Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1948, Síða 44

sína á þessn sviði gerði hann árið 1901 í Cambridge í
félagi við S. W. Cole. Yar það fundur og einangrun
aminosýrunnar tryptophan; mun það vera fyrsta
aminosýran, sem fannst í hvílu, og var hér hafinn sá
rannsóknarekspölur, er leiddi til þeirrar uppgötvunar,
að öll hvítuefni eru gerð úr aminosýrum, að þau verða
að klofna í aminosýrur í þörmunum, til þess að geta
komizt inn í hlóðið og þaðan í frumur líkamans, er búa
til úr þeim ný hvítuefni við líkamans hæfi, honum til
viðhalds og endurnýjunar, og vaxtar, þegar því er að
skipta. Seinna sýndi hann fram á það ásamt Edith
G. Willcock, að aminosýrurnar eru ekki allar jafn mik-
ils virði fyrir líkamann, heldur eru sumar þeirra lífs-
nauðsynlegar, en annarra má komast af án, og þær eru
ófullnægjandí einar saman, svo og þau hvítuefni, sem
cina eða fleiri af hinum lífsnauðsynlegu amínósýrum
vantar í. Þannig er maíseggjahvíta ónóg, ef hún er eina
hvítuefnið í fæðu eða fóðri, því að í hana vantar hina
lífsnauðsynlegu aminósýru tryptophan; en sé henni
hætt við, verður allt í lagi.
Fóðrunartilraunir þær á dýrum með „hreinum“
fæðutegundum, sem þessar og því líkar uppgötvanir
voru árangur af, urðu og til þess að færa Hopkins heim
sanninn um það, sem hann og fleiri hafði áður grunað,
að skepnur þrífast ekki á þeim efnum einum saman,
hvítu, fitu og kolvetnum, sem áður var talið að væru
einu næringarefnin, sem sjá þyrfti um, að nægilegt
væri af í fæðunni. Menn kann að furða á því og telja
það vott um, að þessi kenning sé ekki á sterkum rökum
reist, að reynslan skuli ekki hafa kennt mönnum þetta
fyrir „örófi alda“. En það stafar af því, að þessi efni
eru aldrei „hrein” í fæðu manna né dýra, svo sem var
í tilraunum þeim, er hér var minnzt á. Hopkins var
meðal hinna fyrstu, er héldu þvi fram, að vanþrif dýra,
sem alin væru á „hreinni" hvítu, fitu og kolvetnum,
stafaði af því, að í þetta fóður vantaði einhver efni til
(42)