Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1907, Qupperneq 52

konungur, er prinsinn varð fullniyndugur, sæmt hann
fílsorðunni.
Haustið 1863 var prinsinn sendur til Oxford til
pess að nema lögfræði og þjóðmegunarfræði við há-
skólann þar. En dvöl hans þar varð skemmri en til
stóð, því að 15. nóvember var hann með ritsímaskeyti
kvaddur heim aftur í tilefni af andláti Friðriks kon-
ungs VII. og ríkistöku föður síns. Fékk prinsinn nú
þegar sem ríkiserfingi sæti í ríkisráði konungs og
mun hann upp frá því að jafnaði hafa liagnýtt sér
þá heimild alla hina löngu stjórnartið föður síns.
Fegar ófriðurinn gaus upp skömmu síðar og
ættjörðin var i hættu stödd, beiddist hinn ungi ríkis-
erflngi þess að mega ásamt öðrum af landsins son-
um taka þátt í vörn ættjarðarinnar og veitti konung-
ur honum leyíi til þess 3. marz 1864. Var hann skip-
aður deildarstjóri við 4. herdeild í liði þvi, er Heger-
mann-Lindencrone hershöfðingi var fyrir, og þótti
hann þar duga ágætlega.
Eftir ófriðinn tókst Friðrik krónprins á hendur fyrstu
utanför sína, til Frakklands, Sviss, Grikklands og Litlu-
Asíu. í þeirri ferð heimsótti hann þau Napóleon III.
keisara og Eugeníu i Paris og var þar tekið forkunn-
ar vel. Árið 1866 fylgdi hann Dagmar systur sinni
til Rússlands og var þar viðstaddur brúðkaup henn-
ar. Næsta ár fór hann aftur suður í lönd, til Grikk-
lands, Miklagarðs og Vínarborgar, og þaðan til Eng-
lands. Við það tækifæri heiðraði háskólinn i Oxford
hann með doktors-nafnbót (dr. jur.) til minja um
hina stuttu námsdvöl hans þar nokkrum árum áður.
Seinna hefir hann ferðast allmikið og heimsótt flesta
þjóðhöfðingja Norðurálfunnar. Árið 1874 heimsótti
hann t. a. m. keisarahirðina þýzku í Berlín. Varþað
í fyrsta skifti eftir Slésvíkur-ófriðinn síðari, að þang-
að kæmi konungborinn maður danskur. Er orð
á því haft, hve mikla lægni og lipurð Fi’iðrik
krónprins sýndi við það tækifæri, enda tókst þá vin-
(40)