Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1963, Blaðsíða 26

8
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
Garðar, N.Dak., „Esjan“ (1939),
Árborg, Man., „Gimli“ (1943), Gimli,
Man., „Aldan“ (1944), Blaine, Wash.,
„Lundar“ (1946), Lundar, Man., og
„Ströndin“ (1956, sambandsdeild frá
1946), Vancouver, B.C. Ennfremur
sambandsdeildirnar „ V e s t r i “ ,
Seattle, Wash., og „The Icelandic
Society of New York“, sem báðar
sameinuðust félaginu á ný fyrir
nokkurum árum (1959 og 1960).
Eftirfarandi deildir voru einnig
vel starfandi um allmörg ár: „ísa-
fold“ (1939), Riverton, Man., „Skjald-
borg“ (1942), Mikley (Hecla), Man.,
og „Grund“ (1943), Argyle, Man.
Deildir félagsins, að sambands-
deildum þess meðtöldum, brúa álf-
una frá New York til Seattle og
Vancouver, og bera því vitni, hvað
félagið stendur víða fótum að ó-
gleymdum félagsmönnum, sem
dreifðir eru um álfuna bæði í Kan-
ada og Bandaríkjunum, og á íslandi.
Umræddar deildir eiga eðlilega við
mismunandi aðstæður að búa, sem
hefir sín óhjákvæmilegu áhrif á
starfsemi þeirra. Fjölmennustu
deildirnar eru í Vancouver, Árborg,
Winnipeg og Gimli, enda mun starf
þeirra með hvað mestum blóma.
Hinar deildir félagsins halda einnig
furðu vel í horfinu, þegar fækk-
un hinnar eldri kynslóðar er
tekin með í reikninginn, bæði vegna
þess, hve fylking hennar þynnist nú
óðum, og einnig vegna brottflutn-
ings eldra fólksins úr hinum eldri
byggðum vorum vestur á Kyrra-
hafsströnd, og á það ekki sízt við
um Vatnabyggðirnar í Saskatche-
wan. En þá er þess jafnframt að
minnast, að ýmsir þeir, sem bezt
voru starfandi að þjóðræknismál-
unum í fyrri heimahögum sínum,
halda áfram að vinna þeim málum
síðan vestur kom, hvort heldur er
t.d. í Vancouver, Blaine eða Seattle.
Ennfremur skyldi það þakklátlega
munað, að á ýmsum þeim stöðum,
þar sem eigi hefir lengur reynzt
fært að halda uppi deildastarfsemi,
eru enn einstaklingar, og jafnvel
nokkur hópur þeirra, sem halda
trúnaði sínum við málstað Þjóð-
ræknisfélagsins og sýna í verki
ræktarsemi sína við íslenzkar
menningarerfðir.
En svo að horfið sé aftur að deild-
um félagsins, þá er það augljóst mál,
enda oft á það bent í skýrslum for-
seta, að þær eru hornsteinar starf-
semi þess, og framtíð félagsins því
undir því komin, hvernig þeim
farnast. Með þeirri staðhæfingu er,
hins vegar, alls ekki verið að gera
lítið úr starfi eða stuðningi ein-
stakra félagsmanna eða gildi starfs
þeirra fyrir félagsheildina. „Því dáð
hvers eins er öllum góð, hans auðna
félagsgæfa“, sagði Einar skáld Bene-
diktsson réttilega og viturlega.
Rúm leyfir eigi að rekja í þessari
frásögn starfssögu deildanna, þótt
maklegt væri, en ársskýrslur þeirra,
sem birtar eru í Tímariii félagsins,
varpa nokkru ljósi á starf þeirra
Þær sýna, að deildirnar hafa í starfi
sínu, eftir ástæðum haldið vakandi
áhuga á þjóðræknismálum og ís-
lenzkum menningarmálum í víðtæk-
ari skilningi, með ýmiskonar sam-
komuhöldum, móttöku gesta heim-
an um haf, eða annara heimsækj-
enda til fræðslu og skemmtunar,
sem tíðum hafa þá verið á vegum
Þjóðræknisfélagsins. Sérstaklega
mikilvægt hefir verið það verk