Unga Ísland - 01.11.1955, Blaðsíða 18

Clara Barton
Stofnandi Rauða kross
Bandaríkjanna
CLARA BARTON fæddist á jóladaginn
árið 1821 í Massachusett-fylki í Bandaríkj-
unum. Hún átti f jögur systkini. Hið yngsta
þeirra var ellefu ára og hið elzta 17 ára.
Var því ekki að undra, þótt þau horfðu með
nokkurri eftirvæntingu á þennan jólaböggul
á armi föður síns. Varlega tók hann mjúka
ábreiðuna frá andliti nýfædda barnsins.
„Jólagjöfin ykkar, hún Clarissa Harlowe
Barton, óskar ykkur hér með gleðilegra
jóla,“ sagði faðirinn og var hreykinn á svip-
inn.
„Þetta er of langt nafn fyrir svona litla
stúlku,“ sagði Dorothy systir hennar. „Ég
ætla að kalla hana, Clöru.“ Að svo mæltu
tók hún, sem var elzta barnið, systur sína
í fang sér.
Auðvitað varð þessi jólagjöf eftirlæti
allrar fjölskyldunnar. En áður langt um
leið, var hún sjálf farin að trítla um með
heila halarófu af eigin gæluvinum á eftir
sér. Og það voru harla sérkennilegir og
sundurleitir vinir. í þeim hópi var kattar-
læða og kettlingar hennar, hani og .hæna,
kalkún-hani og skjaldbaka, sem átti það
til, að glefsa í alla aðra en litlu vinkonuna
sína.
Eitt sinn henti það slys, að veiðihundur-
inn hans Davíðs, bróður hennar, varð undir
vagnhjóli með eina loppuna. Loppan á hon-
um marðist mjög illa og hann kvaldist
áreiðanlega mikið, en það var ekki við það
komandi, að eigandinn sjálfur, fengi að
CLARA BARTON
snerta hinn veika fót, til þess að reyna að
gera að meiðslunum. Hundurinn virtist eng-
an vilja þýðast og hýmdi einn úti í hlöðu.
Þá labbaði Clara litla út í hlöðuna til hans,
settist hjá honum og tók að strjúka hon-
um, en á meðan talaði hún blíðlega til
hans í hálfum hljóðum. Er þessu hafði farið
fram um stund, snerti hún særða fótinn og
brá þá svo við, að hundurinn sleikti hönd
hennar. Þá laugaði Clara særðu loppuna,
bar á hana smyrsl og batt um hana, en tal-
aði blíðlega til hundsins á meðan á aðgerð-
inni stóð. Að henni lokinni, launaði hvutti
fyrir sig með því að sleikja hönd hennar
aftur.
Er Clara var orðin fimm ára gömul, tók
hún að ganga í skóla. En hún reyndist svo
feimin og uppburðarlítil í hópi ókunnugra
krakka, að foreldrum hennar leizt það
hyggilegast að taka hana úr skólanum og
láta kenna henni í heimahúsum. Níu ára
gömul var hún sett í viðurkenndan einka-
skóla, en hún var enn sem áður of hlédræg
til þess að geta notið sín innan um jafn-
aldra sína. Hún eignaðist enga vini þar og
var því einmana og utanveltu. Þetta gekk
jafnvel svo langt, að hún þorði ekki að
svara spurningum í kennslustundum, og
16
UNGA ÍSLAND