Freyr - 01.12.1993, Blaðsíða 8

844 FREYR
23.'93
Ég sá að mín beið
þrotlaust starf
Viðtal við Hjalta Gestsson ráðunaut á Selfossi,
sfðari hluti
í fyrri hluta viðtalsins sagði HJalti frá œskuheimili sínu á Hœli í Gnúpverjahreppi,
mannlífi í sveitinni og upphafi tœknialdar í landbúnaði. Frásögnin heldur hér áfram
þegar HJalti fer að heiman til náms.
Heldur þú svo strax áfram í
skóla?
Nei, bræður mínir eldri, Steinþór
og Þorgeir, fóru veturinn eftir til
Reykjavíkur um tíma til að undir-
búa sig undir menntaskóla. Ég var
þá heima við gegningarnar. Vetur-
inn eftir, þegar þeir voru í Mennta-
skólanum á Akureyri, var ég í ung-
lingaskóla hjá Unni Kjartansdótt-
ur. Við vorum þar 14 nemendur.
Þetta nám vakti með mér óróa um
að það væri kannski skakkt að
drífa sig beint í búskapinn og líta
ekki meira í kringum sig eftir meira
námi. Mér fannst ekki lengur sjálf-
gefið hvað ég ætti að verða í lífinu.
Það gerðist svo með þá Þorgeir
og Steinþór að þeir unnu sér það til
frægðar að stofna MA-kvartettin.
Þetta gerðist þannig að þeir fóru að
syngja með Jóni Jónssyni frá
Ljárskógum en vantaði fyrsta
bassa og völdu þá Jakob Hafstein
með sér í hópinn.
Veturinn 1933-’34 voru þeir
Steinþór og Þorgeir heima eftir að
hafa lokið gagnfræðaprófi á Akur-
eyri. Lengur gátu þeir ekki haldið
áfram vegna peningaleysis. Ég fór
þá að huga að því að komast líka til
náms en til þess þurfti ég að lesa 1.
og 2. bekk heima og þeir hjálpuðu
mér við það. Haustið 1934 tók ég
svo próf upp í 3. bekk MA og lauk
þaðan gagnfræðaprófi um vorið.
Þá voru þrír bekkir eftir til
stúdentsprófs.
Meðal sambekkinga minna til
gagnfræðaprófs voru Friðfinnur
Hjalti Gestsson; að baki sér heim að
Hœli. Freysmynd.
Ólafsson, forstjóri Háskólabíós,
Hjálmar Finnsson, forstjóri
Áburðarverksmiðjunnar, Sigurjón
Rist vatnamælingamaður og séra
Gunnar Gíslason í Glaumbæ.
Það voru ekki til peningar til
áframhaldandi náms, þannig að ég
fór heim í búskapinn.
Síðari hluta næsta vetrar, þ.e.
snemma árs 1936, fór ég svo til
söngnáms í Reykjavík. Móðir mín
taldi að fyrst þeir Þorgeir og Stein-
þór gætu sungið þá gæti ég það
líka, svo að hún dreif í þessu. Ég
lærði hjá Sigurði Birkis, en bjó hjá
Gísla bróður mínum, sem þá vann í
Landsbankanum. Ég hafði mikið
gagn af þessu og líkaði þetta vel og
það varð ekki til að draga úr ókyrð-
inni í mér. Ég hafði áður borið það
við að syngja einsöng en eftir að ég
kom heim úr þessu námi fór ég að
syngja einsöng með Hreppakórn-
um, en ég hafði sungið með honum
þá í nokkur ár.
Árið 1935 höfðu þeir báðir fest
ráð sitt, Einar og Steinþór. í okkar
umræðu kom þá fljótt í ljós að
þeir vildu fara að búa og stofna
heimili, en við Þorgeir byggjum
með móður okkar. Við töldum að
jörðin þyldi það að við byrjuðum
þarna fjórir, enda voru þetta áður
þrjár jarðir. Okkur Þorgeiri þótti
þetta óþarflega fljótt að binda okk-
ar á bás, og því frekar að taka
nokkrar ákvarðanir um framtíð-
ina.
Síðan gerist það sumarið 1936,
að ég hitti gamla barnakennarann
minn, Unni Kjartansdóttur, og
hún segir við mig: Ég sé það á þér
að það amar eitthvað að þér. Er
ástæðan sú að þig langi til að læra
áfram en hafir ekki ráð á því? Ég
hef náttúrulega ekki ráð á því,
svaraði ég. Ef þú vilt þiggja það þá
skal ég hjálpa þér til náms. Ég
sagðist verða að hugsa mig um en
svo í september þá tók ég hestinn
minn og reið út í Hruna og sagði
henni að ég ætlaði að þiggja hennar
góða boð. Ég man að nóttina á
eftir var fyrsta frostnóttin þetta
haust og ég man hvað það beit vel
um morguninn.