Dagblaðið Vísir - DV - 21.05.2005, Blaðsíða 38

38 LAUGARDAGUR 21. MAl2005
Helgarblað 0V
í fjallgöngu Margrét unir
sér vel I góðra vina hópi
útil náttúrunni. Hér er hún
I fjallgöngu I Kaliforníu.
Framhaldfrá
síðustusíðu
Margrét Elíza er alin upp í Kali-
forníu en hafði jafnan tækifæri til
að koma til landsins á sumrin og
viðhélt þannig málinu. Foreldrar
hennar fóru með hana á fyrsta ári
utan til að stunda nám. Hörður
Már, faðir hennar, var í meistara-
námi í verkfræði en móðir hennar,
Sandra Skúladóttir, var flugfreyja
hjá Pan Am. Þau flengdust síðan
syðra, Sandra hélt áfram að fljúga
en Hörður fékk vinnu í sínu fagi eft-
ir námið. „Okkur leið vei í Kaliforn-
íu en þar fæddist bróðir minn sem
er nokkrum árum yngri. Þegar ég
kom hingað heim tU íslands fannst
mér ailtaf æðislegt að vera héma og
ég bæði hlakkaði til og kveið því að
fara aftur til baka," segir Margrét og
bætir við að hún hafi síðan tekið af
skarið þegar hún var búin með
skólann úti og ákveðiö að flytja
hingað til íslands og vera hjá ömmu
sinni og afa.
„Mig langaði að láta reyna á
hvernig væri að búa hér og svo vildi
ég líka verða góð í málinu. Fór í MK
og útskrifaðist þaðan á þremur
árum. Og þá var hlutunum snúið
við því ég fór í fríum til Kalifomíu.
Saknaði foreldra minna og bróður
en vildi ekki flytja aftur út þrátt fyr-
ir það. Ég átti lflca vini hérna en ég
viðurkenni að þetta var ákveðin
togstreita," rifjar hún upp.
Nauðaunartilraun hafði
átrösRun í för með sér
Á þessum fyrstu árum eftir að
Margrét flutti hingað fór hún að
fitna. Hún telur að það hafi verið
breytt mataræði, leiði og ströglið
við að ákveða hvar hún vildi búa.
En það sem hafði mest áhrif á hana
var nauðgunartilraun sem hún varð
Sskömmu áður en hún flutti til
tds.
„Það kom mér gjörsamlega í
opna skjöldu en ég slapp áður en
manninum tókst að ná fram vilja
sínum. í byrjun fann ég ekki að
þetta atvik hefði haft mikil áhrif á
mig en þegar frá leið fóm áhrifin að
verða ljós. Ég áttaði mig á að átrösk-
un var farin að hafa veruleg áhrif á
líf mitt og líðan. í byrjun var ég ekki
fús til að viðurkenna vandann en
innst inni vissi ég hvað var að og að
ég yrði að gera eitthvað. Ég svelti
mig meira eða minna en inni á milli
borðaði ég og borðaði, lá í
súkkulaði og óhollustu. Ég kastaði
ekki upp en fyrirleit sjálfa mig og
missti sjálfstraustið og fannst lítið
til mín koma. Inni á milli náði ég að
grenna mig en áður en ég vissi af
fannst mér ég orðin spikfeit aftur.
Ég horfði á mig í spegli og fannst ég
ömurleg," útskýrir Margrét og rifjar
upp þessi ár sem vom henni afar
erfið.
Hún bendir á að eftir hvert át-
kast hafi hún lofað sér því að morg-
undagurinn yrði ekki eins. „Eg
sofnaði harðákveðin í að daginn
eftir ætlaði ég ekki að borða neitt
nema hollan mat, fara í lfkamsrækt
og ætlaði að taka þetta föstum tök-
um. Ég stóð sjaldnast við það og
kvöldið eftir varð líðanin enn verri,"
segir hún.
Árás í París á gamlárskvöld
Margrét bendir á að í Kalifomíu
gangi allt út á hollustu, hún sé alin
upp í samfélagi þar sem ekki þykir
fínt að borða óhollan mat. Þar gangi
allt út á hreyfingu og hollustu og því
hafi þetta verið henni enn erfiðara.
Ekki bætti úr skák að efasemdirnar
um hvort hún hefði gert rétt í að
flytja tii landsins ásóttu hana og
hún velti stöðugt fyrir sér hvar hún
vildi vera. Hún átti erfitt með að
festa rætur og reyndi um tíma að
flytja aftur út en fann að hún sakn-
aði íslands og sneri til baka.
Á þessu erfiða tímabili í lífi
hennar varð hún fyrir enn einu
áfallinu. Foreldrar hennar skildu og
hún tók það mjög nærri sér. Og ekki
var öllu lokið. Margrét fór ásamt
vinkonu sinni til Parísar og var þar
um áramót. „Við vomm úti á götu
ásamt þúsundum annarra sem
vom að skemmta sér og fagna nýju
ári, þegar ráðist var á okkur. Hópur
karlmanna reyndi að draga okkur
afsíðis með valdi og hafði uppi kyn-
ferðislega tilburði. Ætluðu ömgg-
lega að draga okkur í skjól til að ná
fram vilja sínum. Það hreyfði sig
enginn af öllu þessu fólki, okkur til
hjálpar. Við görguðum og görguð-
um úr okkur raddböndin en það
snart ekki nokkum mann. Ég veit
ekki hvað fólk var að hugsa.
Loks kom maður og ég hélt að
hann ætlaði að hjálpa okkur en þá
var það aðeins til að reyna að stela
af okkur veskjunum. Við vomm
„Ég áttaði mig á að átröskunin var farin að
hafa veruleg áhrifá lífmitt og líðan. íbyrjun
var ég ekki fús til að viðurkenna vandann en
innst inni vissi ég hvað var að og að ég yrði að
gera eitthvað. Ég svelti mig meira eða minna
en inni á milli borðaði ég og borðaði, lá í
súkkulaði og óhollustu."
orðnar ofsahræddar þegar okkur
tókst loks, illa á okkur komnar, að
brjótast frá mönnunum," rifjar Mar-
grét upp og leggur áherslu á að þetta
atvik hafi ekki verið til að bæta h'ðan
hennar. Til að bæta gráu ofan á
svart varð hún fyrir enn einu áfalli á
síðasta ári sem hún hvorki vill né
getur rætt en hafði umtalsverð áhrif
á hana og hefði getað kastað henni
út í svörtustu myrkur ef hún ekki
hefði teldð rétt á málum.
Hitti bjargvættinn
Fyrir tveimur árum hitti Margrét
Raul. Það skipti sköpum fyrir hana
og upp frá því hefur allt
breyst. „Ég hitti hann á
Mama’s Tacos. Þar var
ég fastagestur því
maturinn er ein-
stakur þar," segir I
hún og brosir til
bjargvættarins
sem situr nú við J
hlið hennar og
drekkur kaffi.
„Ég hef hvergi J
fengið betri
mat og ætti að
hafa vit á því en
í Kalifomíu em
margir mexflc-
óskir veitinga-
staðir á borð
við hans,"
skýtur hún
inn í og út-
skýrir að
maturinn á
hans veit-
ingastað sé
ekta mömmu-
matur. Raul
grípur fram í og
segir það vera
vegna þess að
uppskriftirnar
að matnum séu
allar úr eldhúsi
móður hans. Það
sé galdurinn.
Raul, sem
einnig hefur
verið einka-
þjálfari og skar
meðal annars Ey- w
þór Amalds niður og
breytti vexti hans svo eft-
ir var tekið um árið og
kom Sólveigu Péturs-
dóttur alþingismanni í
kjörþyngd, vissi hvernig
hann ætti að hjálpa Mar-
gréti. „Hann sagðist ætla
að hjálpa mér að ná mér í
þá þyngd sem ég óskaði
mér, án þess að ég væri að
strögla dag frá degi. Út-
skýrði fyrir mér hver gald-
urinn væri og var mín stoð
og stytta á meðan á þessu
stóð. Og reyndar hefur
hann verið mín sáluhjálp
síðan," bætir hún við hlæj-
andi og h'tur á hann.
Raul, vinur og bjargvættur
Kannski eitthvað meira, en um það
er ekki reett, aðeins brosað feimnis-
lega. Hann þjálfaði Margréti og
kom henniá rétt ról að nýju.

Margrét á djamminu
I Margrét segir að henni hafi
I liðið illa.Hún borðaði
I óregtulega, svelti sig og
I borðaði ofmikið til skiptis.
. ’.r-----——
Margrét Elíza og vinkona
j Margrét óist upp I Banda-
j rlkjunum og þar lék allt i
j lyndi. Eftir að hún flutti heim
1 þjáðist hún af átröskun.
I Flottar saman Margrét dsamt
I einni afvinkonum slnum. Myndtn er
1 tekin á Islandi áður en Margrét
I kynntist Raul sem hjálpaði henm að
I endurheimta sjálfsvirðinguna.