Freyr - 01.06.1975, Qupperneq 20

Úr heykögglaverksmiðju.
Tæknin hefur verið aukin og aðferðir
endurbættar, þannig að afköstin hafa
aukist og orkuþörfin til þurrkunarinnar
minnkað. Þá hefur vitneskja manna um
það, hvernig nota má þurrkað fóður, aukist
og komið í ljós, að við rétta notkun þess
má auka með því afurðir búfjárins.
Enn má nefna, að farið er að nota verk-
smiðjurnar til að þurrka ýmislegt fleira en
gras, þar á meðal korn, fóðurkartöflur og
úrgang frá kartöflumjölsverksmiðjum o.fl.
því um líkt. Með þessu hefur tekist að
lengja árlega starfrækslu verksmiðjanna
og lækka með því afskriftarkostnað.
Nú, þegar kjarnfóður fer stöðugt hækk-
andi, eykst áhuginn á því að kanna, hvað
hægt er að komast langt með fóðrun á
graskögglum í stað kjarnfóðurs. Reynslan
er líka sú, að hægt er að spara mjög mik-
inn hluta þess og í sumum tilfellum losna
alveg við kjarnfóðurgjöf með því að nota
grasköggla eða graskökur.
Þá er það ekki síður mikilsvert, að með
hraðþurrkun varðveitist fóðrið, sem rækt-
að er, betur en við aðrar verkunaraðferðir.
Við venjulegar verkunaraðferðir (hér er
átt við heyþurrkun á hesjum og votheys-
verkun) tapast að jafnaði 15—30% af fóð-
urgildi grassins.
A sl. sumri kom greinarhöfundur á nýja
rannsóknastofnun í bútækni í Sviss. Þar
var verið að hefja margvíslegar rannsóknir
á því, sem þeir nefndu einu nafni „þurrkun
undir þaki“ (inniþurrkun heys). Til þessara
rannsókna átti að verja mörgum milljón-
um franka. Þær áttu að ná til allra hugs-
252
F R E Y R