Freyr - 01.06.1995, Blaðsíða 11

lenskra bænda öldum saman og allt fram á
þessa öld. Og það sem lyfti þessu fólki
upp úr fátækt og bjargarskorti var sam-
vinnuhugsjónin og Samvinnuhreyfingin,
þ.e.a.s. samtakamáttur bændanna.
Við vorum að tala um að núverandi
hnignun landbúnaðarins og bændastétt-
arinnar muni snúast við, en það snýst
ekkert við nema samtakamátturinn verði
efldur. Það þarf að byrja aftur frá grunni.
Svo hafa þeir náttúrlega sofið á verðin-
um þessir Framsóknarmenn, sem áttu að
hlynna að samvinnustefnunni og flokk-
urinn var myndaður til að styðja við.
Sú kynslóð í sveitum sem nú er tekin
við, hún taldi kaupfélögin einhvem sjálf-
sagðan hlut sem tilheyrði landslaginu, en
það er ekki rétt. Það verður að hlúa að
þeim og rækta þau, til þess að þau fái að
dafna.
Eg vil mynda hreyfingu í landinu um að
við lifum sem allra mest á því sem landið
gefur og flytjum ekki inn nema það sem
við getum alls ekki framleitt. Hér erum við
sagðir á takmörkum byggilegrar veraldar,
hér er lífsbaráttan harðari en annars staðar.
Við það verðum við að sætta okkur. Við
höfum ekki þrefalda uppskeru eins og
sumir aðrir. Við íslenskir bændur verðum
að keppa við þjóðir sem hafa þrefalda
uppskem og þó ekki sé nema tvöfalda
miðað við það sem við fáum. Æmar í
Skotlandi fara ekki í hús nema örfáa daga
á ári, en héma em þær inni sjö mánuði á
ári. Við vemm að keppa við þetta.
Við verðum að sætta okkur við hvar
okkur er markaður bás á jörðinni.
Þú nefndir áðan að þú hefðir lent
í riðuniðurskurði á þínu fé, heldur
þú að það hafi í raun og veru
verið riðuveiki í fénu?
Já, ég verð að trúa vísindamönnunum.
Þessi ær var leidd fyrir Pál Agnar Pálsson
yfirdýralækni og Sigurð Sigurðarson
dýralækni sem sér alls staðar riðu.
En ég reyndi að hafa eins gaman af þessi
bölvaðri riðu eins og ég gat. Það kom
hingað til mín meðan á þessum ósköpum
stóð einhver blaðasnakkur og ætlaði að
velta sér upp úr þessu. Þá sagði ég við
hann að ég hefði ekki nennt að búa og
reynt að koma mér upp riðu. Eg hefði
tekið eina rolluna og hellt í hana slurk af
brennivíni. Eg hefði svo kallað á Rögn-
vald dýralækni í Búðardal til að skoða
rolluna og þá hefði hún slagað dálítið til,
en það eru einkenni riðuveikinnar að féð
slagar. Hann hringdi í Sigurð Sigurðarson
sem kom í loftköstum, hann hringdi í mig
úr bílsíma og sagðist vera í Ásgarði hjá
Ásgeiri og vera að koma til mín. Eg hellti
þá sýnu meira brennivíni í rolluna svo að
hún slagað þetta lrka litla flott, þegar
Sigurður kemur.
Þetta sagði ég blaðamanninum og hann
fór í fússi og mér virtist svo að hann hafi
haldið að ég væri að ljúga að honum.
Svo skal ég segja þér aðra sögu, sem ég
hafði dálítið gaman af. Þá var ég kallaður
á fund með öllum oddvitum hér á svæð-
inu. Það átti að taka af mér skýrslu um það
hvert ég hefði selt fé, einkum hrúta, en ég
gerði dálítið af því. Þeir voru þama Sig-
urður Sigurðarson dýralæknir og allir odd-
vitarnir.
Eg sagði þeim þá að ég hefði lánað einn
hrút hér vestur yfir fjörð, yfir í Geirdal,
gráan hrút. Sigurður náttúrlega spennist
upp og spyr mig hvort ég viti ekki að það
Það sem lyfti
þessu fólki upp úr
fátœkt var sam-
vinnuhugsjónin
og Samvinnu-
hreyfingin.
séu stór viðurlög við að flytja fé yfir girð-
ingar í önnur hólf.
Jú, jú, svaraði ég, ég er bara svona for-
hertur. Það risu öll hár á oddvitunum og
þetta var orðið dálítið rafmagnað andrúm-
sloft.
Þá segi ég þegar ég er búinn að hafa
dálítið gaman af þessu að þetta hafi verið
vatnshrútur, grámálaður. Þá létti þeim
mikið.
Annars er það mjög grunsamlegt með
þessa riðuveiki hér. Þetta kemur upp í
einni níu vetra kind sem kom ekki af fjalli,
og átti að slátra henni. Það fundust ekki öll
einkenni á henni og ég vildi láta hana
drepast úr þessu, svo að öll einkennin
kæmu í ljós. En þeir vildu það ekki og fóru
með hana lifandi suður að Keldum þar
sem henni var lógað og riðan staðfest.
Veikin kom ekki upp á fleiri bæjum og
ekki nema í þessari einu kind hér.
Eg gaf fénu vothey um þetta leyti og
Steinólfur og Jón Viðar
Jónmundsson ráðunautur
virðafyrir sér bleikjur í
eldi í keri í Ytri-Fagra-
dal. (Freysmynd).
Jú, jú, ég er bara
svona forhertur,
svaraði ég.
6. '95 - FREYR 243