar yfir fráfalli konungs og fjöldi ein-
kennilegra smáatvíka úr líti konungsvar par dreginn
fram.til pess að sýna hjartagæzku hans ogyfirlætisleysi.
Hann var kórsettur í Hróarskeldu-dómkirkju
sunnudaginn 18. febrúar og fór útför hans fram með
hinni mestu viðhöfn og sorgarhluttekningu.
Hér á landi mun ekkert konungs-andlát hafa vak-
ið jafn almenna sorgarhluttekningu sem andlát Krist-
(36)