Freyr - 01.12.1993, Blaðsíða 14

850 FREYR
23.’93
gott fé en ekki meira og skorti
nokkuð á að það væri nógu öflugt.
Hyrnda féð þarna var víðast bara
villifénaður.
Ég man eftir sýningu í Skaftár-
tungu, að um morguninn þegar
sýningin hófst þá voru tvö lög af
hrútum innst í krónni, þeir voru
svo styggir og þetta 60-70 kg að
þyngd. Þarna var gríðarmikið verk
óunnið.
Svo komu fjárskiptin og allt fé
skorið niður austur að Mýrdals-
sandi. í Mýrdalnum var spurning
hvað ætti að gera, en það var tekið
það ráð að skera niður út af einu
eða tveimur grunsamlegum tilfell-
um.
Hvernlg var statt um
fóðuröflun?
Hún var auðvitað skammt á veg
komin en þó var byrjað með súg-
þurrkun. Sunnlendingum var afar
þungt um að fara í votheysverkun
og hafðí aldrei tekist að verka það
skammlaust. Það var fýla af því og
fýla af fólkinu sem gaf það. Þetta
var ekki þægilegt við að eiga. Það
bætti ekki út skák að eftir að sláttu-
vélar komu var mjög fljótlegt að
losa og þá var öll vinnan í þurrkun-
inni.
Menn stóðu og störðu á verkefn-
ið en gátu ekkert aðhafst þegar
rigndi. Það liðu áratugir uns úr
þessu rættist.
Ég tel að unnið hafi verið stór-
virki í þessu á marga vegu. Þar má
nefna að hita upp loftið sem blásið
varíheyið. Guðmundur Jóhannes-
son frá Herjólfsstöðum, ráðsmað-
ur á Hvanneyri, tók upp þá aðferð
að hita súgþurrkunarloftið með
olíubrennara. Sumir tóku það upp
eftir honum, en svo kom að því að
fleiri og fleiri bæir fengu hitaveitu
og hafa notað heita vatnið til að
hita súgþurrkunarloftið.
Svo hefur votheysverkunin tek-
ið framförum. Strandamenn leystu
þetta fyrir 30-40 árum. Þeim tókst
að verka gott vothey, að einhverju
leyti vegna þess að taðan sem vex
hjá þeim hentar betur til votheys-
gerðar en annað hey. Hún er
blaðmeiri og puntminni.
Á tímabili voru byggðir hey-
metisturnar sem gefa gott fóður,
en erfiðleikar hafa verið sums stað-
ar við að losa þá.
Nú svo hafa íblöndunarefnin í
turna og flatgryfjur hjálpað mikið
til og bætt tækni við að koma fóðr-
inu inn á jötu eða garða.
En hvað seglr þú um rúllurnar?
Þær eru stórkostleg tækni, einkum
sem meðráðstöfun.
Rœktunin?
Það voru öll sund lokuð áður en
tilbúni áburðurinn kom. Áburðar-
verksmiðjan varð gífurleg lyfti-
stöng. Hún hefur sparað mikinn
gjaldeyri.
Ræktunarsamböndin sem stofn-
uð voru í stríðslokin með sínum
stórvirku tækjum, gröfum og
ýtum, hafa alveg gjörbreytt bú-
skaparaðstöðu hér á landi.
Hins vegar má ekki gleyma því
að ein undirstaða framfaranna var
fyrir hendi þarna strax eftir stríð og
það voru afurðasölulögin frá 1934.
Einar Ólafsson í Lækjarhvammi
var nógu stór til að skilja gagnsemi
þeirra þótt hann tapaði þar sínum
eigin forréttindum að mjólkur-
markaðnum í Reykjavík.
M.E.
UMFÍ hvetur til
sumardvalar ungs fólks
í sveit
Á 38. sambandsþingi UMFÍ,
sem haldið var á Laugarvatni 23,-
24. október sl., var gerð eftirfar-
andi samþykkt:
„38. sambandsþing UMFÍ hvet-
ur bændur um allt land til að taka
ungt fólk til sumardvalar eftir því
sem kostur er. Þingið bendir á það
skilningsleysi sem oft virðist vera
milli dreifbýlis og þéttbýlis. Með
meiri kynningu mætti draga úr mis-
skilningi á mismunandi aðstæðum
fólks sem býr við, sem oft má rekja
til þekkingarskorts.“
Ríkisstuðningur við íslenskan landbúnað.
Frh. afbls. 842.
og á auðfluttum vörum með mikið
geymsluþol. Jafnframt kemur fram að við
PSE-útreikninga er eingöngu tekið tillit til
verðs en t.d. ekki til gæða. Fram hefur
komið annars staðar að þessi reikniaðferð
er umdeild. M.a. er við PSE-útreikninga
ekkert litið á þann kostnað sem samfélagið
yrði fyrir ef stuðningi við landbúnað yrði
hætt.
Með útreikningum Eiríks Einarssonar
er þó í fyrsta sinn unnt að bera stuðning við
íslenskan landbúnað saman við stuðning
við landbúnað í öðrum ríkjum OECD á
sama grundvelli.
Margt óvarlegt og illa grundað hefur
verið borið á borð um opinberan stuðning
við íslenskan landbúnað síðustu mánuði.
Grein Eiríks Einarssonar í Vísbendingu
sýnir að þar er margs að gæta, ef sanngirni
á að ráða, og að stuðningur við íslenskan
landbúnað sker sig ekki úr þegar borið er
saman við stuðning við landbúnað í þeim
löndum sem ísland á mest sameiginlegt
með. M.E.