Sameiningin - 01.06.1910, Síða 5

IOI
12. Konung tókst þeim svo að sefa,
sagði hann meS blíSu hóti:
„íslendingum griS skal gefa;
gott skal koma þar á móti.
Ef þér kristnaS ísland fáiS,
allir þá þér griSum náiS.‘ ‘
13. „Öllum helztu Islendingum,
er eg hefi’ á mínu valdi,
aS ei fari orS mín kringum,
er í gisling rétt eg haldi.
Heilsa þeirra frændum frá mér:
frændr þeirra geymi’ eg hjá mér.“
14. AS því Hjalti’ og Gizur gengu,
glaSir þaSan burtu fóru.
Hinir lausn úr fjötrum fengu,
fangnir þó meS kongi vóru;
skírSir voru’ og heiSr hlutu,
liinna beztu daga nutu.
15. Fréttist útá Isalandi
Ólafs ráS á landsins sonum.
Öllum þótti œrinn vandi
á aS brjóta móti honum,—
Allt þaS stjórn var œSra tyggja,
allir varist liann aS styggja.—
16. Ef menn vilja Islendinga
eittlivaS reyna’ aS siSa betr,
ekki stoSar þá aS þvinga,
þannig enginn bœtt þá getr.
Ei þeir fyrir illu sveigjast,
en viS gott sér láta segjast.