Sameiningin - 01.06.1910, Qupperneq 17

IJ3
auðug er liún að andlegum fjársjóðum og svo þrungin af
guðlegum anda og krafti, að þar höfum vér allt, sem vér
þurfum að vka um ráð gmðs og vilja oss til sáluhjálpar.
Þetta allt er oss nœgileg sönnun þess, að þar er vand-
lega geymd í hreinleik sínum allt, sem verulegt gildi
hefir í guðlegri opinberan. Biblían er ekki fremr á-
vöxtr mannlegs hyggjuvits en opinberunin, sem hún er
sprottin af, lieldr liggja upptök hennar, innblástrinn, hjá
guði sjálfum.
Þetta skilst oss að biblían sjálf, hæði gamla og nýja
testamentið, hafi til marks um guðlegan innblástr sinn,
og það nœgir oss til sönnunar því máli, sem nú er um að
rœða. Menn fara öfugt að, er þeir hafa það fyrst og
fremst til marks um guðlegan innblástr, að hvergi
skjátlist í smávægum auka-atriðum, er snerta landa-
frœði, tímatal, eða náttúruvísindi. Guðlegr innblástr
skapar ekki efniviðu byggingarinnar, sem geymir hann,
lieklr: liann vinnr þá. Mergrinn málsins er sá, hvort
þeir eiginleikar, sem ritningin sjálf með skýrum orðum
eignar guðlegum innblæstri, til dœmis í 2. Tím. 3, 15-17,
sé í raun og veru til þar eða ekki. Oss finnst, að öllum
sanngjörnum mönnum muni veita ervitt að neita því.
Mun nokkur, sem leitar til þessarrar helgu bókar með
einlægri löngun til að þekkja vilja guðs og laga líf sitt
eftir honum, geta sagt, að hann finni þar ekki það, sem
hann leitar að ? Mun noklcur, sem ráðfœrir sig við
biblíuna með einlægri löngun til að frœðast um veg
hjálpræðisins „fyrir trúna á Kristi Jesú“, geta, sagt, að
hún láti hann vaða í villu og svíma? Mun nokkur, sem
leitar þangað sér til andlegrar uppbvggingar, geta sagt,
að hún fullnœgi ekki öllum andlegum þörfum luins!
Mun nokkur, sem leitar leiðbeininga um veginn til eilífs
lífs, geta efazt um, að hann öðlist það, ef hann fylgir
kenningum hennar með trúmennsku! Bitningin nær að
öllu leyti tilgangi þess, er gaf oss hana. Ekki verðr
heimtuð sterkari sönnun um guðlegan innblástr liennar.
Eitt enn vildum vér sagt hafa áðr þessum kafla sé lokið.
Það er um sess þann, er Kristr skipar í ritningunni og