Símablaðið - 01.09.1962, Blaðsíða 47

• ••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• •^••••••••••••o393e«ee
i)
LÉTTARA HJAL
Tala þú fyrst, bróðir.
Tveir bræður á afskekktu
býli gerðu sér ferð á síma-
stöð nokkru eftir að fyrsta
simastöðin var opnuð 1906.
Vildu þeir, eins og aðrir, hafa
komizt í snertingu við þetta
undraverk heimsmenningar-
innar.
Þeir pöntuðu samtal við
kunningja á Seyðisfirði. En er
sambandið kom, hafði hvor-
ugur kjark til að verða fyrri
til að tala.
„Tala þú fyrst, bróðir,“ sagði
sá yngri. „Þú ert veraldarvan-
ari.“
„Nei, tala þú fyrst, þú ert
lægnari á svona tól en ég.“
„Nei, bróðir, tala þú fyrst.“
„Nei, — fyrst þú.“
Þegar símastúlkunni hafði
loks tekizt að telja þann eldri
á að byrja, — og hann réttist
allur úr kútnum, þreif hinn
tólið af honum og þrumaði:
„Ég get líka.“ —
Og þegar þeir svo riðu gæð-
ingum sínum heim á leið, voru
þar engir smá heimsborgarar
á ferð.
Síðasta þing B.S.B.B. var
nokkru risminna 5 ljóðagerð-
inni en fyrri þing, og hefði
þó sá glímuskjálfti, sem und-
ir niðri bjó, átt að vera skop-
gjörnimi skáldum gott yrkis-
efni. Ásgarður og Símablaðið
hafa deilt afrakstrinum milli
sín. —
. .Hér er lítil mynd af þing-
inu:
Meðan berjast bak við tjöld
beztu menn um liefð og völd,
lætur hinu.ni ljóð í té
Lúðvíg okkar gamli, C.
*
Hátalari var í ræðusal, en
virtist ófús á að flytja speki
sumra ræðumanna, en rak oft
upp rokur miklar og dónaleg
hljóð. Varð þá einum fundar-
manni að orði:
Hætt er við að heyrnartjón
hljóti menn af þessum són.
Vart má telja þarfan þjón
þennan grefils .míkrófón.
*
Félag Ijósmæðra var tekið
inn í Bandalagið, en nokkuð
um það karpað. Stefán Jóns-
son skáld varpaði þá fram
visu, sem gaf í skyn, að hon-
rnn sýndist hér ekki mikil þörf
á ljósmæðrum, er hann liti
yfir salinn.
Valborg tók upp þykkjuna
og svaraði:
Meðan lífið lék við mig,
ljósniæðra ég þekkti störf.
En — væru aðrir á við þig
ekki væri stéttin þörf.
Mamma: „Hvað ertu að
gera þama inni i stofunni,
Gunna mín?“
Gunna: „Ekkert."
Mamma: „En hvað er hún
Setta að gera?“
Gunna: „Hún er að hjálpa
mér.“
*
Konan: „Þegar ég hugsa
um pelsinn, sem þú ætlar að
gefa mér, fer ylur um mig
alla.“
Eiginmaðurinn: „En þegar
ég hugsa um að ég verð að
greiða hann, rennur mér kalt
vatn milli skinns og hörunds."
*
Sigríður (40 ára): „Svei
mér þá, ef hann Jói er ekki
farinn að líta mig hýru auga.“
Guðrún (20 ára): „Því trúi
ég vel, — hann er fornfræð-
ingur og forngripasafnari.“
*
Presturinn: „Hefurðu lesið
bréf Páls postula til Korintu-
borgarmanna?"
Drengurinn: „Nei, ég hnýs-
ist aldrei í annara manna
bréf.“
*
Læknirinn: „Hvar finnið
þér til í fætinum, prófessor?"
Prófessorinn (kennari i
landafræði): „Lítið eitt norð-
ur af stórutánni."
SÍMABLAÐIÐ