Freyr - 01.05.2001, Blaðsíða 33

Gylfi 99-432 á Kambi f Reykhólasveit.
(Ljósm. Lárus G. Birgisson).
þéttholda og ræktarlegir
einstaklingar.
í Vesturbyggð stóð
efstur Lækur 99-108 á
Vaðli, hann er frekar
smágerður en jafnvaxinn
og harðholda. Til muna
vænni en einnig vel gerð-
ir voru þeir Skrámur 99-
106 og Glámur 99-105 á
Vaðli. Þá voru Sturli 99-
143 á Krossi og Skalli
99-085 á Hamri báðir
með ákaflega breitt bak
og vel lagaðan og þykkan
bakvöðva.
ísafjarðarsýslur
Talsvert færri hrútar
voru sýndir á þessu svæði
en haustið 1999 eða 75
nú og voru þrír þeirra í
hópi eldri en veturgam-
alla hrúta. Veturgömlu
hrútamir voru prýðilega
vænir eða 82,3 kg að
jafnaði. Flokkun var
einnig ágæt því að 65
(90%) þeirra fengu I.
verðlaun
Af hymdum hrútum í
ísafjarðarbæ skal fremst-
an telja Geira 99-020 á
Auðkúlu undan Mjaldri
93-985. Geiri er ágætlega
vænn og jafnvaxinn hrút-
ur með feikimikil mala-
og lærahold. Stúfur á
Vöðlum er einnig mjög
vel gerður með mikil bak-
og lærahold. Hann er frá
Kirkjubóli í Valþjófsdal.
Einnig má nefna Jón 99-
010 á Hólum, frá Lok-
inhömmm, og Stórólf 99-
577 á Hóli sem er sonur
Bjarts 93-800. Bestu koll-
óttu hrútamir vom 99-133
á Kirkjubóli í Dýrafirði
undan Kóp 95-825, vel
gerður hrútur með mikil
bak- og lærahold. Prúður
99-103 á Hólum, frá
Miðbæ, og Hrollur 99-
406 á Kirkjubóli í
Valþjófsdal eru báðir
prýðisvelgerðir hrútar og
ákaflega útlögumiklir.
í Bolungarvík vöktu
sérstaka athygli tveir
kollóttir hrútar í Minni-
Hlíð, hálfbræður undan
Stygg 98-507 frá Smá-
hömmm, það voru þeir
Fannar 99-511, jafnvax-
inn með mikil bak og
lærahold og Jökull 99-
512 sem svipar mjög til
bróður síns en er léttari
og ekki með alveg eins
mikil lærahold en báðir
virðast erfa þykkan bak-
vöðva föður síns.
Strandasýsla
Nokkru færri hrútar
voru sýndir í sýslunni nú
en haustið áður eða 207
samtals og af þeim níu úr
hópi eldri hrúta. Vetur-
gömlu hrútamir komu fá-
dæma vel úr sumarhög-
um, voru 85,5 kg að með-
altali eða vænni en í
nokkru öðm héraði. Af
veturgömlu hrútunum
voru 177 (89%) sem
fengu I. verðlaun, þannig
að flokkun þeirra var
betri en árið áður.
í Árneshreppi voru
hrútar jafnir og margir
vel gerðir en fáir sem
vemlega skömð fram úr
sem einstaklingar. Hörvi
99-091 á Melum I bar af
hrútunum sem einstakl-
ingur. Þetta er einkar
fönguleg kind á velli,
samanrekinn og fastur í
holdum með mikla og
hvíta ull. Þessi glæsihrút-
ur var fluttur til nota á
sæðingarstöð þar sem
hann hefur nú númerið
99-856. Hörvi er sonur
Spaks 98-060, sem var
talinn bestur hrúta norður
þar árið áður. Tónn 99-
092 á sama búi er einnig
mjög föngulegur hrútur
og vel gerður en hann er
sonur Punkts 99-061.
í Kaldrananeshreppi
voru aðeins sýndir 12
veturgamlir hrútar enda
hefur sauðfjárræktin
dregist þar mjög saman.
Álitlegasti hrútahópurinn
þar var á Klúku, en 99-
712 sonur Hvíts 94-182
og Ljúfur 99-019, sonur
Skota 97-015, voru báðir
mjög föngulegar holda-
kindur, með ágæt læri og
vel hvíta ull. Bassastaða-
hrútamir voru ræktarleg-
ar kindur, en oft hefur
verið meiri glans yfir
hrútum þar á bæ. Hrútur
nr. 99-647 í Odda var vel
gerð holdakind.
í Hólmavíkurhreppi
voru það Hafnardalshrút-
amir 5 sem báru af, en
þeir voru hver öðrum
betri. Reynir í Hafnardal
er einn þeirra manna sem
hefur lag á því að fóðra
lambhrútana þannig að
þeir sýni allt sem í þeim
býr. Hrókur 99-501 und-
an Riddara 95-530 er yf-
irburða kind, holdgróinn
á baki, mölum og í lær-
um. Hrútarnir frá Bassa-
stöðum, Boði 99-506,
sonur Boða 97-310 og
Garpur 99-505, sonur
Netts 97-311, og Dreki
99-504 frá Neðri-Gufu-
Keli 99-047 íÁrbæ í Reykhólasveit..
(Ljósm. Lárus G. Birgisson).
f R6VR 6-7/2001 - 33