Símablaðið - 01.01.1960, Qupperneq 20

III.
Starfsmannaskipti.
Landsfundurinn skorar á símamálastjórnina að gera
ráðstafanir til þess, að komið verði á almennum starfs-
mannaskiptum hjá þeim deildum þar sem því verður
við komið, og enn fremur að starfsfólki í öðrum deild-
um verði gefinn kostur á að kynna sér hliðstæð störf
erlendis.
IV.
Fundurinn leggur áherzlu á, að símamálastjórnin hafi
náið samstarf við F. í. S. um framkvæmd þessara mála,
og beinir þeim tilmælum til framkvæmdastjórnar félags-
ins, að fylgja þessum tillögum fast eftir, því vegna hinn-
ar síauknu tækniþróunar er það orðið brýn nauðsyn,
að eitthvað raunhæft sé gert í þessu máli.
V.
Símablaðið.
5. Landsfundur F. í. S. telur, að rétt sé að gefa Síma-
blaðið áfram út í því formi, sem hingað til hefur verið,
það er, að fyrst og fremst verði það málgagn símastétt-
arinnar í hagsmunabaráttu hennar.
Með tilliti til þess, að félagsmenn eru dreifðir út um
allt land og blaðið þarafleiðandi ómetanlegur tengi-
liður milli félaganna innbyrðis, þá telur fundurinn að
tvímælalaust eigi að auka útgáfuna; annað væri spor
í öfuga átt. Landsfundurinn vill beina þeim tilmælum
til þeirra fulltrúa utan af landi, sem hér eru staddir, að
þeir, hver í sinni deild vinni að því, með efnisútvegun
o. f 1., að blaðið verði lífrænni tengiliður milli hinna
dreifðu félaga. Einnig hafi blaðstjórnin heimild til að
skipa fréttaritara í hverri deild félagsins.
dragast á langinn. Þetta fanst
þeim gamla nokkuð skrítin
pólitík. En aftur á móti fanst
mér hans pólitík skrítnari: að
álíta að við opinberir starfs-
menn ættum að vera öðrum
stéttum þakklátir fyrir að
standa í barátunni fyrir okk-
ur. En líklega hefur sá gamli
sagt þetta í góðri meiningu,
því hann vissi sem var, að
samkv. lögum, hafa opinberir
starfsm. engan verkfallsrétt
og það þótti honum víst aum-
ast af öllu aumu.
Síðasti landsfundur síma-
manna gerði tillögu um að fá
aflétt þessum lögum og er
það mikil sanngirniskrafa, því
hvernig getur það staðist, að
jafn fjölmenn stétt sem opin-
berir stafsm. eru, standi verr
að vigi, hvað verkfallsréttinn
snertir, enn t.d. nokkrir mjólk-
urfræðingar eða 10 þernur á
sjó.
Það er sannarlega niðurlægj-
andi fyrir stéttina að hafa
ekki þennan rétt. Opinberum
starfsm. sviður það og það
særir metnað þeirra að þeim
skuli ekki vera trúað fyrir
þeirri ábyrgð, sem hvílir á
þeim, er njóta þessa réttar.
Þeir vilja fá að sýna, að þeim
er trúandi fyrir honum.
Ábyrgðartilfinning opinb.
starfsm. er ekki minni enn
annara stétta í þjóðfélaginu.
Og allur fjöldi þeirra heimtar
áreiðanlega ekki þennan rétt
til að beita honum í tíma og
ótíma. — í því efni má lög-
gjafinn ekki láta blekkjast af
stóryrðum angurgapa. Við
krefjumst afnáms verkfalls-
laganna alræmdu af því að
með gildi þeirra sýnir þjóðfé-
lagið okkur óverðskuldað van-
traust. H. Hallss.
★
Atómöld: „Afi, af hverju
færðu þér ekki heyrnartæki?“
„Þarf þess ekki, drengur
minn. Ég heyri meir en ég
fæ skilið.“
★
GÁTA
eftir Kristleif Þor-
steinsson á Stóra-Kroppi.
Einfætling ég úti sá
ei til ferða laginn.
Báðum öxlum ber hann á
Bull og ragn á daginn.
S í M A B LAÐ IÐ