Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1963, Blaðsíða 122

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1963, Blaðsíða 122
104 TIMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA ship decorated with flags, and flow- ers, and cheers burst out on all sides. As Thorvaldson was led to a decorated carriage, the throng be- came so insistent that there was no way of moving at all. Some of the most enthusiastic stalwarts then un- hitched the horses, and started pull- ing the carriage themselves. Thor- valdson, who in his accustomed modesty had attributed this extrava- gant welcome to the fact that the Danes were hailing their flagship of the fleet, was by now so over- whelmed that he was almost dizzy, but he refused to let people pull his carriage as if they were “beasts of burden”. Seeing the gendarmes decked out in their glittering uniforms, to pay tribute to him, may have reminded him of an incident from his child- hood, when the officers of the King had handled him with less than re- spect in this same Kongens Torg. This had happened when he was about eight years old. With some older boys he had been playing around the majestic equestrian statue of King Charles V, when the boys had dared him to climb up, mount the horse and sit behind the King. By dint of much pushing and boosting from the bigger boys, he was finally settled on his pre- carious perch, when a pair of gend- armes passed on their rounds. The older boys quickly skipped off leav- ing young Bertel tearfully clutch- ing the Royal Person, twelve feet above the ground. The gendarmes who had never witnessed such se- dition, contumely or whatever, quickly hustled him off to the po- lice station, with an ungentle hold on his coat collar. All he got from the stern judge was an ominous warning never to do such a thing again; from his father he naturally got a flogging, “for his own good”, for Gottskálk was not one to shirk his duty in bringing up a well- behaved properly respectful son. Poor young Bertel volunteered to excuse his father for this chastise- ment and so he got a few extra lashes for being “so smart”! When Thorvaldsen, in Rome, had told this story to his good friend, Hans Christian Andersen, there was much merriment, and the famous author, with his usual wit and keen- ness, asked: “And did you ever do it again? ITl never tell”. ‘Since you promise not to divulge it, I’ll con- fess that I did repeat the offence,— some forty-two years later!” laughed Thorvaldsen. “I was on my way home from a reception, alone and at midnight. I saw the great horse and rider gleaming in the moon- light, as I crossed the Kongens Torg, and recalled vividly how I had occupied that lofty perch and been hauled down by the scandalized of- ficers. I remembered the warning of the stern judge as to what would happen to me if I ever again dese- crated the sacred statue of King Charles. Hastily I removed my coat and hat and clambered up on the pedestal, seized a leg of the Royal Personage, and swung up behind. For some minutes I sat there defy- ing the State and muttering un- speakable things about all gen- darmes and Copenhagen gendarmes in particular!”
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160

x

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga
https://timarit.is/publication/895

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.