Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1945, Qupperneq 75

Björn Ólafsson
augnlœknir.
Ólafur Þorsteinsson,
háls- nef- og eijrnalæknir
lifi enn góðu lífi. —• Enn eru þarna þau ákvæði, auk
margra annarra, sem hér er ekki rúm til að telja,
að enginn læknir megi kalla sig sérfræðing', nema
hann hafi til þess leyfi ráðherra. Skilyrði fyrir því
ieyfi eru greind í reglugerð frá 1936 og eru full-
nægjandi framhaldsnám að dómi læknadeildar há-
skólans og meðmæli landlæknis. Áður voru engiu
fyrirmæli um þetta i lögum, en 1923 setti Læknafélag
íslands reglur fyrir félaga sina, um skilyrði til að
fá viðurkenningu sem sérfræðingur. Voru þá liðin
rúmlega 30 ár síðan fyrsti sérfræðingurinn fór að
stunda lækningar hér á landi í sérgrein sinni. Var
það Björn Ólafsson augnlæknir. Hann var við augn-
lækninganám í Kaupmannahöfn 1888—89, gerðist
aukalæknir á Akranesi 1890 og tók jafnframt að
stunda þar augnlækningar. Fékk hann 500 kr. styrk
til þess frá alþingi 1891, og á alþ. 1893 var styrk-
urinn hækkaður í 2000 kr. og það skilyrði sett, að
Björn settist að i Reykjavík og kenndi augnlækning-
ar við læknaskólann. Hafa jafnan siðan verið sér-
fræðingar í augnlækningum í Reykjavík, einn fram
til 1921, en þá bættist annar við, og nú eru 5 augn-
(73)
4