Skátablaðið - 01.12.1967, Blaðsíða 20

að eru ekki svo ýkja mörg ár síð-
an menn fóru almennt að hafa
skilning á þvi, að tómstundir (þ.e. frí-
tími frá skyldustörfum og námi) bæri
að nýta á heilbrigðari hátt og þá
gjarnan í góðum félagsskap. Baden
Powell var framsýnn maður, og hefur
eflaust á margan hátt hugsað öðru-
vísi en flestir samtíðarmenn hans.
Þegar hann stofnar skátahreyfing-
una, leggur hann einmitt mikla á-
herzlu á það, að skátarnir noti tóm-
stundir sínar til þess að fást við
hin margvíslegu verkefni skátastarfs-
ins, en þau ættu að hjálpa þeim til
að öðlast heilbrigða lífsskoðun, og
þjálfa þá í að verða góðir þjóðfélags-
þegnar, er væru fúsir til að taka á
sig ábyrgð og leysa vandamál hins
daglega lífs. Þarna var skátahreyf-
ingin vissulega brautryðjandi nýrra
sjónarmiða. Venjan var, að „krakk-
arnir færu bara út að leika sér“, ef
þeir áttu frí, eða að fullorðna fólkið
vildi losna við þá af einhverjum á-
stæðum. En í hverju leikurinn var
fólginn — það var ekki alltaf skoð-
að niður í kjölinn.
Á fyrstu árum skátahreyfingarinn-
ar þótti það því algjör nýlunda, að
vera að fást við að leysa verkefni
undir alls konar próf, og eyða til
þess frítímanum. Var það ekki miklu
íyrirhafnarminna að fara í bíó, sitja
þar og japla sælgæti og glápa á ein-
hverja bíómynd?
Sem betur fór náðu áhrif Baden
Powells svo skjótri útbreiðslu, að
annað eins hefur varla þekkst í sög-
unni. Hann lagði nefnilega áherzlu
á, að unglingarnir eignuðust leið-
toga, menn og konur, sem hefðu
HHEFHB TYNES
Tómstundir
og skátahreyfingin
HVAÐ
TEKUR
VIÐ?
áhuga á að leiðbeina og fræða, en
þó á þann hátt, að það kæmi út sem
skemmtilegur leikur, en það er alvar-
an á bak við leikinn, sem mótar
mann sem skáta.
En tímarnir breytast. Getum við,
nútíma skátar, haldið okkar skát-
starfi jafn aðlaðandi fyrir æskufólk
nútímans, og það var íyrir æskufólk
þess tíma, er skáthreyfingin var að
ryðja sér braut. Eitt skulum við
horfast í augu við. — Fjöldi félaga-
samtaka og hópa hafa tekið inn í
félagsstarf sitt margt af því, sem
áður var séreign eða sérkenni skát-
anna, eins og í. d. varðelda, kvöld-
vökur, leiki og keppnir og iafnvel
skipulag þeirra eins og t. d. ílokka-
og sveitakerfi. Það, sem við eigum
ein, er auðvitað það, sem gerir okk-
ur að SKÁTUM, en þó er skátaheitið
og lögin, einkunarorð og skátabún-
ingur. En þegar nú margir hafa tekið
upp svipaða starfshætti, — hvað ger-
um við þá? Einskorðum við okkur
við skátaprófin, eða tökum við upp
116
SKATABLAÐIÐ