Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1937, Blaðsíða 30

þennan hátt fékk ég einnig kynni af innganginum
eldhúsmegin, par sem ég kom með vörusendingarnar
og skilaði peim af mér í eldhúsinu. Bernskuaugu
mín opnuðust pegar fyrir köldum staðreyndum hins
liversdagslega lífs, sem laust er við fagra drauma og
hillingar.
Ég fæddist í pakherbergi í herramannshúsi, og
foreldrar mínir hafa sagt mér, að nokkurra vikna
gamlan hafi pau flutt með mig í óvistlegt herbergi
inni í bænum, sem pau pó urðu að yfirgefa eltir
hálfan mánuð af ótta við að rotturnar mundu éta
mig upp til agna.
Faðir minn var körfugerðarmaður, en varð að yfir-
gefa iðn sína vegna veikinda, og stundaði eftir pað
ýmsa vinnu, er hann gat náð í. Af pessum ástæðum
voru tekjur heimilisins ærið óvissar, en pá sjaldan
pær voru öruggar, voru pær næsta lágar. Móðir mín
g'at enga verulega vinnu stundað. Hún var frá barn-
æsku mjög heilsuveil og pjáðist alloftast bæði af
gigt og' magaveiki og purfti að liggja langar legur á
sjúkrahúsum og var oftast sárlasin.
Sjö ára gamall fór ég i einn barnaskóla bæjarins.
Kennslustundir inínar voru síðari hluta dags, frá kl.
1 til 6 eða 7. Og' ég var aðeins átta eða niu ára, er
ég fór að vinna við sendiferðir fyrir kaupmenn í ná-
grenninu, og pegar ég hafði náð tíu ára aldri, varð
pað samkomulag milli mín og foreldra minna, að
bezt væri að reyna að útvega mér fasta atvinnu. Pá
varð ég fastur sendisveinn hjá smákaupmanni einum
og fékk 2 kr. i kaup á viku og varð að vinna alla 7
daga vikunnar. Vinnutími minn var C stundir á dag,
nema á sunnudögum 3 stundir.
Ekki var ég lengi í pessari atvinnu. Ég skipti oft
um húsbændur. Ég var sendur með bækur fyrir bók-
sala, ég fór með vindla fyrir tóbakssala, ég helti
steinolíu á brúsa og burðaðist með pá til kaupenda,
ég bar blóm i fanginu fyrir blómabúðir og rogaðist
(26)