Freyr - 01.12.1993, Blaðsíða 12

848 FREYR
23.’93
Búmaðarsambcmd Suðurlands efndi lil bœndanámskeiðs á Stóru-Sandvík í
Flóa fimm ár í röð (1951-1955). Stóðu þau í mánuð og alls sóttu þau 60
nemendur. Kennarar voru ráðunautar sambandsins, en þeim stjórnaði Hjalti
Gestsson. Myndin er frá námskeiðinu 1953.
Efriröðf. vinstri: 1. Einar Guðmundsson, Kvígindisfirði, nú verkstjóri í Rvík.
2. Guðmundur Kristmundsson, síðar bóndi í Skipholti. 3. Jóhannes Helga-
son, síðar bóndi í Hvammi, Hrunam.hr. 4. Jón Helgason, Seglbúðum, síðar
alþ.m. og ráðherra. 5. Guðbrandur Kristmundsson, síðar bóndi á Bjargi,
Hrunam.hr. 6. Steinþór Jóhannsson Y-Dalbœ, síðar Kirkjubœjarklaustri. 7.
Brynjólfur Guðmundsson Núpstúni, síðar bóndi þar.
Neðri röðf. vinstri: 1. Sigurgeir Porgeirsson, Túnsbergi, síðar vinnumaður á
Kaldbak, Hrunam.hr. 2. Böðvar Jónsson, Norðurhjáleigu, síðar bóndi þar.
3. Hjalti Gestsson, ráðunautur, kennari og stjórnandi námskeiðsins. 4. Emil
Nicolaj Bjarnason, ráðunautur, kennari á námskeiðinu. 5 Jón Helgason,
Miðhúsum, Gnúpv.hr., síðar bóndi þar.
Fjölskyldumynd frá jólum 1966. F.v. Unnur, Margrét, Gestur, Hjalti og
Karen og Ólafur.
hreinlegt og fólkið menningarlegt
og myndarlegt.
Ég bar þetta saman við dönsku
bóndabæina og það var erfiður
samanburður því að Danir voru þá
komnir langt fram úr okkur. Húsa-
kostur og húsbúnaður var þar yfir-
leitt góður.
Ekki voru fénaðarhúsin betri og
víða voru litlar eða lélegar hlöður.
Beitarhúsin hreint úti um allt og
greinilega miðað við það að féð
hefði sem mest af viðurværi sínu á
beit sumar og vetur. Pó var nokkur
munur á þessu eftir sveitum og
sýslum á Suðurlandi.
Svo man ég eftir öðru sem íhér
hnykkti við. Það var að sjá upp-
blásturinn. Ég hafði gleymt hon-
um. Ég fór til kirkju að Stóra-
Núpi. Þar umhverfis var jörðin
flakandi í sárum. Það er fróðlegt
að koma þar núna og sjá að þar er
varla til opinn bakki. Mesti upp-
blásturinn var um 1880, þegar
Rangárvellirnir fóru í auðn.
Matthías Jochumsson lýsti því þeg-
ar hann bjó í Odda. Þá hjálpuðust
að stórviðri og laus gosefni að rífa
upp gróðurinn og kaffæra hann.
Ég hugsaði með mér þegar ég
kom til starfa. Hvað er til ráða?
Það verður að ryðja um öllum
þessum beitarhúsum, þetta land
þolir ekki vetrarbeit. Vetrarbeitin
var lögð niður og þá greri þetta
upp. Ég sá að mín beið þrotlaust
starf.
Svo var annað. Ég hafði kynnst
dönskum smáhestum og séð
hvernig þeir voru byggðir. Þegar
ég fór svo að dæma íslensku hest-
ana þá sá ég að þá íslensku vantaði
í frambygginguna. Það var leitun
að sjá hest með frjálsa frambygg-
ingu og herðar og reisingu. Núna
er þetta allt annað, hver glæsihest-
urinn eftir annan. Sá sem á mestan
þátt í þessum framförum er Gunn-
ar Bjarnason og síðar Þorkell
Bjarnason.
Fleira gæti ég nefnt. Ég nefndi
áður að ég var fyrst ráðinn hjá
Nautgriparæktarsambandi Árnes-
sýslu. Ég fór að ferðast um og Páll
Zophóníasson nautghriparæktar-