Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1963, Síða 122

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1963, Síða 122
104 TIMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA ship decorated with flags, and flow- ers, and cheers burst out on all sides. As Thorvaldson was led to a decorated carriage, the throng be- came so insistent that there was no way of moving at all. Some of the most enthusiastic stalwarts then un- hitched the horses, and started pull- ing the carriage themselves. Thor- valdson, who in his accustomed modesty had attributed this extrava- gant welcome to the fact that the Danes were hailing their flagship of the fleet, was by now so over- whelmed that he was almost dizzy, but he refused to let people pull his carriage as if they were “beasts of burden”. Seeing the gendarmes decked out in their glittering uniforms, to pay tribute to him, may have reminded him of an incident from his child- hood, when the officers of the King had handled him with less than re- spect in this same Kongens Torg. This had happened when he was about eight years old. With some older boys he had been playing around the majestic equestrian statue of King Charles V, when the boys had dared him to climb up, mount the horse and sit behind the King. By dint of much pushing and boosting from the bigger boys, he was finally settled on his pre- carious perch, when a pair of gend- armes passed on their rounds. The older boys quickly skipped off leav- ing young Bertel tearfully clutch- ing the Royal Person, twelve feet above the ground. The gendarmes who had never witnessed such se- dition, contumely or whatever, quickly hustled him off to the po- lice station, with an ungentle hold on his coat collar. All he got from the stern judge was an ominous warning never to do such a thing again; from his father he naturally got a flogging, “for his own good”, for Gottskálk was not one to shirk his duty in bringing up a well- behaved properly respectful son. Poor young Bertel volunteered to excuse his father for this chastise- ment and so he got a few extra lashes for being “so smart”! When Thorvaldsen, in Rome, had told this story to his good friend, Hans Christian Andersen, there was much merriment, and the famous author, with his usual wit and keen- ness, asked: “And did you ever do it again? ITl never tell”. ‘Since you promise not to divulge it, I’ll con- fess that I did repeat the offence,— some forty-two years later!” laughed Thorvaldsen. “I was on my way home from a reception, alone and at midnight. I saw the great horse and rider gleaming in the moon- light, as I crossed the Kongens Torg, and recalled vividly how I had occupied that lofty perch and been hauled down by the scandalized of- ficers. I remembered the warning of the stern judge as to what would happen to me if I ever again dese- crated the sacred statue of King Charles. Hastily I removed my coat and hat and clambered up on the pedestal, seized a leg of the Royal Personage, and swung up behind. For some minutes I sat there defy- ing the State and muttering un- speakable things about all gen- darmes and Copenhagen gendarmes in particular!”
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160

x

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga
https://timarit.is/publication/895

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.