Freyr - 15.02.1946, Blaðsíða 12

56
FRE YR
austur í Hornafirði. Honum er vel lýst í
bréfi er ég fékk frá sveitunga hans fyrir
fáum dögum. Þar segir svo:
„Nú er Hákon í Borgum dáinn. Hann
var mannkostamaður ekki síður en fram-
kvæmda. Allir sem þekktu hann vissu það.
Menn hér hafa aldrei gert mikið úr verk-
legum - umbótum Hákonar, en hitt fundu
þeir, gátu ekki annað og litu nærri því of
sjálfsögðum augum á. Hákon ræktaði
sjálfan sig eins og hann ræktaði og prýddi
jörðina. Gekk með þeim hug að vinnu, sem
gæddi hvert handtak persónuleik hans.
Hugsunin skýr og skapandi, nákvæmnin
vísindaleg, eljan og vinnugleðin óþrjótandi.
Allir, sem virtu hann mest, fundu að þroska
sinn sótti hann í áreynslu athafnanna og
að hugur og hönd áttu óskipta kosti. Mun-
urinn aðeins sá að umbætur hans standa
í forgengilegu efni, endingarminni fyrir
það, að efnahagurinn var í öfugu hlutfalli
við athafnalöngun og skapandi hugsun.
Hákon hlaut að finna sárt til fátæktar-
innar en aldrei heyrði ég hann kvarta yfir
henni. Ég varð þess samt var að hann
skildi fátækt annarra vel. Þegar við hjónin
fórum að búa hér — við lítinn heiman-
mund þá skrifaði hann mér hlýjar óskir
og sendi okkur frumbýlingunum peninga.
Þessi kveðja gladdi okkur ekki síður fyrir
það ríkilæti samúðar og skilnings, sem hún
sýndi. Af þeim auði átti Hákon í Borgum
mikið.
Ég skrifa ekki meira um Hákon, því þú
þekktir hann vel. En mér er minnisstætt
eitt atvik. Hákon var þá kominn í rúmið
og ég kom til hans. Þá var hann að lesa
bókina „Undir ráðstjórn“, sem þá var fyrir
skömmu komin út. Virðing hans og aðdáun
á efni bókarinnar var svo mikil að ég fann
að hún hafði gefið honum nýjar vonir um
mennina og framtíðina. Hann leit ekki á
hlutina með þessum ótta þröngsýninnar,
sem hættir svo til að snúast upp í andúð
og fyrirlitningu.
Ég var við jarðarför Hákonar. Veður var
gott og fólk kom af nærri öllum bæjum í
sveitinni og austan úr Lóni. Séra Eiríkur
í Bjarnarnesi gerði sín embættisverk vel.“
Sjálfur lsom ég oft til þeirra Hákonar og
Ingiríðar er leið mín lá um Hornafjörð og
þótti mér jafnan gott að koma þar. Nú
hvíla þau saman undir grænni torfu í
heimagrafreitnum, sem Hákon lauk við
rétt áður en kraftur hans biluðu. Börn
þeirra, Skírnir og Heiðrún, búa þar áfram.
Megi þeim vegna þar vel.
Ragnar Ásgeirsson.
Hin sívaxandi smjörlíkisframleiðsla og
neyzla smjörlíkis fyrir stríðið, byggðist að
mestu leyti á innkeyptri jurtafeiti frá Aust-
ur-Indlandi, er breytt var í iðnaðarvörur
í Evrópu.
Sökum þess að hráefni frá Austur-Ind-
landi koma tæpast á markað í Evrópu á
yfirstandandi ári, svo nokkru nemur, mun
skortur á feitmeti ríkja um sinn og eftir-
spurn verða eftir smjöri.
Á friðartímum neyta Norðurlandabúar
mikils feitmetis, en nú er neyzlan næsta
takmörkuð. Finnar og Norðmenn hafa
mjög lítinn feitmetisskammt, en þeir hafa
feitan fisk, sem bætir úr skortinum. Svíar
og Danir neyta þessi árin rúmlega helm-
ing þess feitimagns, sem venja var fyrir
stríðið.
Á stríðsárunum hafa verið gerðar sér-
stakar ráðstafanir til þess að sjá börnum
fyrir vitamínum þeim, sem eru í lýsi, .vnjöri
og fleiri tegundum feitmetis.
Feitmetisskortur.
J