Sameiningin - 01.06.1910, Síða 20

hennar. En hjá hinum, sem ekki þekkja hana, eru eng-
ar slíkar varnir gegn misjöfnum ummælum. Þótt vafa-
laust sé ekki ætlazt til þess af mörgum nýmæla-mönnun-
um, þá verða ummæli þeirra mörgum slíkum manni til
þess að loka biblíunni fyrir lionum svo, að aldrei verði
lokið upp aftr. En þrátt fyrir alla þá, sem fráfælast
hana, af því þeir þekkja hana ekki, þá er liún þó bókin,
sem mest er lesin, og í sannleika laugin, sem flestir
menn lauga sálu sína í daglega til eilífs lífs.
1 öllum heiminum er engin bók eins útbreidd. Ár-
lega er gefið út um 17 milíónir eintaka af henni og bók-
um hennar á meðal Mótmælenda.
Fyrir tuttugu og fimm árum.
Úr rœðu, sem ritstjóri „Sam.“ flutti á fyrsta ársþingi
kirkjufélagsins ísl. lút. 24. Júní (Jónsmessu) 1885—
út af Lúlc. 1, 5-17. 57-89. — ,„Leifr“ III, 7.
Oss íslendingum hér í landi er barn fœtt, sem vér sérstaklega
höfum ástœöu til aS minnast í dag. Það er hið litla evangeliska
lúterska kirkjufélag, sem nú ætlar aS fara aS halda hinn fyrsta árs-
fund sinn. Og vér spyrjum, og margir spyrja meS oss, eins og
spurt var forSum yfir Jóhannesi í reifunum: „HvaS mun þetta barn
verÖa?“ Vér erum eins og móSir, sem spyrjandi, áhyggjufull og
biSjandi stendr yfir vöggu hins nýfœdda barns síns. Vér vitum, aS
vort barn er ekki ófyrirsynju í heiminn boriS, en megnum ekki aS
lyfta blæjunni, sem hylr ókomna tímann fyrir augum vorum. Vér
skynjum, aS hinar andlegu þarfir fólks vors hér í landinu eru mikl-
ar og margar, og aS þær vaxa óSum eftir því, sem landsmenn vorir
fjölga víSsvegar um heimsálfu þessa. Fólk vort heldr áfram ár eftir
ár aS flytja sig vestr um haf frá hinum sameiginlegu fœSingarstöSv-
um vorum. Börn fœSast nú þegar hundruSum saman af þjóSflokki
vorum hér í landinu á ári hverju. Landar vorir dreifast um stœrra
og stœrra svæSi í landi þessu. Barátta manna er ávallt, og sérstak-
lega á þessum tíma, hörS fyrir daglegu brauSi. Kristindómr og
kristindómsleysi og jafnvel opinber antí-kristindómr hafa hér, svo
sem eSlilegt er, þar sem fullkomiS samvizkufrelsi á heima, jafnan
rétt fyrir mönnum aS útbreiSa ríki sitt meSal ungra og gamalla.
Heimrinn er ávallt sjálfum sér líkr, liggjandi eins og hann er í hinu