Unga Ísland - 01.11.1955, Blaðsíða 9

111111111111111III•ll•lll•ltlIIIII
l•l•••••l•••••l•lll••lllllll■•■lllll
s
lómaíæn
FRAM á heiðardalnum brosir eyrai~rósin rjóö
fífusundin blikandi og blágresið í lilíð,
réttir blöð mót sólinni og kyssir hennar glóð,
blóðbergið á melunum og lambagrösin fríð
og sumar sóley,
svo sæl og glöð —
og fjalla-fífill,
með hin fögru blöð:
Þið eigið landið, með lyng í mó
og Ijósar nætur í birkiskóg!
Vefjið dáli, fjöll og engi fögrum litákrans,
fegrið sérhvern blett með gróðri okkar kæra lands,
nóg er enn af berangri, sem blómum skreyta má,
brunasári í hlíðunum og hóltin víð og grá.
Þið klæðið landið,
ó Ijúfu blóm,
þið breytið blænum
í bjartan róm,
þið grænu hlíðar og grónu tún
og gullinn víðir í fjállábrún.
Gróðursettu, ungi vinur, grenikvist í hlíð,
gættu vel að blómunum, er skreyta löndin frið,
ilmurinn úr moldinni er áfengur sem vín,
ævintýrin rætast, þegar blessuð sólin skín:
Og blómin b-rosa,
og birkið hlær,
og Ijósið leiftrar
og laufið grær.
Þá sér þú ávöxt: Þin iðna hönd
gaf ungu blómi ný gróðrarlönd.
JAKOB V. HAFSTEIN.
UNGA ÍSLAND
7