Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1964, Blaðsíða 35

En það er fleira við gærurnar en ullin, sem gerir
þær eftirsóknarverðar til iðnaðar, og það er sjálft
skinnið. Ég átti fyrir tveimur árum tal við gæru-
kaupmann í New York, Dan Gallagher að nafni, um
íslenzku lambsgærurnar, og hann sagði mér, að þær
væru með beztu lambsgærum til skinniðnaðar, sem
til væru i heiminum. Skinnið i þeim væri svo þunnt,
mjúkt, sterkt og áferðarfallegt.
Sérstaklega er þó einn eiginleiki við íslenzku gær-
urnar, sem er mikils virði, og það er livað litil fita
er i sjálfu skinninu. Þessi eiginleiki er sennilega
bundinn við íslenzka fjárkynið og er enn ein sönnun
þess, að féð okkar býr yfir mörgum kostum, sem
myndu tapast, ef við færum að blanda það útlendum
fjárkynjum.
Framtíðarmöguleikar í sambandi við
ullar- og gæruframleiðslu.
Hér á eftir verður farið nokkrum orðum um þá
möguleika, sem ætla má að séu fyrir hendi til að
bæta ullina og gærurnar með kynbótum á fénu og
bættri eða breyttri meðferð á þessum hráefnum.
Fyrsta verkefnið, sem við þurfum að hefjast handa
Um í sambandi við kynbæturnar, er að útrýma rauð-
gulu illhærunum úr ullinni. Þá myndum við ekki
aðeins fá betri ull, heldur einnig betri gærur til
loðsútunar. Það er erfitt að gera sér grein fyrir
Þvi, hvers virði það gæti orðið fyrir ullariðnaðinn i
landinu, að öll ull, sem nú er kölluð livit, væri raun-
verulega hvít, en á því er lítill vafi, að þar gæti orðið
um milljóna uppliæðir að ræða á ári. Ef livítu gær-
urnar væru allar lausar við rauðgular illhærur, mætti
sennilega búast við svipuðum ágóða af því.
Það hlýtur að vera iðnaðinum á íslandi bagsmuna-
mál, að hráefnið, sem hann tekur til vinnslu, sé eins
gott og' framast verður á kosið. Þess vegna ætti ís-
(33) 2