Freyr - 01.09.1998, Side 31

Nýju fjárhúsin í Brattahlíð eru ekki einangruð en þau eru vel loftrœst og björt með vandaðar innréttingar, stálristagólf og
djúpan kjallara. A innfelldu myndinni er Ottoraq Frederiksen, einn fjárbœndanna í Brattahlíð, sem gaf greinargóðar
upplýsingar um búskapinn. Hann og fjölskylda hans er með á 6. hundrað fjár áfóðrum, um 1,7 lömb koma að meðaltali til
nytja eftir œr og gemlinga og lífþungi lamba er um 40 kg þannig að áœtlaður meðalfallþungi er um 16 kg.
vegalengdir hafa verulega áhrif á
búskaparhættina, svo sem flutninga
tilbúins áburðar og fóðurbætis svo
og sláturfjár sem er flutt sjóleiðis til
eina sláturhússins en það er í Nars-
aq. Þar er einnig slátrað hreindýrum.
Húsið hefur fengið Evrópusam-
bandsleyfi til útflutnings. Sauðfjár-
slátrun í Narsaq jókst úr 472 tonnum
kjöts árið 1990 í 751 tonn í fyrra-
haust. Þar að auki er töluverð
heimaslátrun. Bættar samgöngur eru
mikið hagsmunamál og eru nú m.a.
áform um brúarbyggingu og lagn-
ingu vegar í botni Eirrksfjarðar
þannig að unnt verði að aka frá
Narsarsuaq yfir í Brattahlíð. Slíkt
kemur einnig ferðaþjónustunni til
góða en hún er í vexti.
Þegar íslenskt fé var fyrst flutt til
Grænlands haustið 1915 var þar nær
fjárlaust. Féð var úr Hjaltadal, Svarf-
aðardal og Húnaþingi samtals 175
að tölu, og haustið 1921 voru fluttir
þangað hrútar frá Sveinsstöðum í
Austur-Húnavatnssýslu. Þá voru
fluttir til Grænlands hrútar frá Hrafn-
kelsstöðum í Amessýslu haustið
1934. Eg heyrði nefndan innflutning
fjár frá Færeyjum sem mun hafa
verið árið 1906 en talið er að áhrif
þess séu horfin fyrir löngu. Það fé
sem ég sá var allt greinilega íslenskt,
flest hymt, aðallega hvítt en einnig
töluvert mislitt, einkum svart, grátt,
mórautt og golsótti. Við góðan að-
búnað nær féð á Grænlandi ágætum
Þegar íslensktfé varfyrst
flutt til Grænlands
haustið 1915 var þar nœr
fjárlaust. Féð var úr
Hjaltadal, Svarfaðardal
og Húnaþingi.
vænleika, frjósemi fer vaxandi en
það er háfættara og grófbyggðara en
okkar fé enda kynbætur skemmra á
veg komnar. Kjötið bragðast vel og
ull og gæmr virðast sambærilegar
við okkar afurðir af því tagi. Þess má
geta að kjötið fer mest á innanlands-
markað en dálítið er nú flutt til Dan-
merkur, gæmr em seldar til íslands
en ullin kemst ekki á markað, ekki
talið svara kostnaði, enda engin
skipuleg ullarvinnsla nema lítillega í
handverk með hefðbundnum hætti.
Hafnar em tilraunir til að markaðs-
setja ullina í stærri stíl.
Breyttir búskaparhættir
Miklar sveiflur hafa verið í fjölda
sauðfjár á Grænlandi á liðnum ára-
tugum. Árið 1925, skömmu eftir
innflutninginn frá íslandi, voru vetr-
arfóðraðar kindur tæplega 1.700 að
tölu en urðu flestar 50.000 haustið
Freyr 1 1/98 - 31