Foreldrablaðið - 16.12.1939, Blaðsíða 7

Foreldrablaðið
6. ái'.
16.
«les.
1939
Sigurðnr Tliorlacius:
Móðurmálið heima og í skóla
Móðurmálið er öndvegisnámsgrein í
barnaskólum vorum, svo sem vera ber.
Pyrstu þrjú námsár barnanna er 4/t til
4/5 hluta skólatímans varið til móður-
málsins að meðtöldum lestri og skrift.
En í 4 efstu aldursflokkum skólans
fellur %—1/2 alls námstímans í hlut
móðurmálsins og aldrei minna en 8
stundir á viku.
Eigi er örgrannt um, að bánægju-
raddir heyrist við og við í sambandi við
þennan mikla tíma, sem varið er til
móðurmálskennslunnar. Birtist hún
einkum í þrennskonar formi: sem al-
menn óánægja yfir árangri íslenzku-
kennslunnar, undrun yfir því, hvað sé
verið að gera við allan þennan tíma
til sömu námsgreinarinnar ár eftir ár,
og í þriðja lagi birtist hún í óskum um
að meira af kennslutímanum sé varið
til annarra námsgreina t. d. dönsku,
landafræði, biblíufræða 0. s. frv.
Sannast mála er það, að ýmislegt má
finna að starfi kennara eins og ann-
arra manna. Og það því fremur, sem
starf þeirra er eitt hið vandasamasta,
sem til er, en þeir búa við erfið kjör og
erfið starfsskilyrði að ýmsu leyti. Þá
eru þeir einnig misjafnir eins og aðrir,
bæði að gáfum, dugnaði og verktækni.
En því má heldur ekki gleyma, þegar
rætt er um árangurinn af starfi þeirra,
og sízt af öllu mega foreldrar gleyma
því í sambandi við móðurmálskennsl-
una, að kennararnir eru ekki einir í
leiknum. Heimilin hafa þar einnig sína
ábyrgð og sínar skyldur, sem þau hvorki
munu geta né vilja skjóta sér undan.
„Hvernig stendur á því, að barnið mitt
er ekki látið læra neitt í skólanum,
barnið í 9-ára bekk og orðið svona gam-
alt?“ Eitthvað á þessa leið er stundum
spurt.
„Það lærir íslenzku og reikning,“
hljóðar svar skólans.
„Já, íslenzku, en barnið er orðið læst
og skrifandi fyrir löngu, og í tíma-
kennslu fyrir tveim árum var það byrj-
að að læra náttúrufræði og biblíusögur,
og svo gengur það í barnaskólann vetur
eftir vetur og lærir bókstaflega ekki
neitt.“
„En íslenzkan ....?“
„Já, þetta sama og í fyrra og hitteð
fyrra, nei, það er alls ekki neitt. Barn-
inu hefir farið aftur síðan það var í
tímakennslunni."
Á bak við ádeilu af þessu tagi virðist
vaka sú hugsun, að barn, sem kann
sæmilega að lesa og draga til stafs, hafi
ekki verulega þörf fyrir áframhaldandi
nám í móðurmálinu og sá tími fari til