Freyr

Årgang

Freyr - 01.06.2003, Side 7

Freyr - 01.06.2003, Side 7
tölulega ódýr framleiðsla þá hann- aði hann sérstakar festingar fyrir vírinn sem láta undan þegar álag- ið verður mikið, t.d. við ísingu. Það auðveldar til muna allt við- hald girðinganna. Rafgirðingar hafa þá leyst af gömlu girðingarnar í einhverjum mœli? Já, einkum hjá þeim sem setja girðingamar rétt upp, sjá til þess að þær fái reglubundið viðhald og að gróður valdi ekki mikilli út- leiðslu. Rafgirðingar og einstakar BÚFJÁRTEGUNDIR Rafgirðingar duga vel gagnvart öllum tegundum búíjár ef þær em rétt úr garði gerðar. Það byggist fyrst og fremst á því að jarðskaut- in séu með hæfílegu millibili meðfram girðingunni þannig að það náist svokallaður stýristraum- ur meðfram henni. Notkun girð- inganna byggist á hringrás straumsins, þ.e. gripurinn fær í sig rafmagn og það rafmagn þarf að komast í jörðu og jörðin að leiða aftur að jarðskauti. Ef þama verður veikur hlekkur, t.d. þurrir sandar eða klappir, þá er ekki víst að gripurinn fái nægilegt jarð- samband til að forðast girðing- una. Læra gripirnir ekki líka að forðast girðinguna? Þeir em dálítið misjafnir hvað þetta snertir. Hross em afar við- kvæm gagnvart straumi, þannig að ef þau fá í sig straum eða neista þá má segja að töluvert langur timi líði þangað til þau koma aftur nálægt girðingunni. Það tekur sauðféð nokkuð lengri tíma að varast girðingamar. Æmar koma nokkmm sinnum en þegar þær sannfærast um að þetta sé varanleg hætta þá halda þær sér frá girðingunum. Við sáum þetta glögglega á heiðagirðingunum að þó að við fjarlægðum girðingar þá gátum við ekki rekið féð yfir svæði þar sem girðing hafði stað- ið. Búfé virðist geta afmarkað hættusvæði og varast þau um ein- hvem tíma. Okkur gekk erfiðlegast með að venja kálfana við girðingama. Þeim gekk treglega að læra af reynslunni. Hvar á skrokknum snertir búféð girðinguna? Það hefur mikið verið fjallað um þetta meðal fræðimanna. Við leggjum áherslu á að girðingar séu þannig úr garði gerðar að þegar gripir komi að henni þá byrji þeir á því að hnusa að strengjunum. Það er lykilatriðið því við nasim- ar er tilfinningin hvað næmust. Oft má sjá neistann hlaupa á milli og .þá bregður gripunum illilega. I þessu sambandi er rétt að taka fram að straumurinn varir ör- skamman tíma þannig að hann á að vera hættulaus mönnum og skepnum þó viðkomandi bregði illilega við en það er að sjálfsögðu tilgangurinn. Erlendis hafa komið upp kenn- ingar um að í þurrlendi þurfi ann- ar hver strengur að vera jarð- tengdur þannig að ef gripur ætlar í gegn þá fái hann bæði plús og mínus straum. Við reyndum það hér en það gekk ekki gagnvart fénu því að um leið og kindin er komin með hausinn gegnum girð- inguna þá heldur hún yfirleitt áfram. Þar hjálpar ullin einnig til, hún einangrar. Strengimir verða að vera það þéttir að fyrsta aðkoman gefi strax viðvömn. Búvélaprófanirnar Forysta bænda sá snemma að innfluttar búvélar hentuðu misvel við okkar aðstæður. Það var ákveðin stefna samtaka bænda og rannsóknarstarfseminnar að við yrðum að hafa eitthvert kerfí í gangi til að velja og hafna því sem í boði væri erlendis. Snemma á síðustu öld hófust formlegar próf- anir en árið 1940 varð Verkfæra- nefnd ríkisins skipuð af Ríkis- stjóminni. Hún hófst handa um beinar búvélaprófanir, samkvæmt reglugerð frá Landbúnaðarráðu- neytinu. Til að geta metið vélamar þurfti að nota þær við margbreytilegar aðstæður hér á landi í tiltekinn tíma, og gjaman miðað við 2ja til 3ja ára notkun á meðalbúi. Þetta var að sjálfsögðu vinnufrekt en Bændaskólinn á Hvanneyri var tengdur þessari starfsemi strax í upphafí og hlutur skólabúsins varð strax mikill við þessar próf- anir. Það náðist mjög gott samstarf strax í upphafí við búvélainnflytj- endur enda sáu þeir sér þama hag í að fá aðstoð við að velja tækin. Það sýndi sig fljótlega að 15- 20% af þeim tækjum sem komu til prófunar reyndust illa nothæf eða að völ var á öðmm betri. Það var sett í reglugerð að að prófiin lok- inni skyldi gefin út opinber skýrsla um tækið, þó að hún væri neikvæð, nema innflytjandi hætti við að setja það á markað. En var það eingöngu i höndum innflytjenda að velja hvað inn var flutt? Það gerðist í raun nokkuð í sam- ráði við Bútæknideild. Við áttum oft fundi með innflytjendum þar sem rætt var um það sem efst var á baugi hverju sinni erlendis og hvaða tæki innflytjendur hefðu hug á að flytja inn. Við ræddum jafnframt hvað líklegast væri að hentaði okkar aðstæðum. Það var svo allur gangur á því hvort innflytjendur fluttu inn og seldu tæki jafhframt því sem far- ið var að prófa þau, en með því Freyr 5/2003 - 7 |

x

Freyr

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Freyr
https://timarit.is/publication/863

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.