Freyr - 01.09.1956, Blaðsíða 19

FREYR
275
að láta handsama sig — það er nú allt
annað.
Því skyldu þessi frjálsu dýr láta manninn
stiórna gerðum sínum og förum? Hér fæð-
ast folöldin úti í víðáttunni. Hér er alltaf
skjól í skógum og rióðrum og hér er næst-
um aldrei vetur, svo að ekki er torvelt að
siá sér farborða, enda er víðáttan nóg og
grasið gott.
En þrátt fyrir þessa frjálsu tilveru eru
skepnurnar svo nærri ,,menningunni“, að
þær hafa alizt upp með hana fyrir augun-
um og orðið að laga sig að hennar háttum.
Þeim verður ekki bylt við, þó að bílskrjóður
komi skröltandi eftir veginum. Það er ólík-
legt. Hér hefur folaldið fæðst og hér hefur
tryppið orðið að hrossi. Hví skyldi það víkja
þó að landshornaflækingur norðan frá
heimskautsbaug sitii á stálfjöðrum, í
málmhúsi á gúmmíhjólum, og þeysi eftir
þessum eggsléttu vegum. Hesturinn hugs-
ar: Við erum báðir Englendingar, bílstjór-
inn og ég, og nú get ég ráðið hraðanum,
— bílstiórinn bráðum. Og svo stendur klár-
inn hér þversum á götunni og hrærir sig
ekki um þverfet fremur en kastanían þarna
við veginn, þó að gaulpípa bílsins láti ófrið-
lega rétt við stöðu klársins. Nei, ekki að
víkj a.----Ætli virkilega að hann hafi lært
kjörorðið: ..Aldrei að víkja“? Hann hagar
sér að minnsta kosti í samræmi við það, og
okkur er tjáð, að hið sama geri fjöldi þeirra
rúmlega 1000 hesta, sem hafast við á þess-
um slóðum.

lilli
Wm
■ .

í
Asnarnir gœða sér á gróðri eins og þeim, er vex í suðrœnum löndum, en hér er hlý veðrátta.