Skátablaðið - 01.12.1967, Síða 11

S L EÐAAKSTU R
Hérna birtast nokkur holl ráð. varðandi akstur á sleða:
Þegar þú vilt hægja ferðina lætur Til þess að stanza rólega er bezt
þú fæturna dragast við yfirborðið. að taka inn í næsta skafl.
Þegar þú snögg-beygir til hægri,
setur þú niður vinstri fót, og ef þú
beygir til vinstri, þá seturðu niður
hægri íót.
Ef þú þarft að stanza í neyðartil-
felli, þá kastar þú þér af sleðan-
um og þrýstir honum á hlið niður
í snjóinn.
fór út í hríðina og kom til baka með
handfylli af kvistum af íurutrénu,
sem var rétt íyrir utan.
Svo fór Cesare aftur út og gaf hús-
dýrunum. Á meðan dúkuðu þau þrjú
borð. Carlo hló mikið og sagði, að
óúkurinn væri nú rúmteppið hans
Cesare. „Mér er sama, sagði Mika-
ela, því þetta er fallegt ieppi.“
Cesare kom nú inn aftur, og iók
pottinn af hlóðum. Þetta var venju-
legur ítalskur matur. Enginn sérstak-
ur jólamatur, en ítalskur matur er nú
yfirleitt góður. í þetta sinn var hann
Það líka. Þau drukku ávaxtavín með
°g Cesare þynnti það með snjó.
Á bekknum stóð líka karfa full af
appelsínum.
Þegar þau voru sezt við borðið,
spennti Cesare greipar og sagði eitt-
hvað á latínu. Jakob og Mikaela
spenntu líka greipar og litu upp, þeg-
Cecare sagði amen. En þá sáu þau,
að hann beið eftir einhverju. ,,Þú
verður að biðja faðirvor," segði Mika-
ela, annars heldur Cesare, að við
séum heiðingjar.
Um leið og Jakob hafði sagt amen,
sagði Cesare: ,,Ég hélt næstum, að
þið tryðuð bara á jólatré í Danmörku.“
Svo varð Mikaela að skýra íyrir þeim,
að tréð væri nú ekki höfuðatriðið.
Jakob reyndi síðan að þýða eitthvað
að jólaguðspjallinu á ítölsku, því það
kunni Cesare ekki, því prestarnir á
ítaliu flytja alla messu sína á latínu.
„Við skulum muna, að öll trúum
við á sama guð, þótt við biðjum til
hans á mismunandi tungum,“ sagði
Cesare.
„Heldurðu, að pabbi og mamma
sakni okkar?" sagði Mikaela. „Það
held ég ekki,“ sagði Jakob, „því
ég hef verið svo leiðinlegur og
heimtufrekur lengi, að það hlýtur að
vera léttir fyrir þau að losna við okk-
ur. En veiztu hvað? Þegar ég varð
vonur áðan, komst ég að því, að ég
gat komið mér aftur í gott skap, með
því að ielja upp að íimmtíu.“
Mikaela fór að hlægja. Caro hló
líka, þótt hann skildi ekki orð í
dönsku.
Cesare hafði nú dregið íram
munnhörpu sína og spilaði jólasálma.
Jakob og Mikaela kunnu þá ekki, en
hrifust af þeim.
Þegar Ijósin voru útbrunnin og
þau höfðu öll lagt sig iil svefns,
sagði Cesare. „Ég vil gjarnan iaka
það aftur, sem ég sagði áðan. Mér
finnst danskir jólagestir vera góðir
gestir. Ekki satt Carlo?“
„Jú,“ svaraði Carlo ánægður.
Þau áttu ekki að vera gestir, þau
ætluðu að bjóða til sín öðrum. Ef
allt hefði farið, eins og menn bjugg-
ust við, hefði heldur ekki snjóað
allan aðfangadag jóla.
Samt, samt hafði þetta verið reglu-
legt jólakvöld.
„Gleðileg jól, Mikaela,“ sagði
Jakob. „Gleðileg jól, Jakob,“ hvísl-
aði hún.
SKATABLAÐIÐ
107