Freyr - 01.09.1956, Blaðsíða 18

274
FREYR
sagnir, en veruleikinn hafi verið nokkru
kaldari og grárri en sögurnar geta um. Það
má vera. Sumir segja, að sagan af Hróa
og köppum hans sé aðeins æfintýri Eng-
lendinga. Hvað gerir það til, þó að Hrói og
Jón, og hvað þeir nú hétu allir saman, hafi
ekki verið annað en persónugjörvingar þess
tíma. Æfintýrið er þá spegilmynd hugsun-
arháttarins og að nokkru þeirra atburða,
sem gerðust á þessum slóðum fyrir svo sem
13—1400 árum.
★
Þegar við ökum hér um veginn í dag, er
æfintýri þessa árs að gerast. Hér fljúga
ekki aðrar örvar um geiminn, né milli
trjánna, en þær, sem Amor kann að senda
af hiartastreng sínum, þaðan, sem lífvera
hrærist undir stofni og bangað, sem önnur
hreyfist á næsta leiti. Vorið er árstíð ásta
og vorið er naumast á enda enn. Þess vegna
svo fagur fuglakliður og þess vegna er fjöl-
breytni lífsins svo mikil í þessum skógum
enn. Að nokkrum vikum liðnum verður allt
hlióðara hér. Þá er ungviðið á öru vaxtar-
skeiði og leitar á ókunnar slóðir, leitar
fræsðar og frama áður en heimþráin togar
í það aftúr og starfið hefst á nv með upp-
rennandi sól og sumri í þágu nýrrar kyn-
slóðar. En á tímabilinu milli þess, að vaxt-
arbroddur lífsins dafnar og verður sýnileg-
ur hér, er undirbúningsskeið — hvíldartími
að vísu — en hvíld og söfnun krafta á sama
tíma til undirbúnings fyrir stór átök og
miklar athafnir.
Hér í skógunum hafa athafnir manna
leikið á vmsu á þessum liðnu öldum. Löng-
um hafa löndin lotið valdi hertoga, jarla
eða annarra stórmenna, sem áttu umráða-
réttinn, og valdboð þeirra voru æðstu boð-
orðin, sem hér varð að hlýða. Hér voru
samstæð veiðisvæði meðan allt voru skóg-
ar: en þarfir mannkynsins fyrir meiri mat
hlutu að vaxa að sama skapi og fólki fjölg-
aði. Þess vegna urðu skógarrjóður að all-
stórum opnum svæðum, og þessi svæði
stækkuðu og þeim fjölgaði.
Þess vegna sjáum við í dag allvíða stóra
akra meðfram vegum og á þeim standa öx
— annars staðar er axið að koma í ljós —
og hér verður upp skorið korn áður en
haustar. Hér var áður kiöt villidýra til
manneldis, nú er það brauðið, sem gert er
úr korni af víðlendum ökrum.
Skógurinn var felldur. Hinir miklu bolir
eru nú bitar og biálkar í höllum og hlöð-
um um gjörvallar sveitir. Við krárnar, sem
risið hafa meðfram vegum, og við bænda-
býlin, rísa einstök tré eða lundir, sem veita
byggingunum skjól, en ótrúlega óvíða get-
ur að líta blómagarð eða skrautgarð við
híbýli fólksins. Skógurinn er fólkinu nóg
náttúrutúlkun, enda er fjölbreytni hans
mikil.
★
Við höfum ekið í gegn um skóga og skóg-
laus svæði mikinn hluta dagsins og nú
nálgast kvöld. ,.Hér erum við komin í Ný-
skóga“, segir bílstiórinn og þarna eru hest-
arnir, sem hér ráða ríkjum í dag, ásamt
öðrum dvrum. Hér er dýralífið nokkuð frá-
brugðið bví. sem sumstaðar gerist, en hér
er friðland dýranna, nærri því Paradis
þeirra.
Hér í Nvskógum er um 40 þúsund ha
landsvæði, sem að nokkru er hlutað niður
í bændabvli en að verulegu leyti er frið-
land náttúrubarna, og börn þessi eru fyrst
og fremst rúmlega 1000 smáhestar og svo
nokkur önnur dýr.
Það leynir sér ekki að dýrin vita, að hér
er friðland. enda eru þau alin upp í þeim
anda. Ríkið á nú þessar lendur. sérstakur
ráðunautur er stjórnandi svæðisins, og
hann hefur nokkra hönd í bagga með til-
veru dvranna. Hrossin hér eru smáhestar,
gæfir og góðir í umgengni, en alls ekki fúsir
til a.ð gerast þiónar mannanna. Þeir ganga
á bióðveginum. eða hérna á götunni í
Lyndhyrst — þorpi nálægt suðurströnd-
inni. skammt austan við South-Hampton
— rétt eins og beir ættu götuna, eða bara
eins og jafningjar fólksins og skiptir þá
engu hvort það eru innfæddir eða gestkom-
andi úr fjarlægum löndum, sem þurfa að
komast leiðar sinnar.
Þeir standa við girðingu hótelsins og
undir limfögrum trjánum og þiggja mola úr
lófum þeirra, sem vilja miðla nokkru, en